بیماری و غفلت، زیستگاههای حیات وحش کشور را قرق کرده؛ طاعون نشخوارکنندگان کوچک و تب برفکی فقط برخی بیماریهایی است که این روزها گریبانگیر حیاتوحش کشور شده و هر روز شرایط را برای حفظ بقا در زیستگاهها دشوارتر میکند.در تازهترین رویداد نیز دیروز رئیس اداره حیاتوحش محیطزیست استان تهران از مرگ هشت رأس میش باردار و یک قوچ در سرخه حصار خبر داد و تاکید کرد: هنوز مشخص نیست علت مرگ این جانداران چه بوده است.
این بار اولی نیست که مسئولان در شناسایی بیماریهایی که نفس حیاتوحش کشور را میگیرد ناکام میمانند. برای نمونه چند سال پیش که شیرهای باغوحش ارم تلف شدند، هیچ مقام مسئولی حدس نمیزد آنها به بیماری مشمشه مبتلا شده باشند، چون براساس اعلامها این بیماری در کشور ریشهکن شده بود. اما زمانی که به پیشنهاد یک دامپزشک از گونههای بیمار آزمایش مشمشه به عمل آمد، مشخص شد این بیماری هنوز ریشهکن نشده، اما بهای این تشخیص و اعتراف به قیمت یک رسوایی بزرگ تمام شد.
این روزها نیز که بیماری بخش زیادی از حیاتوحش کشور را نشانه رفته، هنوز علت اصلی مرگ گونههای جانوری که در سرخهحصار جان میدهند مشخص نیست؛ چون ما برای حفظ حیاتوحش کشور به معنای واقعی ارزش قائل نیستیم. این را میشود از مسائل گوناگونی که در گوشه و کنار کشور اتفاق میافتد اثبات کرد؛ برای نمونه در کشورمان تعداد دامپزشکانی که در بحث بیماریهای حیاتوحش صاحبنظر باشند از تعداد انگشتان دست فراتر نمیرود، با این حال هیچ ارگان مسئولی برای رفع چنین کمبودهایی قدم برنمیدارد.
افزون بر این، سازمان حفاظت محیطزیست اکنون پنج دامپزشک در اختیار دارد، اما به نظر میرسد هیچکدام از آنها آنطور که باید برای فاش شدن راز مرگ و میر حیاتوحش کشور اقدام نمیکنند؛ به عبارت دیگر آنها حتی از محدودیتهایشان نیز برای اجرای پروژههای علمی گله نمیکنند.
این در حالی است که تعداد افراد فرصتطلب نیز در محیطزیست کشور کم نیست؛ افرادی که به شیوع بیماری در بین حیاتوحش کشور به چشم فرصت نگاه کرده و به قول معروف تلاش میکنند از آب گلآلود ماهی بگیرند. آنها در چنین مواقعی پیشنهاد میدهند در قبال گرفتن اعتبارهای کلان دست به پژوهش بزنند، اما هدف اصلی آنها درآمدزایی است؛ به همین دلیل هیچوقت نتوانستهاند گرهی از کار محیطزیست کشور بازکنند.
در چنین شرایطی باید از مسئولان خواست برای حفظ اندک باقیمانده حیاتوحش کشور تعارفات را کنار گذاشته و با بیان شرایط و کم و کاستیها بستر مناسب را برای حفظ حیاتوحش کشور فراهم کنند، زیرا تنها در چنین شرایطی است که میتوان با استفاده از ظرفیت سازمانهای مردمنهاد شناخته شده و بهکار گرفتن کارشناسان دلسوز، راهکاری مناسب برای شناخت و مقابله با بیماریهایی که سبب مرگ حیات وحش میشود، پیدا کرد.
مهدی آیینی