گزارشگران سبز خبر اینجا سبز می‌شود
خاطره خوبی از ایران ندارد، اما باز تک و تنها به کشورمان برگشته تا چند ماهی در تالاب‌های شمالی کشور زمستان‌گذرانی کند، رنج بیش از 5000 کیلومتر پرواز را به جان خریده تا به سرزمینی پا بگذارد که شش سال پیش در آن شاهد شکار جفتش بود؛ این حکایت امید، آخرین بازمانده از جمعیت غربی درنای سیبری است که با آمدنش به فریدونکنار روز گذشته خبرساز شد.
نکته اینجاست که تکرار چنین رفتاری دور از انتظار نیست، چون با گذشت چند سال هنوز دام های هوایی در فریدونکنار هر جنبده ای را به دام انداخته و سودجوها با فروش زنده و مرده پرندگان مهاجر کسب و کار ناجوانمردانه، اما پررونقی را به راه انداخته اند.
این افراد هر روز لاشه پرندگان در خطر انقراض را در بازار اصلی این منطقه چوب حراج می زنند تا کشورمان در مجامع بین المللی به نقض قوانین کنوانسیون حفاظت از گونه های وحشی مهاجر متهم شود.
تجارت غیرقانونی پرندگان مهاجر در فریدونکنار آن قدر عادی شده که شکارچیان برای خود حق قائل می شوند که در برابر قانون و محیط بانان قدعلم کرده و مانع فعالیت آنها شوند.
امید، آخرین بازمانده از جمعیت غربی درناهای سیبری است،زیرا سال ها پیش مسیر مهاجرت جمعیت شرقی و غربی درناها از هم جدا شده، به این شکل که کمتر از 3000 قطعه از این پرنده برای زمستان گذرانی به شرق آسیا مهاجرت می کنند، اما جمعیت غربی که دیگر نمی توان نام آن را جمعیت گذاشت و امید آخرین بازمانده آنهاست تالاب های شمالی کشور را برای مهاجرت انتخاب می کند.
نکته اینجاست که اواخر دهه 70 حدود 11 قطعه درنای سیبری به کشورمان مهاجرت می کرد، سال 81 نیز با کمک مجامع بین المللی طرح حفاظت از درنای سیبری در کشورمان اجرا شد، اما با توجه به کاهش شدید این پرندگان در کشور این طرح سال 87 به کار خود پایان داد.
نکته اینجاست که مسئولان شاهد کاهش جمعیت گونه در خطر انقراضی مانند درنای سیبری در کشور هستند، اما هنوز نتوانسته اند اوضاع نابسامان صید و شکار را در فریدونکنار مدیریت کنند، بنابر این هیچ بعید نیست تا چند سال آینده پرندگان در خطر انقراض دیگری مانند خروس کولی دشتی، دال پشت سفید و گیلان شاه خالدار نیز سرنوشتی مشابه امید پیدا کنند.
مهدی آیینی – گروه جامعه
