آتشسوزیها در زاگرس هرسال بیشتر میشود؛ زیرا پارامترهایی که بر این روند تاثیر میگذارد هر سال افزایش مییابد، یعنی عواملی مانند افزایش تردد افراد درجنگل، دستاندازی،تخریبها و خشکسالی.
علاوه براین، چون عوامل تخریب زاگرس همچنان به قوت خود باقی است، شرایط این اکوسیستم بیش از گذشته به سمت بیابانیشدن میرود. هنوز کشاورزی و دامداری حیات این جنگلها را تهدید میکند و به این ترتیب میتوان گفت فرسایش شدید خاک و کاهش منابع آب شرایط را برای زاگرس سختتر از گذشته کردهاست.
البته نمیتوان مانع عوامل طبیعی و اقلیمی شد اما مدیریت منابعطبیعی و محیطزیست کشور نیز برای مقابله با این جریان تخریب به روز نشده و سرعت عمل مدیران با سرعت تخریب تناسب ندارد. برای نمونه در تصاویری که از آتشسوزی زاگرس منتشر میشود هنوز شاهدیم نیروهای داوطلب با سرشاخههای بلوط آتش را خاموش میکنند؛ بنابراین میتوان گفت از تجهیزات و آموزشی که مدیران وعدهاش را دادهبودند، خبری نیست.
در این بین اگر از بالگرد حرف به میان میآید به نظرم فقط جنبه گزارش عملکرد را دارد. همچنین هنوز مدیران دستگاههای مختلف نتوانستهاند به تعامل و همافزایی برسند. مشکل جدی در این بین کمک نگرفتن از نیروهای متخصص است.متاسفانه برای به کارگیری نیرو، رابطه جایگزین ضابطه شده و برخی مدیران ترجیح میدهند افراد کارآمد خانهنشین شوند اما آشنایان آنها به کار مشغول باشند. به این دلایل است که آتش جنگلهای با ارزشی همچون زاگرس هیچگاه خاموش نمیشود.
هادی کیادلیری، دبیر مرجع ملی کنوانسیون تنوع زیستی کشور