بر خلاف کارشناسانی که فرسایش خاک، از بین رفتن پوشش گیاهی و تخریب بخشی از جنگلها و مراتع مناطق بالادست را از نتایج اصلی وقوع سیلاب سهمگین هفتههای گذشته عنوان میکنند، برخی فعالان محیط زیست، سیل را حاوی آثار مثبتی برای طبیعت میدانند و بعضی هم آثار مثبت این سیل را به معجزه الهی تعبیر میکنند.
محمد درویش، یکی از همین افراد است که در گفتوگو با ما تاکید دارد که در مجموع نه تنها این سیل به محیط زیست خسارتی وارد نکرده، بلکه منافع بسیار زیادی را نیز برای آن به همراه داشته است، چراکه سیلابها میتوانند مواد مغذی درون خاک را از کوهستانها به سمت دشتهای سیلابی و آبرفتی سرازیر کنند و در سیل اخیر نیز این منابع غنی تغذیه گیاهان به دشتهای استان خوزستان، فارس، هرمزگان و سیستان و بلوچستان راه پیدا کردهاند. این در حالی است که حاصلخیزی بیشتر این دشتها در سالهای اخیر به دلیل خشکسالی و شور شدن خاک کم شده بود و در اثر این سیل، تا حدودی حاصلخیزی آنها احیا شده است.
از سوی دیگر به گفته این فعال محیط زیست، این سیلاب تالابهای بسیاری را پرآب کرده و در نتیجه، چشمههای داخلی تولید ریزگردها تا زمانی که این تالابها پر آب خواهند بود، به صورت طبیعی مهار میشود. اما حتی اگر این اتفاق هم نیفتد، پر آب بودن تالابها، افزایش جمعیت پرندگان در زیستگاههای تالابی را به همراه دارد، که خود این اتفاق کاهش آفات را در اراضی کشاورزی مجاور تالابها در پی خواهد داشت.
درویش توضیح میدهد سیل اخیر تا حدودی در بهبود شرایط اکوسیستم خلیج فارس، دریای عمان و دریاچه ارومیه موثر بوده و باعث بازگشت بعضی از جانوران آبزی و افزایش تخمریزی ماهیها در این پهنههای آبی شده، که این موضوع را نیز میتوان به عنوان یکی از موهبتهای این سیل در نظر گرفت.
او افزایش ظرفیت گرمایی بهخصوص در استان خوزستان را نیز به عنوان یکی از آثار مثبت سیل هفتههای گذشته معرفی میکند و میگوید: اکنون هر پنج تالاب اصلی خوزستان با ظرفیت نزدیک به صد در صد پر از آب هستند که این موضوع در دهههای گذشته بیسابقه بوده است. اتفاقی که میتواند باعث شود تفاوت دمای شب و روز در این استان کاهش یابد و درجه حرارت هوا نیز در فصل تابستان به اندازه سالهای قبل بالا نرود.
این فعال محیط زیست از کاهش بیابانزایی، رونق صیادی و افزایش سطح آب سفرههای آب زیرزمینی به عنوان بخشی از برکتهای سیل اخیر یاد میکند و ادامه میدهد: از معدود خسارتهایی که این سیلاب بر محیط زیست وارد کرده، شسته شدن سطح قابل توجهی از خاک دامنههای زاگرس به دلیل پوشش گیاهی کم این دامنهها در زمان وقوع سیل بود و چون، تولید هر سانتی متر خاک حدود ۸۰۰ سال زمان میبرد، به هر حال این فرسایش خاک، سبب آسیب به آن بخش از اندوخته غذایی ما که مرتبط با حجم خاک موجود در دامنههای زاگرس است، میشود.