غرش اسلحه سکوت کوهستان را مي شکند،گلوله سينه محيط بانان را؛ شکارچيان غيرمجاز پشت چشم هاي بسته قانون سنگر مي گيرند، محيط بانان پشت دعاي خير خانواده شان؛محيط بانان با گوشت وپوست از محيط زيست دفاع مي کنند،اما شکارچيان با اسلحه جنگي و شکاري قلب آن را نشانه مي روند.
انجام وظيفه محيط بانان رنگ و بوي جرم مي گيرد،اما راه فرار براي شکارچيان غير مجاز باز است. همه اين شرايط دست به دست هم داده اند تا محيط بانان و جنگلبانان سهم شان از تلاش براي حفظ محيط زيست گلوله باشد و تهديد، سختي باشد و دلنگراني .
شهادت محمد دهقانی ، پرویز هرمز و منوچهر شجاعیان در روزهاي اخير گواهي است براين ادعا و اينکه محيط بانان امنيت جاني ندارند و اگر خوش شانس باشند مانند هادي جلالي، محيطبان پناهگاه حیات وحش شادگان بعد از درگيري با شکارچيان غير مجاز86 ساچمه دربدنشان به يادگار مي ماند و بايد ماه ها براي اثبات جانباز شدنشان اين در و آن در بزنند.
محيط بانان درايران ايستاده مي ميرند،اما آسان ،چراکه حفاظت از محيط زيست در کشورمان هيچ وقت جدي گرفته نشده،اين را از تعداد محيط بانان کشورمان مي توان حدس زد که برخلاف افزايش مشکلات زيست محيطي هيچ وقت به روز نشده است. مناسب نبودن تجهيزات محيط بانان نيز اين غفلت را فرياد مي زند ،زيرا در نبود تجهيزات مناسب آنها خيلي دير از حادثه مطلع مي شوند و ناچار بايد براي انجام ماموريت سينه شان را سپر کنند. همه اين کمبود ها دست به دست هم داده است تا محيطبانان به سيبلي براي شکارچيان غير مجاز بدل شوند.
با اين حال هستند افرادي که هنوز فکر مي کنند بهبود شرايط محيط زيست کشور با يکسري شعار و برگزاري همايش حل و فصل مي شود،اما مشکل محيط بانان کشور زماني برطرف مي شود که شکارچيان غير مجاز بدانند محيطبانان نماينده سازمان حفاظت محيط زيست هستند،اما در شرايطي که محيط بانان به کمترين امکانات دسترسي دارند و بسيار پيش آمده که شکارچيان به محيط بانان در راه مانده براي رفع مشکلات شان کمک کرده اند نميتوان انتظار داشت محيطبان به عنوان نماينده قانون جدي گرفته شوند.
مهدي آييني