این شرایط گواهی است بر اینکه باید حمایتهای بیشتری برای نجات این گونه صورت بگیرد؛ چراکه تخریب زیستگاه، تصادفات جادهای، سگهای گله و چوپانهای ناآگاه فقط برخی از خطراتی است که این گونه منحصر به فرد را تهدید کرده و هر لحظه خطر انقراض را برایشان جدیتر از گذشته میکند.
در این بین دیروز انجمن یوزپلنگ ایرانی اتفاقی را رسانهای کرد که میتوان از آن به عنوان خبری خوب برای یوزهای ایرانی نام برد. ماجرا از این قرار است که یکی از اعضای این انجمن به نام احسان سلیمانی دوربین تلهای ساخته که توانسته بخوبی امتحانش را پس بدهد و امیدی باشد برای برطرف شدن یکی از کم و کاستیهایی که برای حمایت از یوزپلنگها وجود دارد.
آنطور که سلیمانی گفته، دوربینش به باتری خورشیدی مجهز است و با کیفیت ۲۰ مگاپیکسل عکسبرداری میکند. علاوه بر این، وزن دوربین موردنظر کمتر از ۷۰۰گرم است و قابلیت پشتیبانی حافظه تا ۱۲۸ گیگابایت را نیز دارد.
نبود دوربین تلهای مناسب در کشور سبب شده کارشناسان نتوانند اطلاعات درستی از جمعیت یوزهای کشور داشته باشند؛ زیرا در کشورمان برنامههای حمایتی یوزها با حدود 30 دوربین انجام میشود، درحالی که کارشناسان برای پژوهش و اجرای برنامههای حفاظتی مناسب دستکم به یکصد دوربین نیاز دارند.
بنابراین حالا که یکی از اعضای انجمن توانسته دوربین تلهای مناسبی بسازد، بهتر است مسئولان برنامههای خود را ارتقا داده و تلاشهای خود را فقط به معرفی یوزپلنگها به مردم محدود نکنند، چراکه آنها با حمایت از افرادی مانند سلیمانی میتوانند راه را برای پژوهش و حفاظت بهتر از یوزپلنگها باز کنند.
مهدی آیینی