مناطق حفاظت شده یا مناطق شكار آزاد؟!

آنچه سبب می شود برخلاف تلاش دوستداران محیط زیست و محیط بانان، ناشكارچی ها به خود جرات دهند به مناطق تحت حفاظت وارد شده و با خیال آسوده لوله اسلحه خود را به سمت جانوران آبستن نشانه رفته و ماشه تفنگ هایشان را بچكانند را باید در جای دیگری جستجو كرد، چراكه مرور خبرهای زیر …

آنچه سبب می شود برخلاف تلاش دوستداران محیط زیست و محیط بانان، ناشكارچی ها به خود جرات دهند به مناطق تحت حفاظت وارد شده و با خیال آسوده لوله اسلحه خود را به سمت جانوران آبستن نشانه رفته و ماشه تفنگ هایشان را بچكانند را باید در جای دیگری جستجو كرد، چراكه مرور خبرهای زیر گواهی است بر ناامن بودن مناطق حفاظت شده كشور.

در روزهای پایانی بهمن گذشته ماموران یگان حفاظت محیط زیست مازندران خبر از كشتار دو راس شوكای آبستن در منطقه جنگلی حفاظت شده «بولا» دادند.

چند روز بعد یعنی اواسط اسفند هم محیط بانان پارك ملی «بمو» در استان فارس از دستگیری شكارچیان غیرمجازی گفتند كه یك راس كل وحشی و یك راس بز وحشی آبستن را سلاخی كرده بودند.

اوایل فروردین امسال هم نیروهای یگان حفاظت محیط زیست آمل در حوضه آبریز رودخانه حفاظت شده هراز، شكارچیان غیرمجازی را دستگیر كردند كه یك راس بز وحشی آبستن را كشته بودند.

از رقم خوردن چنین حوادثی در زمانی كوتاه می توان نتیجه گرفت تا وقتی قانون جریمه های ناچیزی برای صید و شكار در نظر می گیرد، تا وقتی در مناطق حفاظت شده با كمبود محیط بان رو به رو هستیم، تا وقتی حقوق محیط بانان كفاف مخارج زندگی آنها را نمی دهد، تا وقتی محیط بانان تجهیزات لازم برای دفاع از خود و مناطق حفاظت شده را در اختیار ندارند، تا وقتی كمترین تلاشی برای فرهنگ سازی و آگاه كردن مردم نسبت به محیط زیست و اهمیت محافظت از گونه های نادر و در خطر انقراض صورت نمی گیرد و تا وقتی مناطق حفاظت شده برخلاف نامشان محل امنی برای زندگی گونه های جانوری نیست، نباید انتظار داشت آمار كشتار جانوران در محیط زیست كشور كاهش پیدا كند.

مهدی آیینی / جام جم