نگاه مضر مادی به جانوران

ماهی ها یکی از بهترین نمونه های حیوانی هستند که به دست انسان ها زندگی سختی را تجربه می کنند. شناخته شده ترین وضعیتش مربوط می شود به ماهی های قرمز که طرفداران خرید آنها درشب های عید کلی برایش پشتوانه های تاریخی و فرهنگی مطرح می کنند و بعد از مدت کوتاهی نگهداری شاهد مرگ این ماهی ها می شوند. البته مدتی است که شهرداری ها مکان هایی برای رهاسازی ماهی قرمزها اختصاص داده اند ولی فعالان حقوق حیوانات درک نمی کنند که چرخه معیوب تولید انبوه این حیوان و بعد فروش آنها به قصد تفریح یا به جا آوردن یک سنت مبهم و سپس تلاش برای ساماندهی آنها چه مفهومی دارد.

این اتفاق البته فقط برای ماهی قرمزها رخ نمی دهد بلکه حیواناتی همچون لاک پشت ها، سنجاب ها، مارها و حتی حیوان کمیابی همچون سمندر لرستانی نیز در معرض انواع حیوان آزاری قرار دارند و این مشکل در آستانه نوروز شدت می گیرد. ایراد کار در این است که ما موجودات زنده را به چشم کالا می بینیم و چون نگاه مان مادی است رفتارمان با آنها نیز مثل یک کالای مصرفی است که پس از مدتی چاره ای جز دور انداختنشان وجود ندارد.

بیشتر جانورانی که از زیستگاهشان جدا می شوند و به خانه ها کوچ می کنند به سبب نگهداری های غیرعلمی به دلایلی از جمله کمبود اکسیژن و یا سوءتغذیه در فرایندی پر درد و رنج جان می دهند. برای همین عده ای گمان می کنند حیوان خریداری شده را اگر پس از مدتی در طبیعت رها کنند جبران مافات کرده اند درحالی که حیوانات وقتی در زیستگاه های نامناسب و غیربومی قرار می گیرند سرنوشتی بجز فنا ندارند. در این میان حیوانات غیربومی در بیشتر موارد به عنوان رقیب حیوانات بومی ظاهر می شوند و مشکلاتی را برای محیط زیست منطقه به وجود می آورند.

این اتفاق با ورود لاک پشت های گوش قرمز به کشورمان رخ داد و با ورود سنجاب های زاگرس به استان هان های البرز و تهران تکرار شد، چالشی که فقط برآمده از نگاه کالایی ما انسان ها به جانوران و نادیده گرفتن حقوق آنهاست.

 

امیر سبزی

نگاه مضر مادی به جانوران