چند ساعت بیشتر از این خبر و دلشورههای ناشی از آن نگذشته بود که سازمان برنامه و بودجه به این اظهارنظر واکنش نشان داد و با اشاره به افزایش ۷۰ درصدی بودجه بیماران خاص آن را تکذیب کرد. بازی با آرامش شکننده بیماران خاص و خانوادههایشان در چند ماه گذشته بارها اتفاق افتاده، بهخصوص از زمانی که اقتصاد کشور و بازار ارز دچار تلاطم شده است.
اما دیروز این بازی رنگ و بوی سیاست هم به خود گرفت، آنهم وقتی زمزمههای استعفای وزیر بهداشت و درمان که از چند روز پیش فراگیر شده قوت گرفت.به همین دلیل خیلیها گمانهزنی کردند که این اقدام مسؤولان وزارت بهداشت و درمان برای گرفتن بودجه است، زیرا سوءمدیریت سبب شده خرج این وزارتخانه آنقدر از دخلش پیشی بگیرد که دیگر با هر بودجهای نچرخد. شاید ریشههای بحران مالی وزارت بهداشت و درمان را باید در اجرای نامناسب طرح تحول سلامت جستوجو کرد؛ طرحی که هرچند درمان را برای بسیاری از خانوادهها در کوتاهمدت آسان کرد، اما به مرور زمان و هزینه شدن اعتبارش کاراییاش را از دست داد و بهجایی رسید که بسیاری از کارشناسان آن را به چاه ویلی تشبیه کنند که با هیچ بودجهای پر نمیشود.
آنها روی دهها هزار میلیارد تومانی که تاکنون به این طرح تزریق شده دست میگذارند و تاکید میکنند نبود مدیریت مناسب سبب شده این بودجه آنطور که باید زخمهای نظام سلامت را مرهم نگذارد.طرح تحول سلامت قرار بود نظام بهداشت و درمان را دگرگون کند، اما تاکید آن روی درمان و بیتوجهیاش به بهداشت و پیشگیری را باید پاشنه آشیلش دانست، چون نتوانست رابطه پزشک و بیمار را که درمانمحور است، بهداشتمدار کند. تا زمانی که در کشورمان مساله پیشگیری بر درمان مقدم شمرده نشود نمیتوان با هیچ بودجه و اعتباری از هزینهای که درمان به کشور تحمیل میکند، کاست. هرچند این برنامه زمانبر است، اما وزارت بهداشت با توجه به اجرای برنامه پزشک خانواده و نظام ارجاع میتوانست بسیاری از هزینههایش را کم کند.اگر این مهم برای مسؤولان وزارت بهداشت در اولویت قرار میگرفت، بیشک کار به اینجا نمیرسید که با خوردن کفگیر به ته دیگ، به قول تعدادی از نمایندگان مجلس، برای فرار از استیضاح نیازی به بازی خاص یا فرار به جلو باشد.
مهدی آیینی
روزنامهنگار