آخرین خبرها
خانه / بایگانی/آرشیو برچسب ها : جاده

بایگانی/آرشیو برچسب ها : جاده

اشتراک به خبردهی

یک آسفالت بو‌دار

آیا آسفالت پلیمری جاده چالوس عامل سرخوردگی و تصادف است؟

نیسان های آبی دارند یک پراید له شده مشکی، یک پژو پرشیای سفید غُر شده و یک تندر۹۰ که از عقب ضربه خورده را یدک می کشند و می برند، یک کیای سفید هم که گلگیر سمت راننده اش کنده شده کنار جاده ایستاده تا تکلیفش روشن شود، جاده نیز خشک خشک است. عکس هایی که صاحب یک موبایل صبح پانزدهم آذر از این ماشین ها گرفت و به ما اطلاع داد که این تصادفات حدفاصل پورکان و ماهان درجاده چالوس رخ داده و اتفاقا مجروح نیز داشته، یک بار دیگر پرونده این جاده افسونگر را باز کرد، جاده ای پر از حرف و حدیث و شایعه و تصادفات بعضا مشکوک.

درباره جاده چالوس وتصادفاتش خیلی سخت می شود تحقیق کرد و سخت تر از آن می شود درباره اش نتیجه گرفت. حرف زدن با افراد مختلف درباره این جاده فقط آدم را گیج می کند و می نِشانَدش سر چند راهی که بالاخره کدام مسئول و کارشناس حرف درست را می زند. این که اورژانس کشور دادن آمار مربوط به کشته ها و زخمی های این جاده را منوط کرد به نامه نگاری، وضع را برای ما سخت تر کرد چون می خواستیم بدانیم چه ربط منطقی میان تعویض روکش آسفالت این جاده با افزایش تصادفات وجود دارد که چون آماری داده نشد دستمان ماند در پوست گردو.

نو کردن این روکش از سال ۹۵ شروع شد که اداره راه و شهرسازی البرز آن را انجام داد. این فاز نخست کار بود که در۱۵ کیلومتر انجام شد و حالا در سال ۹۷ فاز دوم تعویض روکش آسفالت جاده چالوس توسط راهداری البرز در مسیری هشت کیلومتری در حال انجام است، آسفالت هایی که محل مناقشه است حتی محل شایعه. یک زمانی می گفتند جرثقیل دارها جاده را آغشته به گازوئیل می کنند تا ماشین ها لیز بخورند و تصادف شود و کار و بارشان سکه، بعد گفته شد ماشین های حمل گوشت که شیرابه های لزج روی جاده پخش می کنند عامل لیزی جاده چالوس و سرخوردن ماشین ها هستند و حالا دهان به دهان می چرخد که همه چیز زیر سر آسفالت های پلیمری است.

این لفظ البته دوسال قبل از دهان بخشدار آسارا شنیده شد مردی که دیگر دراین مسئولیت نیست که بشود از او پیگیر شد. اما او سال ۹۵ که اتفاقا کار تعویض روکش آسفالت چالوس در اختیار اداره راه و شهرسازی البرز بود دست گذاشته بود روی کیفیت نامناسب این آسفالت و گفته بود که پلیمری و الیافی بودن آن باعث تصادفات متعدد و کشته و زخمی شدن مردم می شود، تصادفاتی در حد روزانه پنج تا شش مورد.

با این که بعد ازآن دیگر کمتر پی آسفالت پلیمری گرفته شد و کسی برای افکارعمومی درباره آن توضیح نداد اما حالا این بحث باز بر سر زبان هاست، آسفالتی که ما به خاطرش با افراد متعددی حرف زدیم و حرف های مختلفی شنیدیم.

آسفالت پلیمری چیست

آسفالت را از مخلوط شن و ماسه و قیر و ماده ای به نام فیلر می سازند که وظیفه اش پرکردن فاصله بین دانه های شن و ماسه است. حال اگر زنجیره های بلندی از مواد آلی به قیر اضافه شود آسفالت پلیمری به دست می آید. گفته می شود این آسفالت ها چسبندگی بالا و انعطاف پذیری خوبی دارند و در برابر تغییر شکل مقاومند، مخصوصا سینوسی شدن آسفالت که مردم آن را به شکل پله پله شدن  می شناسند.

احمد رمضانی، استاد دانشکده مهندسی شیمی ونفت دانشگاه شریف سال ها روی آسفالت های پلیمری کارکرده. وقتی با او درباره خطرساز بودن یا نبودن این نوع آسفالت حرف زدیم او درمقام تمجید ازآن برآمد،‌ این که پلیمری بودن آسفالت یک مزیت است و این که این نوع آسفالت برای جلوگیری از شکستگی و چین خوردن سطح جاده در مناطق سردسیر به کار می رود.

رمضانی حتی گفت اگر باران یا برف ببارد و سطح جاده خیس شود آسفالت پلیمری لغزنده نمی شود و نباید ماشین ها لیز بخورند مگراین که در ساخت این آسفالت ماده ای ناسازگار استفاده شده باشد و هنگام بارندگی به سطح بیاید و جاده را لغزنده کند. این” مگر” همان چیزی است که حرف و حدیث ها درباره اشکال درآسفالت جاده چالوس را باورپذیر می کند، جاده ای که خیلی ها می گویند در بخش هایی که روکشش تغییرکرده تصادف پشت تصادف رخ می دهد.

قدم به قدم بوی خون می آید

فرمانده پیشین پلیس راهورتهران بزرگ که ۳۰ سال درجاده های مختلف کشورحاضر بوده و حالا کارشناس ایمنی راه هاست شک ما به آسفالت جاده چالوس را تقویت کرد. او مسافرهمیشگی این جاده است و تابه حال ماشین هایی که سُر خورده اند دو بار به ماشینش کوبیده اند. هاشمی به ما گفت بارندگی که     می شود جرات ندارد از چالوس رد شود چون جاده می شود کشتارگاه، چالوسی که قدم به قدمش بوی خون می گیرد. هاشمی می گوید روکش جدید آسفالت چالوس ننگ کشور است و اگر آن را بکنند و جاده خاکی باشد به این آسفالت شرف دارد.

او قاطعانه می گوید مشکل از آسفالت جدید است چون آنجاهایی که هنوز آسفالتش قدیمی است خبری از سُرخوردن نیز نیست حتی اگر باران و برف ببارد. حرف های این پلیس بازنشسته چه قدر ما را یاد حرف های بخشدار سابق آسارا انداخت وقتی دو سال پیش پیشنهاد می داد که برای تعویض آسفالت بخش های باقیمانده جاده چالوس تامین اعتبار نشود چون لااقل تردد در بخش های قدیمی جاده ایمن است.

مردم مقصرند

چالوس با آن پیچ و تاب های استثنایی و قوس های خیره کننده و آن شیب های تند که گاهی دلهره آور    می شود از نگاه فرمانده پلیس راه کشور بستر تصادف است ولی نه به خاطر آسفالت جدیدش که به خاطر همین پیچ و تاب ها و قوس ها. محمدحسین حمیدی به ما گفت که چالوس به واسطه شکل و شمایلی که دارد و به دلیل ورودی ها و خروجی های فراوان و توقفگاه های زیاد، استعداد خلق تصادف را دارد ولی نباید فراموش کرد که اگر سطح آسفالت با گازوئیل های نشتی از ماشین های عبوری چرب شده باشد، اگر قیر چربی گیری نشده باشد، لاستیک خودروها عاج درستی نداشته باشند و اگر راننده ها بخواهند با سرعت نامطمئن درجاده برانند تصادف اجتناب ناپذیر است.

او این عوامل خطرساز را کنار هم چید تا نتیجه بگیرد که دست گذاشتن روی آسفالت به عنوان تنها عامل ایجاد تصادف درست نیست، البته این را هم گفت که قضاوت درباره نقش آسفالت در تصادفات نیازمند کار علمی است که تابه حال انجام نشده است.

اما وقتی با معاون فنی و نظارت اداره کل راهداری استان البرز که مسئول تعویض روکش آسفالت در هشت کیلومتر از جاده چالوس است حرف زدیم آنقدر از کیفیت آسفالت مطمئن بود که هیچ شک و شبهه ای درباره آن را درست نمی دانست. عادل منصور کیایی گفت آسفالت جدید چالوس از نوع پلیمری است اما نه از نوع الیافی که ممکن است باعث لغزندگی شود، این آسفالت، پلاستیکی هم نیست برخلاف آنچه که عموم مردم فکر می کنند آسفالت پلیمری یعنی آسفالت پلاستیکی.

به این ترتیب او آسفالت پلیمری جاده چالوس را ازهمه اتهامات مبرا کرد و در عوض تصادفات را به چند عامل نسبت داد بخصوص قوس های فراوان جاده که خیلی هایش شیبدار است، بی توجهی رانندگان به جلو، سرعت های غیرمجاز، تخطی از سرعت مطمئنه و ترمزهای ناگهانی.

البته هادی هاشمی که کارشناس ایمنی راه هاست مقصر دانستن پیچ و قوس حتی از نوع شیبدارش را خنده دار و غیرکارشناسی می داند که این نظرالبته تغییری در عزم راهداری البرز ایجاد نمی کند. منصور کیایی به ما گفت چون کروکی های پلیس درمحل وقوع تصادفات جاده چالوس نشان داده سرعت غیرمجاز، بی توجهی به جلو، ترمزهای ناگهانی و رعایت نکردن سرعت مطمئنه بویژه وقتی آسمان    می بارد مهم ترین دلیل تصادفات است در نظر داریم حداکثر تا ماه آینده در ۲۷ نقطه پرحادثه بویژه در قوس های شیبدار بویژه در محدوده قبل از پلیس راه سد تا گچسر، رامبل (خراش) ایجاد کنیم تا رانندگان مجبور به کاهش اجباری سرعت شوند و در نتیجه مدیریت سرعت اتفاق بیفتد.

آسفالت مقصر است، مردم مقصرند، جاده مقصرند؟ دراین آشفته بازار اظهارنظر واقعا باید چه نتیجه ای گرفت، خودتان را بگذارید جای نگارنده و جای رانندگانی که لغزندگی جاده و سُر خوردن دلهره آور وسیله نقلیه درجاده چالوس را با همه وجود حس کرده اند. راستی با این جمله هادی هاشمی چه کنیم که گفت سُر خوردن یعنی که مشکلی هست، این سرخوردن ها معنی دارد.

مریم خباز

کارون و زاینده‌رود زیر تیغ

توسعه ناپایدار سرچشمه آب ۳ استان بزرگ کشور را تهدید می‌کند

بار دیگر هزینه توسعه را عرصه‌های طبیعی کشور پرداخت خواهند کرد. این بار عشایری که ییلاق خود را در زردکوه بختیاری می‌گذرانند، خواستار ساخت جاده‌ای شده‌اند که منابع آب سه استان پرجمعیت کشور یعنی اصفهان، خوزستان و چهارمحال و بختیاری را تهدید می‌کند. جاده عشایری پنبه کال از کنار ذخایر کمیاب یخچالی زردکوه بختیاری می‌گذرد و بدون شک تردد در این منطقه، به منابع یخچالی آسیب خواهد رساند. چون جاده از محل پروژه انتقال آب کوهرنگ می‌گذرد، به دلیل افزایش نرخ فرسایش در منطقه، خطر پر شدن سد زاینده‌رود و آلوده شدن آب انتقالی به اصفهان نیز وجود دارد. از سوی دیگر بخشی از جاده، آب سرشاخه‌های کارون را تحت تاثیر قرار می‌دهد. کارونی که این روزها آنقدر آلوده شده که اصلاحش به‌ هزینه‌های میلیاردی نیاز دارد.

تشکل‌های محیط زیستی و منابع طبیعی استان چهار محال و بختیاری با صدور بیانیه‌ای نسبت به ساخت جاده عشایری پنبه‌کال در زردکوه بختیاری اعتراض کرده و خواستار برخورد با متخلفان شده‌اند. جاده عشایری پنبه‌کال، قرار است به جاده بازفت- مسجد سلیمان متصل شده و در نهایت به شیمبار واقع در خوزستان منتهی شود. این جاده از روی یال‌های پرشیب و برفگیر زردکوه عبور می‌کند و امنیت آبی سه استان پرجمعیت کشور را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد. در واقع مسئولان استانی قصد دارند یک جاده مالرو را تبدیل به جاده‌ای برای عبور وسایل نقلیه کنند. فرسایشی که پنبه‌کال ایجاد می‌کند آب سرشاخه‌های کارون را آلوده‌تر کرده و این رودخانه بزرگ جنوب غرب کشور را با مشکلات بیشتری مواجه می‌کند و از سوی دیگر به دلیل این که جاده از محل پروژه انتقال آب کوهرنگ عبور می‌کند، فرسایش ناشی از ساخت آن می‌تواند سد زاینده‌رود را هم تحت‌تاثیر قرار دهد.

جاده ترانزیتی

سازمان امور عشایر چهارمحال و بختیاری با این توجیه که عشایر منطقه نیازمند جاده هستند، به دنبال اجرای پروژه‌ای است که کارشناسان آن‌را مخرب می‌دانند. عشایری که ییلاق آنها بعد از غار یخی واقع شده است و قشلاق را در خوزستان می‌گذرانند خواسته‌شان ساخت جاده ترانزیتی از منطقه کوهرنگ به خوزستان است اما چون تاکنون به این هدف نرسیده‌اند، به تعریض مسیر حرکت آباء و اجدادی خود رضایت داده‌اند. البته خودشان هم می‌دانند جاده‌ای که از یک مسیر برفگیر با شیب‌های تند زرد کوه عبور ‌کند، هیچ‌گاه یک مسیر استاندارد برای تردد خودرو نخواهد بود. با این اوصاف گویا امور عشایر چهار محال و بختیاری چندی پیش بدون کسب مجوزهای لازم، با حضور فرماندار، کلنگ این جاده غیراصولی را به زمین زده است. جاده‌ای که باید از روی رودخانه بزرگ شیخ‌علی خان رد شود، نیاز به پل‌هایی با دهنه بزرگ دارد که ساخت چنین پل‌هایی قطعا نیازمند صرف هزینه و مطالعه زیاد است.

پروژه‌ای بدون‌ مجوز

علی محمدی‌مقدم، مدیرکل منابع طبیعی استان چهار محال و بختیاری در گفت‌وگو با جام‌جم از توقف ساخت جاده پنبه‌کال به دلیل نداشتن مجوز خبر می‌دهد.

او می‌گوید: امور عشایر در سال ۹۶ درخواست مجوز برای احداث جاده پنبه کال کرد. کارشناسان و کمیته فنی ما این درخواست را بررسی و با آن مخالفت کردند. آن طور که محمدی‌مقدم می‌گوید حدود ۱۵ روز پیش، امور عشایر بدون دریافت مجوز برای ساخت جاده شروع به کار کرد. این اقدام خلاف قانون بود؛ بنابراین محیط زیست حکم توقیف گرفت‌و کار متوقف شد.

به گفته او، امور عشایر استان برخی ایرادات اعلام شده از سوی کمیته فنی اداره منابع طبیعی چهارمحال و بختیاری را برطرف کرده و پس از اصلاح نقشه، مجدد درخواست خود را برای ساخت جاده تکرار کرده است. اما چون این اداره، یک بار درخواست امور عشایر را رد کرده بود، پرونده ساخت جاده پنبه کال به تهران ارسال شد تا کمیته خسارت طرح‌های عمرانی عمومی که مسئولیت آن به عهده مسعود منصور، معاون امور اراضی سازمان جنگل‌هاست در این ارتباط اظهار نظر کند.

حضور ذهن ندارم!

با آن‌که پرونده این جاده عشایری به تهران ارسال شده است، مسعود منصور معاون حفاظت و امور اراضی سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور در گفت‌وگو با جام‌جم اعلام می‌کند هیچ سابقه ذهنی از این پرونده ندارد.

او می‌گوید: استان برای ما مطالبی را ارسال کرده است، ولی درباره این که مجوزی بدهیم یا ندهیم، حضور ذهن ندارم!

جاده عشایری پنبه کال علاوه بر این‌که به منابع آب آسیب وارد می‌کند و لازم است وزارت نیرو به این پرونده وارد شود، به گفته مدیرکل منابع طبیعی چهارمحال و بختیاری گون‌زارهای زردکوه بختیاری را هم تخریب می‌کند.

او می‌گوید: محل عبور جاده از نظر زیست‌محیطی منطقه حساس است، اما بررسی این مساله در چارچوب وظایف محیط زیست است و در حوزه ما نیست. در حالی که شهرام احمدی، مدیرکل حفاظت محیط زیست چهارمحال و بختیاری در گفت‌وگو با جام‌جم اعلام نظر درباره جاده پنبه‌کال را در حیطه وظایف منابع طبیعی می‌داند، زیرا زردکوه جزو مناطق چهارگانه محیط زیست نیست.

آن طور که احمدی می‌گوید محل عبور جاده از منطقه آزاد است و به همین دلیل هیچ‌گونه استعلامی از محیط زیست نشـده تا بتوان به آن پاسخ داد. ‌ با توجه به نظر کارشناسان و نیاز عشایر منطقه بهتر است مسئولان مسیر مناسبی را برای ساخت جاده انتخاب کنند تا آسیب کمتری به محیط‌زیست وارد شود

لیلا مرگن

طناب جاده برگردن حیات‌وحش

جاده‌ها با حیات‌وحش می‌جنگند. این را از مرگ‌و‌میر حیات‌وحش در جاده‌های کشور می‌توان نتیجه گرفت. آمارها نیز این مساله را تائید می‌کند، اما این اتفاق آن‌قدر مشهود هست که برای تائیدش نیازی به ارائه آمار نباشد. کارشناسان معتقدند، توسعه ناپایدار، کمر به قتل محیط‌زیست بسته و در این میان، حیات‌وحش نیز یکی از قربانیان است، چراکه جاده‌ها از دل زیستگاه گونه‌های جانوری عبور می‌کنند که خطر انقراض سال‌‌هاست برسرشان سنگینی می‌کند. به مناسبت امروز، روز جهانی حیوانات به نقش تصادفات جاده‌ای در مرگ‌ومیر حیات‌وحش کشورمان پرداختیم.

انسان تنها قربانی سوانح‌‌ترافیکی نیست. در کنار آمار ناگوار مرگ سالانه حدود 18 هزار نفر در جاده‌های کشور باید نگران مرگ‌و‌میر گونه‌های جانوری نیز بود، زیرا بقای انسان در گرو حفظ محیط‌زیست و حیات‌وحش است. نگران‌کننده‌تر این که گربه سانان که در راس هرم جانوری قرار دارند، نسبت به سایر گونه‌ها در سوانح‌‌ترافیکی آسیب بیشتری می‌بینند. براساس اطلاعاتی که سازمان حفاظت محیط‌زیست مدتی پیش منتشر کرد، تصادفات جاده‌ای 70 درصد علت مرگ‌و‌میر گوشتخواران را به خود اختصاص داده است.

 سازمان حفاظت محیط‌زیست اطلاعات تازه‌ای دراین باره منتشر نکرده و تماس‌های خبرنگار ما با مدیرکل دفتر تنوع زیستی و حیات‌وحش سازمان حفاظت محیط‌زیست و مسئولان راه و شهرسازی برای کسب اطلاعات بیشتر درباره نقش جاده‌های کشور در تلفات حیات‌وحش راه به جایی نبرد، اما از خبرهایی که از استان‌های مختلف کشور منتشر می‌شود، می‌توان به این نتیجه رسید که آمار مرگ حیات‌وحش براثر تصادفات جاده‌ای افزایش پیدا کرده است.

 پناهگاه حیات‌وحش موته، یکی از مناطقی است که گونه‌های جانوری آن قربانی جاده‌ای می شوندکه از میان این زیستگاه عبور می‌کند. مرتضی جمشیدیان، فرمانده یگان حفاظت محیط زیست استان اصفهان درباره این جاده گفته، پناهگاه حیات‌وحش موته به دلیل عبور جاده آسفالته به دو قسمت تقسیم شده و به همین دلیل، ارتباط اکولوژیک بین این دو قسمت با مشکل رو‌به‌رو است.

 جاده‌ای که از قلب پناهگاه حیات‌وحش موته می‌گذرد، حوادث جبران‌ناپذیری را به حیات‌وحش تحمیل می‌کند، زیرا گونه‌های جانوری هنگام عبور از این منطقه با خودرو‌های عبوری تصادف می‌کنند. این درحالی است که حیوانات وحشی برای ادامه بقا ناچارند از عرض این جاده بگذرند.

 کارشناسان محیط‌زیست گله دارند که پافشاری برخی مسئولان بر توسعه ناپایدار، شرایط را برای انسان و حیات‌وحش مشکل‌‌تر کرده است. برای نمونه، جاده‌ای که از پناهگاه حیات‌وحش موته عبور می‌کند، تا حدود سه دهه پیش خاکی بود و فقط بومیان منطقه برای‌‌ تردد از آن استفاده می‌کردند، اما با موافقت برخی مدیران به جاده‌ای آسفالته بدل شد؛‌ جاده‌ای که این روزها شاهد مرگ گونه‌های جانوری است.

 براساس اطلاعات منتشر شده در یک‌سال و نیم گذشته، دست‌کم 12 آهو، پنج کفتار و یک گرگ خاکستری به دلیل تصادفات جاده‌ای در این منطقه جانشان را از دست داده‌اند، این درحالی است که کارشناسان تاکید می‌کنند، به احتمال زیاد این آمار تمام گونه‌های جانوری قربانی شده را دربر‌ نمی‌گیرد، چراکه بسیار پیش می‌آید که گونه جانوری پس از تصادف با خودرو از جاده دور می‌شود و در منطقه دیگری می‌میرد‌.

جاده پلنگ‌کش

بیشتر کارشناسان محیط‌زیست از جاده پارک ملی گلستان به عنوان جاده‌ای خطرناک برای حیات‌وحش نام می‌برند، زیرا این جاده نیز با عبور از زیستگاه گونه‌های جانوری، زمینه را برای مرگ آنها فراهم کرده است، چراکه گونه‌های جانوری در جست‌و‌جوی خوراک یا جفت ناچار به عبور از جاده می‌شوند و بیشتر مواقع جانشان را از دست می‌دهند.

کارشناسان هشدار می‌دهند، این جاده تاثیر زیادی در کاهش جمعیت پلنگ‌ها داشته چراکه حدود 80 درصد از مرگ پلنگ‌های کشور بر اثر تصادفاتی بوده که در جاده پارک ملی گلستان اتفاق افتاده است.

باید یاد آور شد، برخلاف نقش این جاده در مرگ گونه‌های جانوری، تاکنون مسیر جایگزینی برای آن انتخاب نشده و برخی نبود اعتبار را دلیل این بی‌توجهی می‌دانند.

معصومه ابتکار، رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست کشور در آخرین اظهار نظر درباره این جاده گفته، طرح ملی جایگزین جاده پارک ملی گلستان مورد موافقت دولت قرار گرفته است و با جذب سرمایه‌گذار این طرح ملی اجرا می‌شود.

برخی کارشناسان ادعا می‌کنند، چنین طرح‌هایی در کشورمان اجرا نمی‌شود، زیرا مسائل زیست‌محیطی برای بسیاری از مدیران در اولویت قرار ندارد. به همین دلیل، دولت نیز به دلیل مشکلات اقتصادی، طرح احداث جاده جایگزین را پیگیری نمی‌کند.

به نظر می‌رسد، اهمیت حفظ حیات‌وحش و محیط‌زیست برای برخی مدیران هنوز مشخص نیست، زیرا برای اجرای راهکار‌های کم هزینه نیز تلاش نمی‌کنند. به عنوان مثال، برای کاهش تلفات حیات‌وحش در جاده‌های حادثه‌ساز، دست‌کم می‌توان محدودیت سرعت در نظر گرفت و با نصب دوربین‌های کنترل سرعت، آمار مرگ‌و‌میر حیات‌وحش را کاهش داد.

روگذر و زیر گذر برای حیات‌وحش

حفظ حیات‌وحش و محیط‌زیست در دنیای کنونی آنقدر مهم است که برخی کشورهای موفق قبل از اجرای طرح‌هایی مانند ساخت جاده یا سد، ابتدا به میزان خسارت‌های زیست محیطی آن توجه می‌کنند. به همین دلیل، چنانچه ناچار به ساخت جاده‌ای در حاشیه زیستگاه‌های حیات‌وحش شوند، با نصب سنسور در اطراف جاده سعی می‌کنند رانندگان را از احتمال عبور گونه‌های جانوری از عرض جاده آگاه کنند. در واقع آنها از سیستم‌هایی بهره می‌برند که به گرما و حرکت حساس هستند و عبور گونه‌های جانوری را با چراغ یا آژیر به رانندگان هشدار می‌دهند. به همین دلیل، راننده سرعت خود را کاهش می‌دهد و به این شکل احتمال تصادف حیات‌وحش با خودرو‌ها کاهش پیدا می‌کند.

اما در کشورمان، تمام سعی برخی مسئولان در اجرای طرح‌هایی است که توسعه ناپایدار را به همراه می‌آورد. آنها تصور می‌کنند هرچه طول جاده کمتر باشد بهتر است، زیرا برای ساخت آن به اعتبار کمتری نیاز دارند، اما آنها غافلند که با تخریب یک زیستگاه، جمعیت گونه‌های جانوری آن از بین می‌رود و با مرگ آنها شرایط برای بقای انسان دشوار‌‌تر می‌شود. این درحالی است که در کشورمان برای حفظ گونه‌های جانوری و بقای آنها طرح‌هایی مانند ساخت روگذر یا زیرگذر نیز جدی گرفته نمی‌شود. به همین دلیل تاکنون زیر گذر یا رو گذر مناسبی ساخته نشده است.

برخی از مسئولان ‌می گویند، ساخت روگذر هزینه‌بر است، چراکه باید براساس شرایط زیستگاه طبیعی و به شکلی باشد که گونه‌های جانوری به عبور از روی آن تشویق شوند. در کشورمان برای ساخت زیرگذر مخصوص حیات‌وحش نیز که هزینه چندانی ندارد، تلاش زیادی صورت نمی‌گیرد و مسئولان به بهانه نبود اعتبار، ساخت روگذر را در برنامه‌های خود جای نداده‌اند. بی‌تفاوتی نسبت به این موضوع، آنقدر جدی است که حتی حاضر نیستند با در نظر گرفتن اندکی تغییر آب گذرهای جاده‌ای را به شکلی بسازند که حیات‌وحش نیز قادر باشد از زیر آنها عبور کند.

مرتضی اسلامی دهکردی ، مدیر انجمن یوز پلنگ ایرانی معتقد است: حیات‌وحش نیز مانند انسان محل‌های عبورش را بررسی می‌کند. به همین دلیل زیر گذر باید به شکلی ساخته شود که ابعادش مناسب باشد یعنی ورودی آن به قدری بزرگ باشد که گونه جانوری از هر طرف جاده بتواند طرف دیگر را ببیند. افزون براین باید برای پوشاندن کف زیرگذرها از خاک نرم استفاده کرد و دیوار‌های آن را نیز به عایق‌های صوتی مجهز کرد، زیرا پژواک صدای خودرو‌های عبوری سبب‌‌ ترس گونه‌های جانوری می‌شود و آنها را از زیرگذرهای غیراستاندارد دور می‌کند. این درحالی است که می‌توان با فنس‌کشی اطراف زیر گذرها گونه‌های جانوری را به سمت زیرگذرها هدایت کرد. به همین دلیل در نقاط حادثه‌خیز علاوه بر ایجاد زیرگذر یا رو گذر بهتر است از فنس‌کشی نیز بهره برد.

جاده با شکارچی همدست است

جاده‌هایی که در دل زیستگاه‌های حیات‌وحش ساخته می‌شود، زمینه را بیش از پیش برای مرگ محیط‌زیست فراهم می‌کند، چراکه تصادفات گونه‌های جانوری با خودرو‌ها و قطع ارتباط اکولوژیک بین قسمت‌های مختلف زیستگاه، تنها برخی عوارض ساخت جاده‌ها در زیستگاه حیات‌وحش است.

نباید فراموش کرد، ساخت جاده دسترسی شکارچیان را نیز به حیات‌وحش آسان‌‌تر می‌کند. به این طریق، نیروهای یگان حفاظت محیط‌زیست نیز برای کنترل مسائل با سختی بیشتری رو‌به‌رو می‌شوند، زیرا تجهیزات و تعداد آنها همواره محدود است. به همین دلیل نمی‌توانند خیلی سریع از شرایط بخش وسیعی از منطقه تحت نظرشان باخبر شوند. این مساله به شکارچیان اجازه می‌دهد با خیال راحت‌‌تری قدم به زیستگاه‌ها بگذارند و به شکار گونه‌های جانوری دست بزنند.

برای نمونه کم نیستند، فرصت طلب‌هایی که از این شرایط سوء‌استفاده می‌کنند و به شکل ناجوانمردانه دست به شکار گونه‌های جانوری می‌زنند. برای نمونه، برخی شکارچیان غیرمجاز در پناهگاه حیات‌وحش موته به وسیله خودرو یا موتور سیکلت، آهوها را آنقدر تعقیب می‌کنند تا به قول معروف، نفس گونه جانوری ببرد و نقش زمین شود.

این درحالی است که این جاده‌ها به فعالیت بی‌ضابطه برخی که به بهانه آفرود وارد مناطق حفاظت شده می‌شوند نیز دامن می‌زند، چراکه این افراد به بهانه طبیعت‌گردی وارد زیستگاه‌های بکر کشور شده، سبب از بین رفتن گونه‌های گیاهی و جانوری کشور می‌شوند.

کارگروهی در خواب

تاکنون وعده‌های زیادی برای بهبود شرایط جاده‌های خطرناک کشور داده شده، اما هیچ‌کدام بدرستی به مرحله اجرا نرسیده یا زود به فراموشی سپرده شده است. برای نمونه، تابستان سال 93 قرار شد کارگروهی تخصصی برای کاهش آمار مرگ حیات‌وحش بر اثر تصادفات جاده‌ای تشکیل شود.

به این شکل، قرار شد دراین کارگروه، نمایندگان سازمان حفاظت محیط‌زیست، وزارت راه و شهرسازی، پلیس راهور و سازمان‌های مردم نهاد حضور یابند و برای حل این مساله هم فکری کنند. در جلسه‌ای که این کارگروه داشت، تصمیم گرفته شد، شورای ایمنی در هر استان ایجاد شود و نمایندگان سازمان حفاظت محیط‌زیست نیز موظف شدند، نقاط حادثه‌خیز استان خود را شناسایی کنند و مختصات آنها را در اختیار این شورا قرار دهند.

این درحالی است که حدود دو سال از تشکیل این کارگروه می‌گذرد، اما خطر تصادفات جاده‌ای بیش از پیش گونه‌های جانوری را تهدید می‌کند. افزون بر این قرار بود، سازمان حفاظت محیط‌زیست بهبود پنج نقطه پرخطر شناسایی شده در جاده‌های کشور را پیگیری کند؛ نقاطی که بیشترین تلفات حیات‌وحش در آنها رقم خورده است. لازم به یاد‌آوری است که چهار نقطه در جاده یزد کرمان و یک نقطه نیز در منطقه توران در مسیر شاهرود سبزوار قرار دارد.

 اهمیت رانندگی با سرعت مناسب

شکارچیان غیر مجاز و جاده‌های ناایمن، حیات‌وحش کشور را تهدید می‌کنند. در این میان، سازمان حفاظت محیط‌زیست برای برخورد با شکارچیان غیر‌مجاز با نبود اعتبار و کمبود نیرو رو به روست. علاوه براین به نظر می‌رسد، این سازمان برش لازم را برای برطرف شدن نقاط حادثه‌خیز ندارد، چراکه اگر جز این بود، دست‌کم اعمال محدودیت سرعت برای رانندگان در جاده‌هایی که از زیستگاه‌های مهم کشور عبور می‌کنند، اجرایی می‌شد.

به گفته اسدالله دهکردی حیات‌وحش قادر نیست، سرعت جانبی خود را با وسایل نقلیه‌ای که بیش از 60 کیلومتر در ساعت سرعت دارند، بسنجد. به همین دلیل توصیه می‌کنند، افرادی که از زیستگاه‌های حیات‌وحش عبور می‌کنند، باید به این نکته توجه داشته باشند و با خودروی خود با سرعت بیش از 60کیلومتر درساعت حرکت نکنند.

افزون بر این آنها هشدار می‌دهند که نورچراغ‌های خودرو در شب، سبب بالا رفتن احتمال خطر تصادف با حیات‌وحش می‌شود، چراکه حیوانات هنگام مواجهه با نور خودرو به آن خیره می‌شوند و دیگر قادر به فرار نیستند. در چنین مواقعی راننده نباید تصور کند، گونه جانوری بموقع از مقابل خودروی او کنار خواهد رفت. بهتراست راننده سرعتش را کاهش دهد یا حتی توقف کند تا احتمال تصادف با حیوانات را کاهش دهد.

 تفاهمی که فراموش شد

 تلفات حیات‌وحش بر اثر تصادفات را در مناطق حفاظت شده می‌توان کاهش داد، اما این مساله زمانی اجرایی می‌شود که رسیدگی به این امور برای مسئولان در اولویت قرار داشته باشد، زیرا با در نظر گرفتن محدودیت سرعت یا علامت‌گذاری می‌توان راننده‌ها را از خطر تصادف با گونه‌های جانوری آگاه کرد.

استفاده از تابلو‌های هشدار‌دهنده نیز در کشورمان بدرستی اجرا نمی‌شود، زیرا استاندارد‌های لازم در استفاده از حروف، رنگ و محل نصب تابلو رعایت نمی‌شود.

فرمانده یگان حفاظت محیط‌زیست اصفهان نیز چنین نظری دارد. او معتقد است مناسب‌ترین و ارزان‌ترین راهکار کاهش آمار تصادفات جاده‌ای حیات‌وحش، در نظر گرفتن محدودیت سرعت برای رانندگان است.

این درحالی است که با نصب دوربین‌های هوشمند ثبت تخلفات می‌توان راننده‌ها را مجاب کرد که با سرعت کمتری در محدوده‌های مشخص شده‌‌ تردد کنند.

جمشیدیان توضیح داده، مدتی پیش برای بهبود شرایط جاده‌های منطقه تفاهم‌نامه‌ای بین محیط زیست و اداره کل راه و شهرسازی اصفهان امضا شد. براساس این تفاهم‌نامه قرار شد، دوربین‌های هوشمند ثبت تخلف در نقاط حادثه‌خیز نصب شود تا رانندگان سرعت مناسب را رعایت کنند، اما به گفته فرمانده یگان حفاظت محیط‌زیست اصفهان، اداره کل راه و شهرسازی اصفهان هنوز برای اجرایی‌شدن مفاد تفاهم‌نامه اقدام نکرده است.

 جاده علیه یوز

 هر سال بیش از 3000 گونه جانوری در جاده‌های استان یزد براثر تصادفات جاده‌ای، جان خود را از دست می‌دهند. به همین دلیل، کارشناسان تاکید می‌کنند شرایط جاده‌های این استان نیز برای حفظ گونه‌های جانوری باید بهبود پیدا کند.

حدود 190 کیلومتر جاده آسفالته یا ‌‌ترانزیت در استان یزد وجود دارد که از مناطق تحت مدیریت محیط‌زیست عبور کرده یا در مرز آنها کشیده شده‌اند. به همین دلیل، جاده‌هایی که در محل نامناسب کشیده شده‌اند، زمینه را برای مرگ گونه‌های جانوری فراهم می‌کنند. این درحالی است که گونه‌های جانوری منحصر به‌فردی دراین استان وجود دارد؛ گونه‌هایی که در خطر انقراض نیز قرار دارند، مانند یوزپلنگ یا کاراکال.

مرتضی اسلامی دهکردی، مدیر انجمن یوزپلنگ ایرانی معتقد است، بخش قابل توجهی از یوزپلنگ‌ها به دلیل تصادفات جاده‌ای جانشان را از دست داده‌اند. او نیز به حوادث دهه 80 اشاره می‌کند و می‌افزاید: در این دهه 11 یوزپلنگ به دلیل تصادفات جاده‌ای جانشان را از دست داده‌اند.

به گفته او این آمار قابل توجه است، چراکه دست‌کم 40 درصد آمار مرگ‌و‌میر این گونه تصادفات جاده‌ای است.

 کارشناسان معتقدند، از سال83 تا امسال دست‌کم 15 یوزپلنگ جانشان را به خاطر تصادفات جاده‌ای از دست داده‌اند. در این میان، هشت یوز پلنگ در استان یزد کشته شده‌اند (شش یوز نر و دو یوز ماده) . هفت یوزپلنگ نیز در پارک ملی توران کشته شده‌اند (یک یوز نر و شش یوز ماده(.جاده یزد ـ کرمان که از منطقه حفاظت شده کالمند بهادران عبور می‌کند، یکی از جاده‌های خطرناک برای یوزپلنگ‌‌هاست. به گفته کارشناسان در این منطقه دست‌کم شش یوزپلنگ به دلیل تصادفات جاده‌ای جانشان را از دست داده‌اند.

کارشناسان، جاده میامی را نیز که از شمال پارک ملی توران عبور می‌کند، به عنوان جاده‌ای خطرناک برای یوزها می‌شناسند، چراکه سال 89 سه یوزپلنگ در این منطقه کشته شدند. افزون بر این باید به جاده‌ای که از پناهگاه حیات‌وحش دره انجیر عبور می‌کند نیز اشاره کرد، چراکه تهدیدی جدی برای حیات یوزپلنگ‌ها محسوب می‌شود.

این درحالی است که شرایط یوزپلنگ‌ها نگران‌‌تر از گذشته است، چراکه به گفته کارشناسان در کشورمان حدود دو یوزپلنگ ماده شناسایی شده وجود دارد. به همین علت، باید عواملی را که سبب مرگ آنها می‌شود جدی‌‌تر گرفت و برای برطرف کردن آنها اقدام کرد.

مهدی آیینی

جاده‌ها هنوز جنگل می​ خورند

تن درختان کهنسال میلرزد؛ دوباره بحث ساخت جاده است و قتل عام جنگل. قرار شده جاده‌هایی که کابینشان خون درختان است دوباره به جنگل زخم بزنند، با این بهانه که روستای خوشنشین آرود راه دسترسی مناسبی ندارد. جنگل‌های شمال جان ندارند؛ آفت و بیماری از یک سو و بهره‌برداری غیر اصولی از سوی دیگر طاقت این جنگل‌های کهن‌سال را طاق کرده است؛ اما با این حال عده‌ای کمر به مرگش بسته‌اند و از اجرای طرح‌های توسعه نامناسب ابایی ندارند.
یک روز درختانش را قطع می‌کنند تا سد بسازند و روز دیگر برای ساخت جاده فکر قلع و قمع درختانش را می‌کنند. این در حالی است که کارشناسان میگویند شرایط جنگل‌های شمال کشور به شکلی است که برای حفظ آن‌ها باید بهره‌برداری از آن‌ها متوقف شود و مانع اجرای طرح‌هایی شد که زمینه را برای تخریب آن‌ها فراهم می‌کند.
ادعای موافقان
تازه‌ترین تهدید علیه جنگل‌های شمال ماجرای ساخت جاده روستای آرود است که به اعتقاد کارشناسان مانند زخمی است که پس از چند سال دوباره دهن باز کرده. آن طور که ویکی پدیا درباره روستای آرود توضیح داده: این روستا از توابع بخش خرم‌آباد شهرستان تنکابن در استان مازندران است و در دهستان سه هزار قرار دارد. براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۳۰ نفر (۹خانوار) ‌بوده است.
برخی ادعا میکنند این روستا خوش‌نشین بوده و در فصل‌های سرد سال یک خانواده بیش‌تر در آن زندگی نمی‌کند؛ اما هستند افرادی که ادعا می‌کنند در این روستا بیش از 60 خانواده زندگی می‌کنند. شمس‌الله شریعت‌نژاد، نماینده مردم تنکابن، رامسر و عباس‌آباد  چنین نظری دارد. او می‌گوید: علت مخالفت برخی‌ها را با احداث این جاده نمی‌فهمد، چراکه آرود قدیمی‌ترین و پرجمعیت‌ترین روستای منطقه است که از نعمت جاده برخوردار نیست. اما مخالفان نیز برای خود دلایلی دارند. آن‌ها می‌گویند برای روستایی که در بیش‌تر فصل‌های سال جمعیت زیادی در آن زندگی نمی‌کند کشیدن جاده ضروری نیست؛ مگر این‌که عده‌ای بخواهند این روستای خوش‌نشین را به محلی برای ساخت ویلاهای آن‌چنانی بدل کنند.
افزون براین این افراد می‌گویند در چند سال گذشته بیش‌تر افراد روستاها را ترک کرده‌اند و به همین دلیل اصلاً مشخص نیست در روستای آرود اکنون چند خانوار بومی باقی مانده ‌است.شریعت‌نژاد درباره مشخصات جاده آرود می‌گوید: طول جاده حدود 5 کیلومتر است و از نرسیده به روستای قاضی محله شروع می‌شود. در واقع این مسیر از جاده سه هزار آنتن می‌خورد و به سمت روستای آرود می‌رود.
آن طور که او می‌گوید، ساکنان این روستا از سال 84 متقاضی ساخت جاده بوده‌اند. شریعت‌نژاد ادعا می‌کند برخی برای ساخت این جاده شیطنت می‌کنند. او خودش را طرفدار محیط زیست می‌داند و می‌گوید عمرش را در این راه سپری کرده؛ اما اگر از این نماینده مجلس بپرسید قرار است در این پروژه چند درخت قطع شود، می‌گوید: مگر کار نماینده مجلس درخت شمردن است.او به دلسوزان جنگل توصیه می‌کند بهتر است بپرسند چرا پس از 5 سال پرسنل سازمان جنگل‌ها افزایش پیدا نکرده تا حفاظت از جنگل بهتر انجام شود. به نظر او افرادی که با این پروژه مخالف هستند با توسعه کشور مخالفت می‌کنند.
جاده‌های در مسیر تناقض
افرادی مانند شریعت‌نژاد که موافق ساخت جاده آرود هستند، می‌گویند سازمان منابع طبیعی و محیط زیست با ساخت این جاده مشکلی ندارند و راه و شهرسازی نیز گفته بهترین گزینه برای ساخت جاده همین مسیر تعیین شده، چراکه سایر گزینه‌ها هزینه زیادی دارد و نگهداریشان نیز دشوار است.
اگر درباره جزئیات جاده آرود سراغ محیط زیستی‌ها بروید، آن‌ها نیز جواب‌های متفاوتی دارند. برای نمونه هادی منصور کیایی، رئیس اداره محیط زیست تنکابن، طول جاده را 2 کیلومتر کوتاه‌تر از نظر شریعت‌نژاد می‌داند. او درباره ساکنان روستا نیز می‌افزاید:  آرود تا چند سال پیش حدود یکصد خانوار جمعیت داشت؛ اما به دلیل نبود شرایط دسترسی بیش‌تر آن‌ها به پایین‌دست کوچ کرده‌اند. به گفته او این جاده قرار است روستای قاضی محله را به روستای آرود وصل کند و افرادی که تقاضای ساخت جاده را مطرح کرده‌اند  بومی منطقه هستند و قصد دارند به روستا برگردند، چون کشاورز و دامدارند. منصور کیایی نیز درباره این پرسش که قرار است چند درخت برای ساخت این جاده سر بریده شود، ادعا می‌کند اطلاعات لازم را ندارد. او تأکید می‌کند: این منطقه خارج از مناطق چهارگانه محیط زیست است و موافقت اصلی را سازمان منابع طبیعی و کمیته پنج نفره فنی تشکیل شده در این خصوص داده‌اند.
 گزارش ارزیابی زیست‌محیطی نمی‌خواهد!
بحث‌ها درباره ساخت جاده آرود زمانی بالا می‌گیرد که تناقضات مسئولان درباره آن را مرور کنید. چند روز پیش در کلارآباد جلسه‌ای برای بررسی احداث راه آرود برگزار شد که  منصور کیایی، نماینده تنکابن، رامسر و عباس‌آباد، و مدیرکل منابع طبیعی استان مازندران (نوشهر) نیز در آن حاضر بودند؛ اما هرکدام نظرات متفاوتی دراین خصوص داشتند؛ به همین خاطر می‌توان نتیجه گرفت که بررسی‌ها برای ساخت این جاده هنوز به درستی انجام نشده است. برای نمونه درحالی که نماینده تنکابن می‌گوید برای ساخت جاده گزارش ارزیابی زیست‌محیطی تهیه شده، منصور کیایی می‌گوید: تصور نمی‌کنم اداره کل تشخیص بدهد که برای ساخت جاده‌ای باعرض سه یا چهار متر و طول حدود سه کیلومتر  نیاز به گزارش ارزیابی زیست‌محیطی باشد.این درحالی است که اگر از او بپرسید مطمئن است مسیر بهتری از مسیر فعلی برای ساخت جاده وجود ندارد، می‌گوید: نمی‌توانم قول بدهم این بهترین مسیر است، چون نمی‌توان اظهارنظر صریح کرد. در واقع برای ساخت جاده باید نکات زیادی را رعایت کرد. برای نمونه حتی باید بررسی شود که صدای جاده چه تأثیری بر محیط اطرف می‌گذارد. اما  بازهم به نظر می‌رسد بررسی‌های لازم برای ساخت جاده آرود به‌درستی انجام نشده است.
نیاز به بررسی بیش‌تر
ماجرای ساخت جاده آرود را اگر با مدیران سازمان جنگل‌ها در میان بگذارید، آن‌ها نیز نظرهای متفاوتی دارند. وجیه‌الله موسوی، سرپرست اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان مازندران (منطقه نوشهر) در این باره می‌گوید: سازمان جنگل‌ها هنوز با ساخت این جاده موافقت کلی نکرده و در حال بررسی‌های بیش‌تر است. ما تأکید داریم که باید گزینه‌های دیگر نیز بررسی شود تا اگر مسیر بهتری وجود دارد، جاده از آن‌جا کشیده شود.
از گفته‌های موسوی نیز می‌توان به این نتیجه رسید که گزینه‌های مناسب‌تری برای ساخت جاده آرود وجود دارد؛ گزینه‌هایی که راه و شهرسازی ادعا می‌کند هزینه نگهداری و ساخت آن‌ها زیاد است. به همین خاطر زیر بار ساخت آن‌ها نمی‌رود و در جلسه‌ای که دراین خصوص تشکیل شده گفته‌اند گزینه اول و آخرشان همین مسیر است. آن طور که او توضیح می‌دهد، موضوع ساخت جاده آرود سال گذشته نیز مطرح و مجوز‌های اولیه نیز برای آن صادر شده است. به گفته موسوی در گذشته برای این جاده ارزیابی زیست‌محیطی نیز تهیه شده و از دستگاه‌های مسئول نیز استعلام گرفته شده است. اما سرپرست اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان مازندران منطقه نوشهر تأکید می‌کند: با این وجود هنوز برای ما  جای سوال است که آیا گزینه بهتری برای مسیر وجود دارد یا نه.
این درحالی است که موسوی از این می‌گوید که پروانه قطع درختان برای بخشی از مسیر نیز در گذشته صادر شده؛  اما هنوز مجوز لازم برای تمام مسیر داده نشده است. به گفته او موافقت‌های لازم برای ساخت جاده از بیش‌تر دستگاه‌ها گرفته شده و حتی محیط زیست نیز گزارش ارزیابی زیست‌محیطی‌اش را انجام داده؛ اما سازمان جنگل‌ها ترجیح می‌دهد بررسی‌های بیش‌تری انجام شود. با توجه به اظهارنظر مسئولان و کارشناسان می‌توان به این نتیجه رسید که برای چنین طرحی که به گفته مسئولان کوچک است نیز هنوز اطلاعات لازم به دست نیامده یا مسئولان دوست ندارند درباره آن‌ها اطلاع‌رسانی کنند، زیرا تخمین تعداد درختانی که قرار است در چنین پروژه‌هایی قطع شود از حداقل‌هایی است که مسئولان باید نسبت به آن آگاه باشند. درختانی که بیش‌ترشان را بلوط‌های کوهی تشکیل می‌دهد و عمرشان تا 200سال نیز تخمین زده می‌شود.
به همین دلیل باید از مسئولان خواست به بهانه توسعه مسیر غارت دارایی‌های عمومی این مرز و بوم را بر عده‌ای سودجو هموار نکنند. هیچ‌کس با توسعه پایدار مخالف نیست؛ اما تجربه ثابت می‌کند که اجرای طرح‌ها بدون مطالعه فقط آب را گل‌آلود می‌کند تا عده‌ای راحت‌تر بتوانند نقشه‌های شومشان را اجرایی کرده و با کاشتن ویلا در دل جنگل سود سرشاری به جیب بزنند.
مهدي آييني

جاده ها در وضعيت قرمز

شهریور به روز های پایانی خود نزدیک می شود،اما در همین چند روز باقیمانده نیز سوانح ترافیکی مسافران زیادی را تهدید می کند،مسافرانی که در تمام 220 هزار کیلومتر راه آسفالته کشور تردد می کنند، ممکن است در یکی از 3400 نقطه حادثه خیز برون شهری کشور جانشان را از دست بدهند.
محمدحسین حمیدی، رئیس‌پلیس‌راه راهور ناجا با تاکید بر این‌که بررسی‌های پلیس‌راه نشان می‌دهد حدود 30 درصد تصادفات جاده‌ای در محل‌های حادثه‌خیز رخ می‌دهد، گفته برابر آمارها سالانه حدود 2000 نفر در این محل‌ها کشته می‌شوند.

این درحالی است که به گفته کارشناسان، این حوادث هر سال در محل‌های شناسایی شده رخ می‌دهد اما برای حل مشکل آنها اقدامی صورت نمی‌گیرد.

حمیدی درباره خسارت‌های مالی تصادفات نیز یاد آور شد خسارت مستقیم مالی هر مرگ در تصادفات یک میلیارد و 200 میلیون تومان است که با احتساب 2000 مرگ در محل‌های حادثه‌خیز باید گفت سالانه حدود 2400 میلیارد تومان خسارت به طور مستقیم از محل‌های حادثه‌خیز به اقتصاد کشور تحمیل می‌شود.

رئیس پلیس‌راه راهور ناجا عنوان می‌کند که با اعتبارات فعلی امکان اصلاح محل‌های حادثه‌خیز وجود ندارد .

این بار اولی نیست که نسبت به نقاط حادثه‌خیز جاده‌های کشور هشدار داده می‌شود. برای نمونه شهریور 93 فرمانده نیروی انتظامی وقت کشور از شناسایی 6000 نقطه پرحادثه درون و برون‌شهری سخن به میان آورد. اسماعیل احمدی‌مقدم گفته بود سهم نقاط پرحادثه جاده‌ها 40 درصد و شهرها 60 درصد است.

بنابراین می‌توان گفت در این مدت برای رفع نقاط حادثه‌خیز برون‌شهری اقدامی مناسب صورت نگرفته است.

آن‌طور که حمیدی می‌گوید در سه سال گذشته در 1500 نقطه بحرانی جاده‌ها 5300 نفر جانشان را از دست داده‌اند، این درحالی است که می‌توان گفت در این حادثه‌ها سهم خطای انسانی و خودرویی چندان قابل توجه نبوده است.

او درباره نقاط حادثه‌خیز نیز به بخش‌هایی مانند پیچ‌های جاده هراز اشاره می‌کند و از محور‌های تهران- مشهد، تهران- اصفهان یا استان فارس نام می‌برد که مدتی قبل اتوبوس سربازان در آنجا دچار حادثه شد.

با توجه به گفته رئیس پلیس راهور ناجا می‌توان گفت در تمامی 220 هزار کیلومتر جاده آسفالته کشور نقاطی حادثه‌خیز وجود دارد.

کارشناسان معتقدند اختصاص نیافتن بودجه کافی به ایمن‌سازی جاده دلیل اصلی حل نشدن این مشکل است.

رئیس پلیس راهور ناجا از این مساله پرده بر می‌دارد که در سه سال اخیر رفع نقاط حادثه‌خیز جدی گرفته نشده و از تعداد آنها آن طور که باید کاسته نشده است، به همین دلیل پلیس برای کاهش خطر در چنین محل‌هایی تلاش می‌کند تا حضور فیزیکی بیشتری داشته باشد.

نقاط حادثه‌خیز ما

مساله نقاط حادثه‌خیز در جاده‌های برون‌شهری کشور زمانی جدی‌تر می‌شود که تعریفی را که از این نقاط در کشورمان ارائه می‌شود، با تعریف کشورهای پیشرفته مقایسه کنیم. هادی هاشمی، رئیس پیشین پلیس راهور پایتخت دراین باره می‌گوید: در کشورهای پیشرفته اگر در محلی طی دو سال یک یا دو حادثه اتفاق بیفتد آن محل را نقطه حادثه‌خیز می‌دانند، اما در کشورمان اگر طی یک سال بیش از پنج حادثه در محلی اتفاق بیفتد آن را نقطه حادثه‌خیز می‌دانند.

آن‌طور که هاشمی توضیح می‌دهد نقاط حادثه‌خیز در کشورمان تولید می‌شود، زیرا راه‌های غیراستاندارد ساخته می‌شود.

این درحالی است که باید توجه نکردن به نگهداری از راه‌ها را نیز به عنوان یکی دیگر از علل حل نشدن نقاط حادثه‌خیز جدی گرفت. در کشورهای پیشرفته 6 درصد ارزش راه را سالانه به نگهداری از آن اختصاص می‌دهند، اما در کشورمان یک درصد ارزش راه را برای نگهداری از آن اختصاص می‌دهند، که البته نیم‌درصد آن نیز محقق نمی‌شود.

رئیس پیشین پلیس راهور پایتخت در این باره می‌گوید چنین رویکردی سبب تخریب راه و افزایش نقاط حادثه‌خیز می‌شود. او به عنوان مثال به میزان اعتبار درنظر گرفته شده در دولت قبل اشاره کرده و می‌افزاید: در دولت گذشته برای خط‌کشی حدود 28 هزار کیلومتر راه 120 میلیارد تومان اعتبار نیاز بود، اما کل اعتباری که اختصاص پیدا کرد هشت میلیارد بود؛ بنابراین طبیعی است نقاط حادثه‌خیز به قوت خود باقی بمانند.

با توجه به گفته‌های کارشناسان می‌توان گفت حفظ ایمنی مسافران و کاهش آمار قربانیان سوانح ترافیکی ادعایی است که تاکنون از مقام حرف فراتر نرفته؛ چراکه اگر غیر از این بود رفع نقاط حادثه‌خیز یا بهبود استاندارد خودرو‌ها قدری شتاب می‌گرفت.

اعتبارات بموقع نمی‌رسد

رفع نقاط حادثه‌خیز، علاوه بر اجماع ملی، به اعتبارات کافی هم نیاز دارد. دکتر رضا اکبری، مدیرکل ابنیه فنی سازمان راهداری و حمل و نقل جاده‌ای کشور در گفت‌وگو با جام‌جم به همین مساله اشاره می‌کند و می‌گوید: اعتبارات این سازمان بموقع تخصیص نمی‌یابد؛ مثلا همین الان 200 میلیارد تومان از اعتبارات سال‌های قبل به ما تخصیص پیدا نکرده است. با وجود این در سال 94 حدود 640 نقطه پرحادثه را ایمن کردیم و در سال 93 هم حدود 500 نقطه حادثه‌خیز رفع شد.

این مقام مسئول تاکید می‌کند هر سه سال یک بار، نقاط حادثه‌ خیز شناسایی و نسبت به رفع آنها اقدام می‌شود، امسال هم حدود 1500 نقطه حادثه‌خیز و پرتصادف شناسایی شده است که برای رفع آنها به 500 میلیارد تومان اعتبار نیاز داریم.

مهدی آیینی

جاده‌های شهریور؛ جاده‌های حادثه

مرگ 180 نفر در ده روز؛ این آماری است که رئیس پلیس راهور ناجا از سوانح ترافیکی در دهه اول شهریور می‌دهد. با توجه این آمار و این‌که شهریور رکورد دار سوانح ترافیکی سال است باید به مسافران ماه پایانی تابستان هشدار داد با احتیاط بیشتری در جاد‌ها برانند، زیرا افزایش رفت و آمد دست به دست غیرایمن بودن خودرو‌ها و جاده‌های کشور داده و وقوع حادثه را به مسافران نزدیک‌تر می‌کند.

 ترافیک در جاده‌های شهریور موج می‌زند، خانواده‌ها تلاش دارند از آخرین ماه تابستان نهایت استفاده را ببرند، به همین خاطر کوله‌بار سفر بسته‌اند و به دل جاده زده‌اند، اما کارشناسان هشدار می‌دهند در چنین مواقعی نامناسب بودن خودروها و ایمن نبودن جاده‌ها دست به دست ترافیک سنگین می‌دهد تا آمار سوانح ترافیکی نگران‌کننده شود. گواه این ادعا نیز هشدارهای رئیس پلیس راهور ناجاست.

او از این می‌گوید که در ده روز اول شهریور جاده‌های کشور شاهد مرگ و زخمی شدن بسیاری از مسافران بوده است؛ زیرا در این مدت کوتاه 180 نفر جان باخته‌اند و حدود 2000 نفر نیز به دلیل سوانح ترافیکی مجروح شده‌اند.

این درحالی است که آمار تلخ قربانیان سوانح ترافیکی در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته 2 درصد و آمار مجروحان نیز حدود 5درصد کاهش یافته است.

افزون بر این پلیس راهور برای کاهش حادثه در این ماه پرتردد برنامه‌هایی دارد، آن‌طور که سردار تقی مهری می‌گوید: پلیس راهور طرح تابستانه را در استان‌هایی که مسافران بیشتر به آنها تردد می‌کنند با جدیت اجرا می‌کند.

به همین خاطر حدود 5000 نیرو با 800 دستگاه خودرو از سوی دیگر دستگاه‌ها به کمک پلیس راهور آمده‌اند.

نظارت‌ها بیشتر شود

بررسی گزارش‌های پزشکی قانونی کشور نشان می‌دهد که در ماه‌های شهریور 11سال گذشته حدود 26 هزار مسافر در جاده‌های کشور جان باخته‌اند، افزون بر این در کشورمان سالانه حدود 20 هزار نفر جان خود را در سوانح ترافیکی از دست می‌دهند، این آمار‌های بالا گواهی است بر این مدعا که باید تلاش‌ها برای کاهش این آمار بیش از پیش دنبال شود.

کارشناسان تاکید دارند که برای کاهش این آمار باید ایمنی خودرو‌ها را افزایش داد و زمینه‌ای فراهم کرد که جاده‌ها نیز از شرایط مطلوبی برخوردار شوند.

چراکه به قول معروف بخشنده نبودن خودرو و جاده‌ها از عوامل اصلی بالا بودن آمار قربانیان سوانح ترافیکی در کشورمان است.

این درحالی است که پلیس نیز باید حضور پررنگ‌تری در جاده‌های کشور داشته باشد و از فناوری روز برای کنترل تردد در جاده‌های کشور بهره ببرد.

علیرضا اسماعیلی، مدرس دانشگاه تهران و عضو هیات علمی دانشگاه علوم انتظامی کشور نیز معتقد است در چنین مواقعی که تردد در جاده‌های کشور به اوج خود می‌رسد، پلیس نیز باید شدت عمل به خرج دهد.

آن طور که او می‌گوید، در کوتاه‌مدت نمی‌توان شرایط خودرو‌ها و جاده‌ها را بهتر کرد به همین خاطر پلیس باید بیشتر تلاش کند؛ هرچند که پلیس راهور تمام نیروی خود را به‌کار گرفته و برخی معتقدند حضور بیش از حد پلیس نیز در جاده‌های کشور مناسب نیست.

اهمیت حمل و نقل عمومی

بررسی سفرهای شهریور نشان می‌دهد بیشتر افراد به خاطر این که از ماه آخر تابستان بهره ببرند، راهی سفر می‌شوند در واقع بیشتر آنها خانواده‌هایی هستند که فرزندشان دانش‌آموز است و می‌خواهند از فصل تعطیلی مدارس استفاده کنند. اما اغلب این خانواده‌ها از خودروی شخصی استفاده می‌کنند؛ زیرا در کشورمان سیستم حمل و نقل عمومی بین‌شهری مناسب نیست.

در واقع هنوز در کشورمان مردم براحتی نمی‌توانند برای سفر از هواپیما،قطار و حتی اتوبوس استفاده کنند، به همین سبب خودروی شخصی انتخاب اول خانواده‌هاست؛ انتخابی که منجر به سیل عبور و مرور در جاده‌ها شده و بالا رفتن سوانح ترافیکی را به دنبال دارد.

جاده و خودرو متهم‌اند

نقش رانندگان متخلف در سوانح ترافیکی را نمی‌توان نادیده گرفت. برای نمونه کم نیستند رانندگانی که سرعت مجاز را نادیده می‌گیرند یا با انحراف به چپ زمینه حادثه را فراهم می‌آورند اما در این بین نمی‌توان نقش جاده‌ها و خودرو‌های غیراستاندارد را نادیده گرفت.

هادی هاشمی، رئیس پیشین پلیس راهور پایتخت دراین باره می‌گوید: هوشمند نبودن جاده‌ها و کیفیت نامناسب برخی خودرو‌ها زمینه را برای بروز حادثه فراهم کرده است؛ چراکه بهبود شرایط این دو فاکتور سال‌هاست به فراموشی سپرده شده و آن طور که باید برای گسترش حمل و نقل ریلی نیز در کشورمان تلاش نمی‌شود. به گفته او، برای بهبود شرایط و کاهش آمار سوانح ترافیکی باید اتفاقات زیادی در کشور بیفتد که یکی از آنها بهبود فرهنگ استفاده از خودرو توسط مردم است، البته هاشمی تاکید می‌کند شرایط جاده‌ها و کیفیت خودرو‌ها نیز تاثیر زیادی در این بین دارد و پلیس نیز باید از ابزار و شیوه‌های مدرن برای کنترل تخلفات بهره ببرد.

با توجه به نظر کارشناسان، باید تاکید کرد برای کاهش سوانح ترافیکی، تمامی شهروندان باید این بهبود شرایط جاده‌ها و کیفیت خودرو‌ها را مطالبه کنند؛ زیرا این مهم تا زمانی که به یک خواسته عمومی بدل نشود، اتفاق نمی‌افتد.

 

 

جاده ها با عزرائيل همدست اند

از انسان، خودرو و جاده به عنوان مثلث تلفات رانندگي ياد مي کنند؛ مثلثي که سبب مي شود هر سال حدود 20 هزار نفر در جاده هاي کشور جان خود را از دست بدهند. در اين ميان کارشناسان بيشتر به نقش انسان مي پردازند، اما به نظر مي رسد براي کاهش آمار جانباختگان حوادث ترافيکي بايد به اين سه عامل توجه ويژه اي داشت. در اين گزارش به جاده هاي پرحادثه کشور و نقش آنها در تصادفات رانندگي پرداخته ايم.
دسترسي به جاده هاي استاندارد و ايمن را بايد حق طبيعي هر شهروندي دانست، زيرا شرايط حمل و نقل هوايي، ريلي و دريايي در کشورمان سبب شده دست کم بيش از 90 درصد از شهروندان نيازهاي خود را در زمينه حمل و نقل از طريق جاده اي برآورده کنند، اما برخلاف اين نياز مبرم، استاندارد ها در حوزه راه به شکل مناسبي رعايت نمي شود. به همين علت نقش جاده به عنوان يکي از متهمان اصلي مرگ و مير شهروندان در حوادث ترافيکي جدي تر بايد گرفته شود.
هرچند در سال هاي اخير تلاش هايي براي بهبود شرايط جاده هاي کشور شده، اما چون چنين فعاليت هايي خيلي کند دنبال مي شود نتوانسته تاثير چنداني در برطرف شدن نياز شهروندان داشته باشد.

    2 ويژگي راه مطلوب 
کارشناسان معتقدند راه استاندارد بايد دست کم دو ويژگي داشته باشد؛ يعني خودمعرف بوده و از بخشندگي برخوردار باشد. به عبارت ديگر تابلو، علائم، خطوط و نقوش در راه بايد به گونه اي در نظر گرفته شود که مسافر بتواند مسيرش را به راحتي مشخص کند و از شرايط پيش روي خود در مسير آگاه شود. به نظر مي رسد بخشندگي راه را نيز به اين شکل بايد در نظر گرفت که جاده به صورتي ايمن سازي شود که اگر راننده اي مرتکب اشتباه شد، غفلت او به مرگش ختم نشود.
اما گزارش هايي که پزشک قانوني از آمار مرگ و مير حوادث رانندگي منتشر مي کند، گواهي است بر اين که هنوز عواملي مانند جاده، خودرو و خطاي انساني در مرگ شهروندان کماکان به قوت خود باقي است.

    جاده هاي پر حادثه ايران
براساس عملياتي که سازمان امداد و نجات کشور در جاده ها انجام داده، مي توان فهرست پرحادثه ترين جاده ها را به دست آورد. در اين فهرست نام جاده هاي اصفهان، مازندران، خراسان رضوي و فارس به چشم مي خورد. به نظر کارشناسان جاده هاي اصفهان، خراسان رضوي و فارس به دليل کفي و يکنواخت بودن، بيشترين حادثه ها را به خود اختصاص داده اند چون در اين جاده ها خستگي رانندگان، مقدمه حادثه را رقم مي زند و بيشتر شهروندان به دليل واژگوني خودرو آسيب مي بينند، بنابراين بايد به رانندگان هشدار داد هنگام رانندگي در چنين جاده هايي دست کم هر دو ساعت يکبار چند دقيقه اي استراحت کنند. به نظر مي رسد درباره جاده مازندران نيز بايد ياد آور شد مارپيچ بودن اين مسير و توجه نکردن رانندگان به رعايت سرعت مطمئنه، شرايط را براي بروز تصادف و حادثه فراهم مي کند. برخي کارشناسان نيز معتقدند جاده چالوس و محور هاي نجف آباد اصفهان، سيرجان بندرعباس، بندرعباس لار و تهران مشهد را بايد در فهرست پرحادثه ترين جاده هاي کشور قرار داد.

    حوادث در جاده پزشکي قانوني
براي پي بردن به خطرناک بودن جاده هاي کشورمان مي توان به گزارش هاي سازمان پزشکي قانوني نيز استناد کرد. براساس گزارشي که اين سازمان از هشت ماهه ابتدايي سال منتشر کرده در اين مدت 11 هزار و 866 نفر در حوادث رانندگي کشور کشته شده اند، هرچند آمار جانباختگان نسبت به مدت مشابه سال گذشته 7/2 درصد کاهش داشته، اما تعداد مجروحان حوادث ترافيکي کشور 2/1 درصد افزايش داشته و به عدد 219 هزار و 749 نفر رسيده است.
در اين ميان با مرور پنج استاني که بيشترين آمار کشته شدگان را در اين مدت به خود اختصاص داده مي توان به وضع جاده ها و ميزان تردد شهروندان پي برد. در هشت ماهه ابتدايي سال، استان فارس با 1004 نفر کشته در جايگاه اول قرار دارد، هرچند آمار اين استان نسبت به مدت مشابه سال گذشته 6/3 درصد کاهش داشته است. پس از فارس، نوبت به خراسان رضوي مي رسد که در اين مدت تعداد کشته هاي حوادث رانندگي اش 987 نفر گزارش شده و برابر آمار تعداد کشته شدگان نسبت به مدت مشابه سال گذشته 3/5 درصد افزايش داشته است. استان تهران نيز با 848 نفر کشته در جايگاه سوم قرار مي گيرد. براساس گزارش پزشکي قانوني، آمار اين استان نيز نسبت به سال گذشته 2/8 درصد کاهش نشان مي دهد. در استان اصفهان نيز در هشت ماه گذشته 769 نفر در حوادث رانندگي کشته شده اند و اين آمار نسبت به مدت مشابه سال گذشته 4/4 درصد کاهش نشان مي دهد. کرمان نيز با 701 نفر جان باخته در حوادث رانندگي در جايگاه پنجم قرار مي گيرد. آمار اين استان نيز نسبت به مدت مشابه سال گذشته 5/7 درصد افزايش داشته است. براساس گزارش پزشکي قانوني مازندران نيز جاده هراز يکي از پرحادثه ترين جاده هاي کشور است که در فاصله سال هاي 85 تا 93 شاهد مرگ 570 نفر بوده و در اين ميان سال 92 با 78 کشته رکورددار است.

    نگهداري از راه فراموش شده
کارشناسان معتقدند براي حفظ ايمني جاده ها بايد 6 درصد ارزش راه را هر سال براي نگهداري از آن در نظر گرفت. بايد يادآور شد کشورهاي پيشرفته چنين استانداردي را رعايت مي کنند و در کشورهاي در حال توسعه نيز 4 درصد ارزش راه را براي نگهداري از آن اختصاص مي دهند، اما در کشورهايي که در گروه جهان سوم قرار مي گيرند اين سهم به 2 درصد مي رسد.
هادي هاشمي، رئيس پليس پيشين راهور پايتخت و کارشناس ترافيک درباره نحوه نگهداري از جاده ها در کشور و اعتباري که به آن اختصاص پيدا مي کند به جام جم مي گويد: در کشورمان نيم درصد ارزش راه را نيز براي نگهداري از آن هزينه نمي کنند.
وي يادآور مي شود: با اينکه سال هاست سازو کار ايمن سازي جاده ها در برابر ريزش کوه يا بهمن مشخص شده، اما همچنان تعدادي از مسافران در کشور به اين دليل جان خود را از دست مي دهند.
رئيس پليس پيشين راهور پايتخت براي بهتر روشن شدن شرايط در کشورمان نمونه اي مي آورد که براساس آن بايد آب پاکي را روي دست آنهايي که ادعاي نگهداري از جاده هاي کشور دارند، ريخت.
او ادامه مي دهد: در دولت گذشته تمام اعتباري که به ايمني راه ها اختصاص پيدا کرده بود برابر با 8 ميليارد تومان مي شد. جالب است بدانيد در آن سال خط کشي راه هاي شرياني کشور فقط 120 ميليارد تومان اعتبار لازم داشت.

    آمار در حوزه راه
براساس آمار سال گذشته در کشورمان 85 هزار و 893 کيلومتر راه تحت حوزه استحفاظي وزارت راه و شهرسازي است. دراين ميان 2401 کيلومتر آزادراه، 14 هزار و 488 کيلومتر بزرگراه و 248 هزار و 86 کيلومتر نيز راه اصلي است. طول تونل هاي موجود در کشور نيز 142 کيلومتر برآورد مي شود. علاوه بر اين، تعداد پل هاي داراي روشنايي نيز 407 هزار دستگاه تخمين زده مي شود. اين در حالي است که سال گذشته 567 نقطه و تقاطع پرحادثه نيز در جاده هاي کشور رفع شده و 5011 کيلومتر نيز عمليات بهسازي و روکش آسفالت جاده اي صورت گرفته است.
سرهنگ محمدحسين حميدي، رئيس پليس راه کشور نيز در گفت وگو با جام جم مي افزايد: با توجه به وسعت کشور اکنون حدود 230 هزار کيلومتر راه در کشور وجود دارد که براي نگهداري و ارتقاي ايمني آنها به هزينه هاي کلان و اعتبار ويژه نيز داريم.
وي اظهار مي کند: ضعف هايي در حوزه راه وجود دارد که در شهر و خارج از آن براي کاربران مشکلاتي ايجاد کرده است. به عنوان نمونه در شهرها گره هاي ترافيکي وجود دارد يا خارج از شهر نيز نقاط حادثه خيز، ايمني شهروندان را به خطر مي اندازد.
حمل و نقل نيز در گفت وگو با جام جم تصريح مي کند: متوليان جاده هاي کشور بايد پاسخ بدهند چه درصدي از استاندارد و ضوابط مشخص شده مربوط به روش هاي طراحي، ساخت، نگهداري و بهره برداري از جاده ها در کشور رعايت مي شود يا آيا قادر هستيم بزرگراهي بسازيم که پس از دو سال دچار مشکل نشود، يعني دست کم چاله اي در آن به وجود نيايد؟ وي يادآور مي شود: براي پي بردن به وضع جاده هاي کشور به پژوهش نيازي نيست؛ براي نمونه در بازديد از اتوباني مانند تهران قم افراد غيرمتخصص نيز متوجه مي شوند گاردريل هاي آن تراز نيست.
با توجه به اظهارنظرهاي کارشناسان و گزارش هاي پزشکي قانوني مي توان نتيجه گرفت برخلاف نياز شديد شهروندان به جاده هاي استاندارد تاکنون اراده اي قوي براي بهبود شرايط جاده هاي کشور ميان متوليان ديده نشده، چون در غير اين صورت بايد اعتبارات بيشتري به اين حوزه اختصاص پيدا کند.

حقوق مسافر زیر چرخ خودرو

«20 هزار نفر در سال» این میانگین آمار کشته‌شدگان حوادث ترافیکی کشور در چند سال اخیر است، آماری که آنقدر تکرار شده که دیگر تعجب‌برانگیز نیست، اما تلخی‌اش هر روز بیشتر می‌شود، تا جایی که به نظر می‌رسد نام مسافر با تصادف و حادثه در کشورمان گره خورده و دل‌نگران بودن برای مسافران بخشی از زندگی شهروندان به حساب می‌آید، اما با پیشرفت علم و فناوری باید تاکید کرد چنین دل‌نگرانی‌هایی در دنیای کنونی جایی ندارد، به همین خاطر در روز ملی حمل و نقل (26 آذر) مشکلات حمل و نقل جاده‌ای را که بیشتر شهروندان درگیر آن هستند، با کارشناسان این حوزه در میان گذاشته و راهکارهای آنها را برای حل مشکلات این حوزه مرور کردیم.

حمل و نقل یکی از ارکان اصلی گردشگری است که در کنار اسکان و خوراک مسافران قرار می‌گیرد، افزون بر‌این حمل و نقل را نشانه توسعه اقتصادی هر کشوری نیز می‌دانند، زیرا اگر کشوری بخواهد کالایی تولید کرده یا خدماتی ارائه بدهد، به حمل و نقل مطلوب نیاز دارد و در غیر این صورت گستره فعالیت‌اش محدود‌می‌شود.

در کشورمان شرایط برای توسعه حمل و نقل دریایی، هوایی، ریلی و جاده‌ای وجود دارد، اما در هیچ کدام از این موارد موفقیت چشمگیری به دست نیامده، برای نمونه قرار گرفتن دریای خزر در شمال و خلیج فارس و دریای عمان در جنوب کشور امکان حمل و نقل دریایی مطلوبی ایجاد کرده، اما هنوز نتوانسته‌ایم از این پتانسیل به درستی استفاده کنیم، از نظر حمل و نقل هوایی نیز بهترین مسیرها به خاطر امنیت در آسمان کشورمان قرار دارد به همین خاطر با لغو تحریم‌ها تردد هواپیماهای خارجی در آسمان کشورمان بیشتر می‌شود، اما به دلیل محدودیت‌هایی که در این بخش وجود دارد شهروندان به آسانی نمی‌توانند برای رفع نیاز‌های خود از آن بهره ببرند. حمل و نقل ریلی نیز در دنیا به عنوان حمل نقل پاک و ایمن شناخته می‌شود، اما در کشورمان نیمی از استان‌ها به آن دسترسی ندارند.

جاده، سهم 90 درصد سفرها

در دسترس نبودن امکانات حمل و نقل هوایی، ریلی و دریایی سبب شده بین ‌90 تا 92 درصد نیازهای شهروندان در بخش بار و مسافر از سوی حمل و نقل جاده‌ای پوشش داده شود، اما برخلاف این فراگیری استانداردها در این حوزه نیز مناسب نیست.

دکتر ناصر رضایی، عضو هیات علمی پژوهشکده گردشگری در گفت‌وگو با جام‌جم اظهار می‌کند: در مجموع در حمل و نقل جاده‌ای از مزیت‌های مناسبی برخوردار هستیم، اما کیفیت استفاده از این امکانات با استانداردهای جهانی فاصله زیادی دارد. برای نمونه پیمانکارانی که جاده، خطوط راه‌آهن یا بنادر را می‌سازند استاندارد‌های لازم را رعایت نمی‌کنند یا وسایل نقلیه‌ای نیز که در اختیار شهروندان قرار می‌گیرد با استاندارد‌های لازم فاصله دارد.

در این بین باید یادآور شد چون حمل و نقل ریلی در کشورمان فراگیر نشده همه بار بر دوش حمل و نقل زمینی است که به وسیله خودرو انجام می‌شود. کاستی در این حوزه در نحوه سیاستگذاری در بحث حمل و نقل و ساختار آن دیده می‌شود.

مسافر حق ندارد

یکی از مشکلات اصلی شهروندان در حمل و نقل جاده‌ای تامین نشدن امنیت آنهاست به همین خاطر خیلی اتفاق می‌افتد که داستان غم‌انگیز مرگ دست جمعی مسافران در جاده‌های کشور در صفحات روزنامه‌ها روایت شده و عکس اتوبوس‌های واژگون شده یا شعله‌ور در شبکه‌های اجتماعی دست به دست شود. دلیل بروز بیشتر این مشکلات این است که ما در دنیای مدرن زندگی می‌کنیم، اما سعی داریم با قوانین سنتی آن را مدیریت کنیم، این در حالی است که قوانین و رویکردهای گذشته نمی‌تواند پاسخگوی نیازهای کنونی جامعه باشد. برای نمونه کم پیش نیامده که درج هویت مسافران جدی گرفته نمی‌شود و زمانی که اتوبوس دچار حادثه شده مسئولان برای شناسایی هویت جانباختگان از اقوام آنها کمک گرفته یا ناچار به انجام آزمایش دی‌ان‌‌ای روی می‌آورند.

به همین خاطر برای شهروندان امنیت مسافران همیشه با اما و اگر همراه است و اغلب آنها هنگام بدرقه کردن مسافر خود از وقوع فاجعه‌ای تلخ ترس دارند.

این در حالی است که باید به مدیران این حوزه یادآور شد که کنترل حمل و نقل جاده‌ای دیگر به شکل سنتی میسر نیست و این مهم را می‌توان از حوادثی که تا به حال در جاده‌ ‌های کشور رخ داده نتیجه گرفت، بنابراین باید هر چه زودتر به بازنگری و به روز شدن قوانین و رویکرد‌ها پرداخت و برای عملکرد مناسب از فناوری بهره گرفت.

خودرو؛ ارابه مرگ

هرچند نقش خطای انسانی را در وقوع تصادفات نمی‌توان نادیده گرفت، اما نباید از جولان خودروهای بی‌کیفیت و جاده‌های غیراستاندارد نیز غافل شد.

هادی هاشمی، کارشناس ترافیک و رئیس پلیس پیشین راهور پایتخت نیز در گفت‌وگو با جام‌جم تصریح می‌کند: تحت لیسانس کشورهای مختلف و به نام آنها اتوبوس ساخته می‌شود، به این شکل که موتور و شاسی را وارد کشور کرده و برای آن اتاق ساخته و سیستم سیم کشی یا تبدیل برقشان را درست می‌کنیم، اما استانداردها را به درستی رعایت نمی‌کنیم، به همین دلیل در تصادفات بارها شاهد بودم که در بدنه خودرو به جای استفاده از آهن‌آلات صنعتی از آهن‌آلات ساختمانی استفاده شده به همین خاطر مسافران آسیب‌پذیر‌تر می‌شوند.

این در حالی است که امروز تمام خودروسازهای دنیا به مدد کیفیت و نوآوری محصولات خود را می‌فروشند، اما در کشورمان خودروسازها به کمک رانتی که دولت ایجاد می‌کند محصولات خود را می‌فروشند.

حادثه در نبود نظارت

سازمان حمل و نقل پایانه‌ها، شرکت‌های مسافربری، پلیس و دیگر نهاد‌های مسئول باید عملکردها در حوزه حمل و نقل جاده‌ای را به درستی ‌تحت‌نظر داشته باشند تا خطرات کمتری جان مسافران را تهدید کند.

برای نمونه تمام تجهیزاتی که داخل اتوبوس استفاده می‌شود باید نسوز باشد البته این به این معنا نیست که آتش نگیرد، در واقع منظور این است که هنگام آتش‌سوزی این تجهیزات باید بدون شعله و دود و با پیشرفت هر دقیقه یک متر بسوزند، اما حریق اتوبوس‌ها ثابت کرده چنین نکاتی رعایت نمی‌شود، زیرا بییشتر اتوبوس‌ها در زمان حادثه به یکباره شعله‌ور می‌شود.

در نبود نظارت، آموزش و اطلاع‌رسانی مناسب برخی رانندگان به اشتباه و ناخواسته دست به کارهایی می‌زنند که جان مسافران را تهدید می‌کند. به عنوان مثال برخی رانندگان برای این که خودروی خود را زیبا کنند در راهروی اتوبوس فرش پهن کرده و از پرده و روکش‌های صندلی نامناسب استفاده می‌کنند، اما این موارد ایمنی مسافران را به خطر می‌اندازد، چون هنگام آتش‌سوزی به شعله‌ور شدن آتش و ایجاد دود و مرگ مسافران دامن می‌زند. این در حالی است که برخی رانندگان با برداشتن چکش‌هایی که برای شکستن شیشه‌های اتوبوس در مواقع ضروری در نظر گرفته شده شانس نجات را از مسافران می‌گیرند.

علاوه براین بسیاری از مالکان اتوبوس‌ها برای جبران هزینه‌های خود اقدام به حمل بارهای تجاری می‌کنند، اما این تخلف آنها جان مسافران را به خطر می‌اندازد، زیرا مرکز ثقل وزنی اتوبوس را بهم زده و سبب کاهش فرمان‌پذیری خودرو می‌شود در نتیجه اتوبوس هنگام عبور از پیچ واژگون شده یا از جاده خارج می‌شود.

به این موارد باید اضافه کرد که برخی رانندگان نیز با مسدود کردن در میانی و عقب اتوبوس جان مسافران را به بازی می‌گیرند، زیرا برخی از آنها از چنین جان‌پناه‌هایی به عنوان انباری استفاده کرده و باعث می‌شوند در مواقع ضروری مسافران نتوانند از این درها استفاده کرده و به موقع اتوبوس را ترک کنند.

جاده‌های قاتل

آنچه بستر را برای آسیب دیدن مسافران فراهم می‌کند، ایمن نبودن راه‌ها در کنار خودرو‌های غیراستاندارد است، هرچند در سال‌های اخیر برای بهبود وضع جاده‌های کشور تلاش‌هایی صورت می‌گیرد، اما روند فعالیت آنها آنقدر کند است که ساخت برخی از آنها سال‌هاست به سرانجام نرسیده، علاوه براین کم نیستند مسافرانی که تاکنون در اثر ریزش کوه یا بهمن جان خود را از دست می‌دهند.

رئیس پلیس پیشین راهور پایتخت در این باره یاد آور می‌شود:هنوز خبر ریزش کوه یا بهمن در برخی جاده‌ها منتشر می‌شود و این یعنی جاده‌ها ایمن نیستند، چون برخلاف پیشرفت علم و مشخص شدن نقاط بهمن خیز هنوز نتوانسته‌ایم دیواره کوه‌ها را تثبیت و از سقوط بهمن جلوگیری کنیم.

باید یادآور شد در کشورهای پیشرفته 6 درصد ارزش راه را سالانه برای نگهداری آن تخصیص می‌دهند در کشورهای در حال توسعه این سهم به 4 درصد و در کمتر توسعه یافته به 2 درصد می‌رسد.

هاشمی در این باره توضیح می‌دهد: در کشورمان یک درصد ارزش راه را برای نگهداری آن نظر می‌گیرند، اما نیم درصد آن نیز محقق نمی‌شود. برای نمونه در دولت قبل کل اعتبار ایمنی راه‌ها هشت میلیارد تومان بود، اما آن موقع فقط برای خط‌کشی راه‌های شریانی کشور به 120 میلیارد تومان اعتبار نیاز بود. از این رویکرد می‌توان فهمید که چقدر ایمنی مسافران در کشور جدی گرفته می‌شود.

گردشگران زیر چتر حمایت پلیس

تلاش برای افزایش گردشگران خارجی در کشور وارد مرحله تازه‌ای می‌شود، زیرا آن طور که فرمانده نیروی انتظامی تهران بزرگ‌ خبر داده، قرار است پلیس اتباع خارجی در حوزه امنیت گردشگران در سطح تهران ورود کرده و اقدامات مورد نیاز را انجام‌دهد، اما به اعتقاد کارشناسان حوزه گردشگری، این نسخه‌ای کامل برای حل مشکلات در حوزه امنیت گردشگران نیست؛ زیرا در کنار چنین برنامه‌هایی باید برای ارتقای امنیت روانی گردشگران نیز تلاش کرد؛ موضوعی که دیروز رئیس‌جمهور به آن اشاره کرد و گفت چرا در برخی از کشورها در دفترچه راهنمای گردشگران باید نوشته شود رانندگی ایرانیان خطرناک است.

رونق گرفتن صنعت گردشگری کشور آرزوی مسئولان و شهروندان است، اما برای عملی شدن این آرزو کمتر تلاشی صورت می گیرد، برای نمونه هنوز تغییری جدی در بهبود زیرساخت های گردشگری کشور ایجاد نشده، بنابراین مشخص نیست اگر به تعداد گردشگران خارجی در کشور افزوده شود، می توان خدمات مناسب را به آنها ارائه کرد یا نه؟

یکی از این موارد بحث تامین امنیت گردشگران است که می توان آن را به دو بخش درونی و بیرونی تقسیم کرد. در بخش امنیت درونی شرایط مناسبی در کشور حکمفرماست، این را بیشتر گردشگرانی که وارد کشور می شوند، تائید می کنند، اما در بخش امنیت بیرونی مسئولان تاکنون نتوانسته اند قدم های مناسبی بردارند، به همین دلیل هنوز بسیاری از گردشگران نسبت به مسائلی مانند بالا بودن تلفات جاده ای در ایران احساس نگرانی کرده و برای سفر به کشورمان مردد هستند.

پلیس وارد می شود

آن طور که ایسنا گزارش داده حسین ساجدی نیا، فرمانده نیروی انتظامی تهران بزرگ دیروز در جلسه ای که با مدیرکل میراث فرهنگی و گردشگری استان تهران داشت، اظهار کرد: به پلیس اتباع خارجی ماموریت داده ایم تا در حوزه امنیت گردشگران در سطح تهران اقدامات مورد نیاز را انجام دهند، بنابراین تا چند ماه آینده اقدامات خوبی مانند استقرار پلیس در نقاط گردشگرپذیر را شاهد خواهیم بود.

ساجدی نیا در دستور کار قرار دادن بحث سرقت از گردشگران و پیگیری آزار و اذیت گردشگران را نیز از مواردی دانست که پلیس امنیت باید به آن توجه داشته باشد.

وی خاطرنشان کرد: راهنمایان گردشگری یا هر مجموعه ای که به پلیس و میراث فرهنگی گزارش دهند که یک گردشگر در شهر تهران مورد آزار و اذیت، مزاحمت یا حتی سرقت قرار گرفته، در صورتی که شکایت کنند، در اسرع وقت آن را پیگیری می کنیم.

اما این همه نگرانی کارشناسان حوزه گردشگری نیست، زیرا کشورمان در این خصوص نسبت به بسیاری از کشورهای دیگر شرایط مناسبی دارد که مورد تائید بسیاری از گردشگران نیز هست.در واقع باید در این میان به فکر ارتقای امنیت روانی گردشگران بود؛ موضوعی که رئیس جمهور نیز به آن واکنش نشان داده است.

حجت الاسلام والمسلمین حسن روحانی دیروز در همایش طلایه داران فرهنگ ترافیک اظهار کرد: چرا در برخی کشورها در دفترچه راهنمای گردشگران باید بنویسند رانندگی ایرانیان خطرناک است و باید در خیابان های ایران مواظب بود؟! البته این حرف مبالغه است، ولی کمی هم واقعیت دارد. نظم، توصیه اسلام و قرآن است و ما باید به آن پایبند باشیم. بی نظمی ترافیکی موجب اتلاف وقت مردم می شود و محیط زیست را نیز آلوده می کند.

توجه به امنیت روانی گردشگر

ناصر رضایی، عضو هیات علمی پژوهشکده گردشگری سازمان میراث فرهنگی نیز درباره نقش امنیت در رونق گرفتن صنعت گردشگری کشور به جام جم گفت: گردشگری پدیده ای حساس است و در این بین امنیت روانی نفش تعیین کننده ای دارد و چنانچه نتوانیم این امنیت را ایجاد کنیم، در جذب گردشگر موفق نخواهیم بود.

این مساله سبب شده اکنون بسیاری از گردشگران مهمان نوازی ایرانی ها را مثال زدنی بدانند، اما از شرایط رانندگی در کشورمان نگران بوده و دراین باره به یکدیگر هشدار دهند. برای حل این مساله به برنامه های فرهنگی نیاز است.

رضایی افزود: به شکل مستقیم و غیرمستقیم باید شهروندان را آموزش داد، یعنی علاوه بر آموزش و پرورش و وزارت علوم، رسانه ها نیز در این بین باید به گونه غیررسمی برای بهبود فرهنگ ترافیک در کشور قدم بردارند. علاوه بر این باید برای بالا بردن سطح آگاهی شهروندان درباره رفتار با گردشگران نیز برنامه های فرهنگی اجرا کرد، زیرا بسیاری از گردشگران خارجی دوست دارند با عامه مردم ارتباط برقرار کرده و با این هدف مسافرت می کنند.

وی با بیان این که کشور از امنیت فوق العاده ای برخوردار است، عنوان کرد: در این میان مشکلاتی مانند مسائل ترافیکی ذهنیت برخی گردشگران را خراب کرده، این در حالی است که کیفیت جاده های ما از برخی کشورها نیز مناسب تر است، اما تبلیغات منفی علیه ما سبب نگرانی گردشگران می شود، برای رفع این مشکل نیز دستگاه دیپلماسی وظیفه سنگینی دارد و باید واقعیت های ایران را به جهان معرفی کند.

آموزش ویژه برای پلیس

عضو هیات علمی پژوهشکده گردشگری سازمان میراث فرهنگی اظهار کرد: پلیس ما سال ها دغدغه گردشگری نداشته، اما اکنون باید در این زمینه برنامه ریزی کرده و در این حوزه شاخه ای ایجاد کند تا تعدادی از ماموران پلیس آموزش های لازم را دیده و به زبان گردشگران آشنا شوند، زیرا تمامی گردشگران الزاما زبان انگلیسی بلد نیستند.

آرش نورآقایی، رئیس هیات مدیره کانون انجمن های صنفی کارگری راهنمایان گردشگری کشور نیز در این باره به جام جم گفت: پلیس خاص گردشگر باید بداند هدف از تلاش برای افزایش ورود گردشگر به کشور چیست به همین دلیل در کنار یادگیری زبان انگلیسی باید طرز صحیح رفتار با گردشگران را همانند راهنمایان گردشگری فرابگیرد.

پیشگیری فراموش نشود

در این میان نباید فراموش کرد که مسئولان گردشگری کشور باید شرایطی را فراهم کنند تا از بروز حادثه برای گردشگران جلوگیری کنند، در واقع این اقدامات نقش پیشگیرانه باید داشته باشد، برای نمونه باید بستر به گونه ای باشد تا گردشگران ناچار به حمل پول نقد با خود نباشند.

نورآقایی تصریح کرد: برای پیشگیری از حوادثی مانند سرقت، گردشگران باید بتوانند از کارت های اعتباری استفاده کنند، زیرا اکنون آنها ناچارند پول نقد با خود داشته باشند، به همین دلیل احتمال سرقت از آنها بالا می رود.

در کنار این مسائل باید برای آموزش افرادی که بیشتر با گردشگران در تماس هستند نیز برنامه ریزی کرد تا به این شکل امنیت روانی گردشگران تامین شود، زیرا برخی افراد به اشتباه تصور می کنند گردشگران خارجی باید بهای بیشتری برای خدماتی که به آنها ارائه می شود، بپردازند.

وی خاطرنشان کرد: برخی فکر می کنند چون گردشگران دلار دارند، باید پول بیشتری پرداخت کنند، این نگاه در اقشار مختلف مانند رانندگان و فروشندگان وجود دارد که باید اصلاح شود. این در حالی است که باید تاکید کرد گردشگران زمانی آرامش روانی پیدا می کنند که بتوانند مانند شهروندان در خیابان های شهر تردد کنند.

نورآقایی تاکید کرد: این نگاه غلط در برخی مسئولان نیز وجود دارد، زیرا اکنون در موزه ها یا برخی اماکن دیدنی نرخ های خاصی برای گردشگران خارجی در نظر گرفته اند که این موضوع با مهمان نواز بودن کشورمان مغایرت دارد. باید گفت چنین رفتارهایی فقط در برخی کشورهای جهان سوم مانند هندوستان رایج است، بنابراین برای افزایش گردشگران خارجی در کشور باید این مشکلات را نیز برطرف کرد تا گردشگران از امنیت روانی بیشتری برخوردار شوند.

به شهریور، ماه حوادث ترافیکی نزدیک می‌شوید

شش روز بیشتر تا آغاز شهریور باقی نمانده، ماهی که در آن سفرهای تابستانی دوباره اوج گرفته و همگام با آن حوادث ترافیکی از دیگر حوادث سبقت گرفته و خبرساز می‌شود. مرور آمارها بیانگر این حقیقت تلخ است که شهریور همیشه برای گردشگران با حوادث ناگواری همراه است. هرچند آمار تلفات حوادث ترافیکی در چند سال گذشته روندی کاهشی داشته، اما پلیس راهور همچنان تاکید می‌کند در این ماه خستگی و خواب‌آلودگی رانندگان علت حدود 40 درصد حوادث ترافیکی است.

براساس آماری که سازمان پزشکی قانونی منتشر کرده، در سالی که گذشت روزانه حدود 46 نفر جان خود را در جاده های کشور از دست داده اند؛ این در حالی است که سال 93 آمار جانباختگان حوادث ترافیکی 16 هزار و 872 نفر و در سال 92 برابر با 17 هزار و 994 نفر بوده است.

با توجه به این که سال 84 حدود 28هزار نفر در حوادث ترافیکی کشور جان خود را از دست دادند، می توان ادعا کرد آمار تلفات حوادث ترافیکی از حدود 76 به 46 نفر در روز کاهش پیدا کرده، اما با توجه به این که بیشتر کاهش این آمار را می توان پای ارتقای فرهنگ رانندگی شهروندان گذاشت؛ باید تصریح کرد وضع جاده و خودرو ها که دو عامل اصلی تاثیرگذار در حوادث ترافیکی به شمار می رود، آنچنان بهبود پیدا نکرده است.

محمدحسین حمیدی، رئیس پلیس راه راهور ناجا در گفت وگو با جام جم اظهار می کند: با توجه به این که شهریور، ماه آخر تابستان است، شهروندان بیشتر برنامه های مسافرت خود را به این ماه موکول می کنند؛ در نتیجه نیمه دوم شهریورماه سفرها به اوج خود می رسد به همین دلیل با توجه به افزایش تردد، حوادث ترافیکی نیز بیشتر می شود.

خواب آلودگی و خستگی

در شهریور گذشته حدود 1500 نفر جان خود را در سوانح ترافیکی از دست دادند؛ این درحالی است که می توان گفت معمولا تا هفت برابر این آمار نیز افراد دچار معلولیت می شوند. حمیدی با اشاره به این که در شهریور سال 92 نیز حدود 1800 نفر به دلیل حوادث ترافیکی جان خود را از دست دادند، درباره علل این حوادث می افزاید: علل اصلی این حوادث خستگی و خواب آلودگی رانندگان بوده که سبب واژگونی خودروی آنها شده است.

با توجه به گفته های رئیس پلیس راه راهور ناجا باید یاد آور شد، رانندگان هنوز سهم زیادی در حوادث ترافیکی دارند، زیرا آنها قبل از آغاز سفر برای استراحت به اندازه کافی وقت نگذاشته و نقص فنی خودروی خود را نیز جدی نمی گیرند.

واژگونی بعد از ناهار

جالب اینجاست که براساس شواهد پلیس راهور، بیشتر حوادث واژگونی بعد از ظهرها و زمانی اتفاق می افتد که شخص تازه ناهارش را میل کرده، اما برای استراحت خود زمانی درنظر نگرفته است؛ به همین دلیل دقایقی پس از شروع به رانندگی، فرد پشت فرمان خودرو بر اثر خواب آلودگی جان خود و همراهانش را به خطر می اندازد.

حمیدی اظهار می کند: قسمت دیگری از واژگونی ها نیز به راننده هایی مربوط می شود که به قول معروف شبرو هستند. آنها نیز بدون توجه به خستگی به رانندگی خود ادامه می دهند به این شکل در آغاز صبح نیز آمار واژگونی خودرو ها قابل توجه است.

این در حالی است که چنانچه اشخاص از رانندگی ممتد در ساعات گرم و مسیر های یکنواخت اجتناب کنند، احتمال واژگونی برای آنها کاهش پیدا می کند.

در این بین بستن کمربند ایمنی برای سرنشین عقب خودرو نیز نقش حیاتی دارد؛ زیرا پلیس تاکید می کند در اغلب حوادث واژگونی خودرو سرنشینان عقب خودرو به علت نبستن کمربند ایمنی جان خود را ازدست می دهند.

تخلفات حادثه ساز

سرعت غیرمجاز، سبقت غیرمجاز و انحراف به چپ عمده تخلف های حادثه ساز رانندگان است که می تواند حکم آخرین تخلف را برای آنها داشته باشد.

حمیدی با بیان این که پلیس راهور بشدت با رانندگانی که این تخلفات را مرتکب شوند برخورد می کند، ادامه می دهد: خودروی چنین رانندگانی از سوی ماموران توقیف و با نصب یک بنر و توضیح درباره تخلف جلوی پاسگاه ها نگهداری می شود، علاوه بر این دوربین های نصب شده در جاده ها نیز در کنار ثبت سرعت لحظه ای، میانگین سرعت رانندگان را نیز محاسبه کرده و براساس آن تخلفات را ثبت می کنند.

شدت عمل پلیس بیشتر شود

هر چند آمار تلفات حوادث ترافیکی نسبت به ده سال گذشته کاهش داشته، اما این آمار با استانداردهای مطلوب فاصله زیادی دارد، بنابراین مسئولان باید برای بهبود شرایط تمام تلاش خود را به کار گیرند.

علیرضا اسماعیلی، مدرس دانشگاه تهران و عضو هیات علمی دانشگاه علوم انتظامی نیز در گفت وگو با جام جم درباره راهکارهای کوتاه مدت برای کاهش تلفات ترافیکی می افزاید: تنها کاری که برای شهریور می توان پیشنهاد کرد افزایش شدت عمل پلیس است. پلیس تلاش خود را انجام می دهد، اما باید توان مضاعفی بگذارد. شاید حضور بیش از حد پلیس مناسب نباشد، اما چاره ای بجز این نداریم؛ زیرا در این مدت کوتاه نمی توان وضع جاده و خودرو ها را تغییر داد.

توسعه حمل و نقل عمومی

بیشتر سفرها در شهریور تفریحی است، اما در اواخر این ماه سفر های آموزشی دانشجویانی که قصد ثبت نام دارند نیز بیشتر می شود؛ بنابراین وسایل حمل و نقل عمومی در این مدت باید همه توان خود را به کار بگیرند.

رسانه ها نیز باید بحث خطر حوادث ترافیکی را برای شهروندان بیشتر تکرار کنند. علاوه بر این از ظرفیت شبکه های مجازی نیز برای بهبود رفتار ترافیکی شهروندان باید استفاده کرد.

اسماعیلی درباره علل کاهش آمار حوادث ترافیکی در ده سال گذشته خاطرنشان می کند: روند افزایش حوادث ترافیکی در سال 85 متوقف شد و از سال 86 روند کاهشی را طی می کند که این اتفاق محصول چند عامل است؛ یکی استفاده از فناوری مانند دوربین های ثبت تخلفات و دیگری بهبود رفتار ترافیکی مردم و بهبود وضع جاده ها. اما راه ها باید از نظر کیفی نیز بهبود پیدا کند؛ زیرا سیستم ایمنی، روشنایی و پیچ برخی جاده های کشور مناسب نیست. به گفته وی، خیلی از جاده های کشور نیز مشکل روشنایی دارند و هنگام رانندگی در شب نمی توان راه آسفالت و خاکی را در آنها تشخیص داد.

بنابراین برای سرعت بخشیدن به روند کاهش تلفات حوادث ترافیکی در کشور در کنار تلاش برای بهبود وضع خودرو و جاده باید برنامه های آموزشی مشخصی نیز در مدارس و دانشگاه ها ارائه کرد؛ زیرا برخی شهروندان اطلاعات زیادی در این حوزه ندارند و برای نمونه خیلی ها نمی دانند لاستیک خودرو نیز تاریخ انقضا دارد.

خطر در 30 کیلومتری شهرها

مرور حوادث ترافیکی واقعیت تلخ دیگری را نیز اثبات می کند که در آن راننده به دلیل خودخواهی و توجه نکردن به عواقب کار خود باعث به خطر افتادن جان خود و همراهانش می شود؛ زیرا به لحاظ مکانی حدود 40 درصد حوادث ترافیکی در محدوده 30 کیلومتری شهرها اتفاق می افتد. از آنجا که رانندگان اغلب با این تصور اشتباه که به مقصد نزدیک شده اند، به خستگی خود توجه نکرده و به رانندگی ادامه می دهند؛ لذا خطر تصادف برای او و همراهانش افزایش پیدا می کند.

به گفته رئیس پلیس راه راهور ناجا، بهترین زمان برای رانندگی وقتی است که شخص استراحت کافی داشته است، علاوه براین ساعت 8 صبح تا 12 ظهر نیز زمان کم خطرتری برای رانندگی است.

بالا