گزارشگران سبز خبر اینجا سبز می‌شود
مهدی آیینی
قرار بود با آوردن ببر سیبری، نسل ببر مازندران احیا شود؛ این‌که ببر سیبری و شرایط زیستگاهش چه ربطی به ببر مازندران دارد، بماند، اما تا چند وقت پیش مسئولان محیط‌زیست هرازگاهی وعده می‌دادند تا پایان دولت دهم می‌خواهند ببرهای سیبری را به زیستگاه میانکاله منتقل کنند؛ زیستگاهی که تاکنون ۵۰۰ میلیون تومان برای آن هزینه شده است.
البته یک بار مسئولان محیط زیست موفق به انتقال ببرهای سیبری به کشورمان شدند، اما آن زمان به دلیل تغذیه نامناسب، ببرهای سیبری به بیماری مشمشه مبتلا و تلف شدند.
گذشته از هزینه ای که در این میان شد، باید بگوییم زیستگاه میانکاله دیگر به این زودی ها حتی خواب ببرهای سبیری را هم نخواهد دید، چون روز گذشته مدیرکل دفتر حیات وحش و آبزیان سازمان حفاظت از محیط زیست در گفت وگو با ایسنا از توقف ورود ببرهای سیبری به ایران و شکست طرح احیای پلنگ آسیایی در روسیه خبر داد و گفت: پیش بینی می کنیم که روس ها به دلیل نتیجه بخش نبودن این پروژه، ببرهای جدید را به ایران تحویل ندهند.
این در حالی است که چند ماه پیش برخی از رسانه ها خبر از تولد دو قلاده پلنگ در پارک ملی روسیه داده بودند، اما گفته های مدیرکل دفتر حیات وحش و آبزیان سازمان حفاظت محیط زیست، آب پاکی را روی دست افرادی که امیدی به عملی شدن این طرح داشتند، می ریزد زیرا به گفته وی هیچ کدام از پلنگ های ایرانی و پلنگ هایی که از ترکمنستان به طرف روسی تحویل داده شدند، تاکنون موفق به جفتگیری نشده اند، به همین دلیل روس ها تا زمانی که این طرح به نتیجه نرسد، نیازی به تبادل مجدد ببر با پلنگ ایرانی ندارند بنابراین با شکست این پروژه جنجالی باید به مسئولان فعلی محیط زیست و آنهایی که قرار است تا مدتی دیگر کار خود را در این سازمان شروع کنند، پیشنهاد داده شود به جای طرح های بزرگ و پرهزینه که احتمال به نتیجه نرسیدن آنها وجود دارد، به فکر گونه های جانوری در حال انقراض کشور باشند؛ زیرا اگر سیاست های محیط زیستی در کشورمان تغییر نکند تا مدتی دیگر باید به فکر احیای گوزن زرد، یوزپلنگ، گرگ و فک خزری در کشورمان باشیم.
در دو ماه گذشته آن‌قدر خبرهای بد در حوزه محیط زیست خوانده و نوشته‌ام که باورش برایم سخت است، خبرهای تلخی که این روزها مرا به یاد این شعر اکبر اکسیر می‌اندازد «با اجازه محیط زیست، دریا دریا دکل می‌کاریم، ماهی‌ها به‌جهنم…».
