باور کردنش سخت است، اما مردم این روزها با حداقلها نیز خوشحال میشوند، برای نمونه بیشتر شهروندان با رسیدن قطار مترو یا اتوبوسی به ایستگاه که جای نشستن یا ایستادن دارد، خوشحال شده و به قول معروف گل از گلشان میشکفد. در این مواقع اگر به رفتار آنها دقت شود براحتی میتوان تغییر رفتار مثبت را در آنها دید.
نکته اینجاست که مسئولان برای برطرف شدن این دست نیازهای حداقلی شهروندان نیز تاکنون آن طور که باید و شاید سنگ تمام نگذاشته اند، زیرا با توجه به امکانات موجود در شرکت اتوبوسرانی پایتخت می توان دست کم شرایط را به گونه ای مدیریت کرد که شهروندان برای سوار شدن به اتوبوس یا قطار مترو با مشکل رو به رو نباشند.
این در حالی است که بخش قابل توجهی از این مشکل به این علت است که این روزها بیشتر مدیران پشت میزنشین شده اند و از آنچه در حوزه مدیریتشان می گذرد تقریبا بی خبرند، زیرا در اغلب موارد کارمندانی به آنها گزارش کار می دهند که به نفعشان نیست مدیر مربوط از ضعف های سیستم باخبر شود. برای نمونه می توان سامانه اتوبوس های تندرو را مثال زد که به گفته مسئولان روزانه بیش از سه میلیون نفر از آن استفاده می کنند؛ البته نباید نادیده گرفت این سامانه تاحد قابل توجهی توانسته بار رفت و آمد شهری شهروندان را به دوش بکشد، اما بیشتر شهروندان از بی برنامه بودن رفت و آمد اتوبوس ها در مسیرهای شمال به جنوب و شرق به غرب گله دارند، زیرا در ساعات شلوغ روز فقط مسافرانی که در اولین ایستگاه سوار اتوبوس می شوند شانس نشستن یا ایستادن در فضای مناسب نصیب شان می شود.
هرچند مسئولان اتوبوسرانی تدابیری برای رفع این مشکل به کار گرفته اند، اما باید گفت این راهکارها مناسب و موفق نبوده است، زیرا مشکل شهروندان کماکان پابرجاست، این درحالی است که می توان این مشکل را با شناسایی ایستگاه های شلوغ، نظارت دقیق تر بر ایستگاه ها و کنترل دقیق تر رفت و آمد اتوبوس ها برطرف کرد. افزون بر این شهروندان نیز در این بین می توانند در بهبود شرایط سهیم باشند به این شکل که مشکلات خود را با سامانه تلفنی 1888 در میان گذاشته و از مسئولان بخواهند برای رفع مشکلات آنها تلاش کنند.