آخرین خبرها
خانه / بایگانی/آرشیو برچسب ها : گردشگری

بایگانی/آرشیو برچسب ها : گردشگری

اشتراک به خبردهی

گردشگری در‌ آشوراده کلید خورد

نگرانی از اجرای طرح گردشگری در آشوراده به جایی نرسید

سرانجام پس از قریب به ۱۳سال کشمکش میان مخالفان و موافقان طرح گردشگری در آشوراده، این طرح، پنجشنبه گذشته با حضور مقامات محلی در بندر ترکمن کلید خورد تا تنها بخش از سواحل ایرانی دریای خزر که از دخالت‌های غیرمسئولانه در امان مانده بود به مرکز گردشگری تبدیل شود.  طی همه این سال‌های نسبتا طولانی کارشناسان محیط‌زیست همواره نسبت به پیامدهای ناگوار گردشگری در این جزیره هشدار داده‌اند. جزیره آشوراده بخشی از پناهگاه حیات‌وحش میانکاله محسوب می‌شود که در سال۱۳۵۴ به‌عنوان ذخیرگاه زیست‌کره در فهرست یونسکو ثبت شده است. این جزیره دروازه ورودی هزاران پرنده مهاجری است که برای زمستانگذرانی در تالاب میانکاله فرود می‌آیند. علاوه براین، واقع شدن این جزیره در کنار خلیج گرگان اهمیت آن را دوچندان کرده است. خلیج گرگان یکی از مهم‌ترین بسترهای تخم‌ریزی ماهیان خاویاری خزر است؛ برهمین اساس کارشناسان می‌گویند که واگذاری آشوراده و تبدیل آن به قطب گردشگری خطای بزرگی است که خسارات جبران‌ناپذیری در پی دارد.

آشوراده واگذار نمی‌شود
مدیرکل محیط‌زیست استان گلستان با اعلام اینکه پنجشنبه گذشته کلنگ احداث اجرای طرح گردشگری در آشوراده در بخشی از ساحل بندر ترکمن به زمین زده شد، به همشهری گفت که قرار است هتل و سازه‌های سنگین گردشگری در بندر ترکمن ساخته شود و تنها در ۲۲هکتار از عرصه‌های جزیره آشوراده سازه‌های سبک گردشگری سازگار با زیست‌بوم احداث شود.
آنطور که امیر عبدوس می‌گوید: قرار نیست حتی یک سانتی‌متر از آشوراده به فرد حقیقی یا حقوقی واگذار شود بلکه آنچه قرار است در این جزیره که بخشی از زیست‌کره شبه‌جزیره میانکاله محسوب می‌شود، اجرا شود طرحی منطبق با طرح مدیریت منطقه است؛ انگار که خود سازمان محیط‌زیست می‌خواهد این طرح را عملیاتی کند با این توضیح که طبق «‌‌ماده۸۸ قانون تنظیم بخشی ا‌ز مقررات مالی دولت» می‌تواند از مشارکت بخش خصوصی استفاده ‌‌کند؛ یعنی به جای اینکه سازمان هزینه کند، بخش خصوصی طرح را اجرا می‌کند و به جای هزینه به‌صورت محدود از این طرح منتفع می‌شود و بعد از زمان معین کل سازه‌ها به سازمان محیط‌زیست تحویل داده می‌شود.
مدیرکل محیط‌زیست استان گلستان تصریح کرد: براساس این ماده قانون، اولویت مشارکت با بخش خصوصی است و بر این اساس، ابتدا نهادهای عمومی غیردولتی و شرکت تعاونی کارکنان دستگاه‌ها در اولویت قرار دارند و اگر اینها نبودند، سازمان می‌تواند فراخوان عمومی بگذارد اما از آنجا که می‌خواستیم درگیر بخش خصوصی نشویم، سازمان همیاری شهرداری‌ها از طرف استانداری گلستان به‌عنوان متولی این طرح تعیین و فرایند ارزیابی طرح طی ۴سال انجام شد و به تصویب رسید.
به گفته وی، در این فرایند ۴ساله، تلاش شد طرح تا حد امکان کوچک‌تر شود و سازه‌های گردشگری منطبق با الگوهای طبیعت‌گردی در مناطق حفاظت‌شده و زیست‌کره‌ طراحی شود. ظرفیت برد هم که توسط سازمان محیط‌زیست محاسبه شده مبنای طراحی قرار گرفت و مقرر شد این طرح با ظرفیت روزانه ورود ۵۰۰گردشگر به اجرا درآید. عرصه‌ای که برای اجرای طرح درنظر گرفته شد، درمجموع ۲۲هکتار تعیین شد که سطح اشغال آن بسیار کم و محدود است و بیشتر این عرصه روباز خواهد بود. در واقع فضاهای مسقف مرتبط با گردشگری کمتر از ۷درصد این عرصه ۲۲هکتاری را به‌خود اختصاص می‌دهد و سازه‌هایی در این عرصه بنا می‌شود که بتواند گردشگری را که وارد جزیره می‌شود، مدیریت کند.

اخذ تضمین برای پیشگیری از خسارات احتمالی
عبدوس تأکید کرد: برای پیشگیری از هرگونه خسارت احتمالی به طبیعت بکر آشوراده، تضمین‌های متعددی از متولی طرح اخذ شد که درصورت اهمال در ضوابط تعیین‌شده از سوی سازمان، سازمان این تضمین‌ها را به نفع خود اخذ می‌کند و پروژه متوقف می‌شود.
وی با اعلام اینکه اجرای این طرح به نفع سازمان محیط‌زیست است، گفت: از سال‌۸۵ سازمان محیط‌زیست قراردادهایی با مهندسین مشاور و دانشگاه‌ها برای هر منطقه منعقد کرد تا طرح مدیریت برای این مناطق تهیه شود. این طرح‌ها‌ با این هدف تهیه شد که سازمان دیواری اطراف مناطق حفاظت‌شده احداث نکند بلکه با اجرای طرح مدیریتی، با مشارکت مردم، این مناطق حفظ شود و مردم، از این مناطق بهره‌مند شوند. مدیرکل محیط‌زیست گلستان یادآورشد: براساس ضوابط اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت (ای‌یو‌سی‌ان) و یونسکو بخشی از مناطق چهارگانه حفاظت‌شده باید به‌عنوان زون تفرجی درنظر گرفته شود و اگر سازمان این کار را نکند، ناگزیر به اجرای همان حفاظت سنتی است که باعث قهقهرا در حفاظت از این مناطق شده است. عبدوس می‌گوید: اگر آنچه در آشوراده قرار است عملیاتی شود منطبق با مدل بین‌المللی باشد که هست، در کشور ما تجربه جدیدی خواهد بود که می‌تواند جوامع بومی را از منافعی که در این مناطق وجود دارد، بهره‌مند کند و در نتیجه ضمن بستر‌سازی‌ برای مشارکت مردم بومی، آنها را به حفاظت از این مناطق ترغیب کند. بر این اساس اگر ما موفق بشویم این تجربه را در آشوراده با موفقیت پشت سربگذاریم و مدیران آینده هم با همین رویکرد، پروژه را مدیریت کنند و اجازه ندهند طرح گردشگری از ریل خود خارج شود و به قراردادها و شرایط مندرج در قراردادها و ضوابط پایبند باشند، اجرای طرح گردشگری در آشوراده می‌تواند حفاظت از منطقه زیست‌کره میانکاله را تضمین کند.

انتقادهایی که شنیده نشد
طرح گردشگری در آشوراده ماجرای پر‌فراز‌و‌نشیبی را تا‌کنون طی کرده است. این طرح نخستین‌بار اواخر دولت هشتم و زمانی که معصومه ابتکار ریاست سازمان محیط‌زیست را برعهده داشت، مطرح شد و مهر تأیید ابتکار ذیل آن نقش بست اما با اتمام دولت هشتم و رفتن ابتکار از سازمان حفاظت محیط‌زیست اجرای این طرح مسکوت ماند. قرار بود ۳۸۰هکتار از عرصه‌های جزیره آشوراده برای اجرای این طرح به مجری خصوصی واگذار شود.  پس از آن، با روی کار آمدن دولت نهم فاطمه واعظ جوادی بی‌هیچ پیشینه محیط‌زیستی بر مسند ریاست سازمان حفاظت محیط‌زیست تکیه زد. باوجود این، وقتی کارشناسان مشفق نسبت به پیامدهای اجرای طرح گردشگری در آشوراده هشدار دادند، با این طرح مخالفت کرد و با پیگیری از طریق مراجع قضایی و سازمان بازرسی کل کشور، این طرح غیرقانونی اعلام شد. آشوراده ولی برای سرمایه‌گذاران جذاب‌تر از آن بود که بتوانند به‌سادگی از آن دل بکنند، از همین رو با رفتن جوادی از سازمان محیط‌زیست، محمدجواد محمدی‌زاده که به جای وی منصوب شده بود، در سال ۹۰(در دولت دهم) برخلاف واعظ جوادی با اجرای طرح گردشگری در آشوراده موافقت کرد.
این‌بار هم اجرای این طرح با مخالفت شدید کارشناسان منتقد محیط‌زیست و فشار رسانه‌ها، ناکام ماند. در آن زمان معصومه ابتکار که در شورای شهر تهران ریاست کمیته محیط‌زیست را برعهده داشت، از منتقدان و مخالفان جدی این طرح بود. سرانجام عمر دولت دهم به پایان رسید و با آغاز دولت یازدهم، معصومه ابتکار با حمایت فعالان محیط‌زیست بار دیگر به ریاست سازمان حفاظت محیط‌زیست منصوب شد. فعالان محیط‌زیست و کارشناسان حالا از او انتظارات بیشتری داشتند. آنها که در روز معارفه ابتکار با دست‌زدن‌های پیاپی فریاد شادی سر داده بودند، هرگز تصور نمی‌کردند که او با طرحی موافقت کند که هیچ کارشناس محیط‌زیستی آن را تأیید نمی‌کند. اما ابتکار که عنوان قهرمان زمین را یدک می‌کشید، آذرماه‌۹۳ برخلاف انتظار کارشناسان و دلسوزان محیط‌زیست، نه‌تنها با اجرای طرح گردشگری در آشوراده موافقت کرد که در جمع خبرنگاران با دفاع تمام‌قد از این طرح به صراحت اعلام کرد که از ظرفیت تمام مناطق حفاظت‌شده برای اجرای طرح‌های گردشگری استفاده خواهد کرد. این موضعگیری دور از انتظار ابتکار واکنش‌های زیادی را برانگیخت تا آنجا که مجید مخدوم، استاد دانشگاه، که از او با عنوان پدر دانش ارزیابی محیط‌زیستی ایران نام برده می‌شود، در یک برنامه تلویزیونی طرح گردشگری آشوراده را مردود اعلام کرد و با تأکید بر اینکه اجرای این طرح هیچ توجیهی ندارد، خواستار لغو آن شد. همزمان اسماعیل کهرم، استاد حیات وحش و پرنده‌شناس هم که در آن زمان سمت مشاور ابتکار را برعهده داشت، ضمن مخالفت جدی با اجرای طرح گردشگری در آشوراده به صراحت اعلام کرد که این طرح به نابودی پناهگاه حیات وحش میانکاله منجر می‌شود. بسیاری از چهره‌های دانشگاهی دیگر ازجمله حسین آخانی، گیاهشناس و استاد دانشگاه تهران هم سال ۹۵ و هنگام دریافت جایزه ملی محیط‌زیست از دست رئیس‌جمهور، از رئیس‌جمهور خواست تا مانع از اجرای این طرح شود. اما به‌رغم مخالفت مشفقان محیط‌زیست این طرح با دفاع ابتکار در دستور کار قرار گرفت تا براساس تفاهمنامه‌ای که به امضای مسئولان سازمان میراث فرهنگی و صنایع‌دستی و گردشگری و سازمان محیط‌زیست رسید، جزیره آشوراده با مسئولیت سازمان میراث فرهنگی به قطب گردشگری تبدیل شود.
۲۴خردادماه ۹۶ اسماعیل مهاجر، مدیرکل وقت محیط‌زیست استان گلستان از تأیید طرح گردشگری در کمیته ارزیابی تبصره۲ استان گلستان خبر داد و گفت که این طرح به‌زودی وارد فاز اجرایی می‌شود. ۱۰روز بعد (سوم مردادماه‌۹۶) اسحاق جهانگیری، معاون‌اول رئیس‌جمهور در نشست با استاندار و مجمع نمایندگان مجلس استان گلستان برای دومین‌بار بر اجرای طرح گردشگری در آشوراده تأکید کرد و گفت: این جزیره باید با رعایت مسائل زیست‌محیطی به یکی از مناطق گردشگری کشور تبدیل شود. حالا  مدیر کل محیط زیست گلستان می‌گویدقرار است طرح گردشگری درآشورا ده  منطبق با معیارها و استانداردهای اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت و یونسکو عملیاتی شود.

اسدالله افلاکی

بازی با آب سد‌ها

وزارت نیرو می‌خواهد طرح توسعه گردشگری در مخزن سدها را اجرایی کند

 اخذ سیاست ممنوعیت ورود عموم به حریم سدها و نصب تابلوهای هشداردهنده «ورود ممنوع» و«شنا اکیدا ممنوع» نتوانست وقوع حوادث در مخزن این سازه‌های آبی را کاهش دهد. هرساله چند ده نفر در مخزن سدها به‌دلیل نبود توجه به این تابلوها جان خود را از دست می‌دهند. این گروه به دلیل نبود ایمنی و امکانات کافی دچار حادثه می‌شوند، اما حالا وزارت نیرو به عنوان متولی مدیریت سدهای کشور تصمیم گرفته است تا در سدهای کشور را به روی همگان باز کند. این وزارتخانه تصمیم دارد تا گردشگری مخزن سدها را در ایران توسعه دهد. شاید این سیاست به دلیل تامین شرایط ایمنی بیشتر، بتواند تلفات ناشی از ورود غیرمجاز به مخزن سدها را هم کاهش دهد. برنامه توسعه گردشگری در مخزن سدها هنوز در ابتدای راه است و قرارداد اجرایی برای آن بسته نشده است. مجید سیاری، معاون برنامه‌ریزی و امور اقتصادی شرکت مدیریت منابع آب ایران به عنوان مسؤول مستقیم اجرای این برنامه در گفت‌وگو با «جام‌جم» به تشریح سیاست‌های وزارت نیرو در این رابطه پرداخت.

هدف شما از اجرای طرح گردشگری در سدهای کشور چیست؟

سدها چشمانداز مناسبی را ایجاد میکنند که در بسیاری از موارد منافع حاصل از این چشماندازها به بیتالمال برنمیگردد و ممکن است افراد سودجو و دلال اجازه ندهند مردم محلی سود ببرند. در تمام پروژههای وزارت نیرو هدف و تلاشمان این است که جوامع محلی در وهله اول از مزایای آن پروژه منتفع شوند؛ زیرا هر سازهای که در طبیعت میسازیم یکسری آثار مثبت و منفی دارد. مردمی که آثار منفی این سازه را متحمل میشوند؛ در وهله اول جامعه محلی هستند، زیرا باید از محل استقرار خود جابهجا شوند. یک سد منافعی نظیر ایجاد چشمانداز، امکان پرورش ماهی، تولید برق و… هم دارد. در دیگر نقاط جهان از این قضیه خیلی خوب استفاده میکنند. با ایجاد یک سد یک امکان جدید گردشگری برای مردم ایجاد میشود. ممکن است یک سد در مناطق توسعهنیافته ایجاد شده باشد و همین سازه، امکان جدید برای گردشگری به حساب آید. از سوی دیگر اگر مردم به سدها وارد شوند و این سازهها را ببینند، میتوانند بفهمند آب چطور تامین و تولید میشود و این مساله افزایش آگاهیهای عمومی را در پی دارد. توسعه گردشگری سدها از نظر درآمدزایی هم میتواند مفید باشد و نمونههای متعددی در دنیا وجود دارد. اگر جستوجوی کوچکی در این رابطه انجام دهید، میبینید که خیلی پروژههای آبی در دیگر کشورهای جهان ورودیهای بالا دارند. روی سدها نوشتهایم که «ورود اکیدا ممنوع»، اعتقاد دارم و به اعضای کارگروه گردشگری سدها اعلام کردم که باید روی سدها تابلو بزنیم «ورود اکیدا آزاد»، تا مردم از این سازهها بازدید کنند.

در صحبتهای خود اشاره کردید بخش خصوصی از سدها سوءاستفاده میکند. بیشتر توضیح میدهید.

ما سد طالقان را ساختیم. زمینهای اطراف سد ارزش اقتصادی چندانی نداشت. عدهای این زمینها را خریدند و ویلاسازی کردند و قیمت زمین چند برابر شد. این ارزش افزوده زمین از دریاچهای آمد که ما با پول بیتالمال ساخته بودیم. این منافع باید به چه کسی باز گردد؟ باید به بیتالمال برگردد.

چطور میتوان منافع ناشی از ایجاد یک سد را به بیتالمال بازگرداند؟ همه زمینهای اطراف مخازن سدها را که نمیتوانید بخرید؟

ما نمیتوانیم بخریم، اما میتوانیم هماهنگی کرده و کاربریهای مشخصی برای این زمینها تعریف کنیم. قبلا این زمینها کاربری مسکونی نداشته است، حالا چرا اجازه تغییر کاربری داده شد؟ این مساله از دست وزارت نیرو خارج است. مسائل خاص خودش را دارد. اما میشود به سیاستگذار بحثهایی را مطرح کرد و تغییراتی در آن ایجاد کرد. در یکی از پروژههای خراسان شمالی، با توجه به تجربهای که داشتیم آب منطقهای در بحث گردشگری مشارکت کرد. بحث اصلی ما گردشگری در محدوده اراضی و تاسیسات منابع آبی است که در اختیار وزارت نیرو است. برای تحقق این هدف سدها را تقسیمبندی کردیم. در سدهای آب شرب با توجه به شرایطی که از لحاظ آلودگی ناخواسته و مخاطرات ناشی از پدافند غیرعامل دارد، بررسی کردیم که آیا میتوانیم به هر کسی اجازه ورود بدهیم؟ پس از تقسیمبندی سدها با هماهنگی دفاتر تخصصی که متولی اینکار هستند، فعالیتهایی که میشود کنار سدها انجام داد را احصا کردیم. مثلا در یک سد فقط میتوان تور علمی برد یا پیادهروی کرد یا اینکه آلاچیقی برای اقامت غیرشبانه ایجاد کرد. شاید هم ورزشهای آبی و غیرآبی انجام داد. با استخراج این فعالیتها توانستیم بگوییم چه فعالیتی متناسب با چه نوع بهرهبرداری است. البته اصل و اساس برنامهریزی ما این است که هدف اصلی سد که تامین آب است، تحت تاثیر گردشگری قرار نگیرد.برای این منظور کمیتهای متشکل از قسمتهای مختلف شامل دفاتر حراست فیزیکی، کیفی، مهندسی رودخانه، حقوقی، خصوصیسازی و… را درگیر کردیم تا دستورالعمل گردشگری برای سدها نوشته شود. البته ما متولی گردشگری نیستیم و سازمان میراث فرهنگی متولی این فعالیت است.

سازمان میراث فرهنگی در کارگروه شما حضور دارد؟

طی یک تفاهمنامه با سازمان میراث فرهنگی، هماهنگی لازم در این رابطه انجام شد. براساس این تفاهمنامه سازمان متولی گردشگری باید صلاحیت افرادی که مایل به فعالیت در زمینه گردشگری سد هستند را احراز کند. بنابراین متقاضیان باید براساس دستورالعملهایی که ما تهیه کردهایم برای دریافت مجوزهای لازم به سازمانهای ذیربط مراجعه کنند. ما هم میتوانیم طرحهایی را که خود تهیه کردهایم به فراخوان عمومی بگذاریم و از طریق مناقصه واگذار کنیم و هم میتوانیم طرحهای افراد را بررسی کنیم. به منظور تمرکززدایی به آب منطقهایها هم اختیار دادهایم که بر حسب نوع فعالیت سدها، واگذاریها را انجام دهند. البته برای انجام گردشگری در سدها نیاز به مجوزهای زیستمحیطی هم هست.

طرحهای شما به قرارداد منتهی شده است؟

هنوز منتهی به قرارداد نشده است، اما پیشنهاد زیاد داریم. بخش خصوصی خیلی با ادبیات ما آشنا نیست و ما خودمان هنوز به جمعبندی و نتیجه ملموس نرسیدهایم. در بخش حقوقی اختلاف نظر بین کارشناسان مختلف وجود دارد. براساس قوانین، تاسیسات دولتی را نمیتوان بیشتر از یکسال اجاره داد. البته نگاه قانونگذار در زمان وضع این قانون به یک سالن ورزشی، خانه سازمانی و… بوده است. اما اگر کسی بخواهد سرمایهگذاری برای گردشگری کند، اجرای طرحش حداقل دو سال طول میکشد و این قانون مانعی برای ورود سرمایهگذار است. سرمایه اصولا محتاط است و جذب جایی میشود که سودش تضمین شده باشد و تهدیدی برای آن نباشد. ما تلاش کردیم از طریق قراردادها طرحهای گردشگری را به بخش خصوصی واگذار کنیم. پتانسیل بسیار خوبی در این بخش است و بحث گردشگری فقط محدود به سدها نیست.

حریم رودخانهها با رعایت مسائل بهرهبرداری و کمی و کیفی هم دارای چنین پتانسیلی است. سازههای آبی تاریخی ما نظیر بند بهمن یا سدهای قدیمی موجود در چرخه بهرهبرداری هم پتانسیل خوبی برای گردشگری دارد.

چه تعداد سد شرایط اجرای طرح گردشگری را دارد؟

براساس دستورالعملی که تهیه شده است، امکان گردشگری در تمام سدهای کشور وجود دارد.

پس همه سدها میتوانند خدمات گردشگری ارائه کنند؟

به طور بالقوه تمام سدهای ما میتوانند براساس دستورالعمل، خدمات ارائه کنند. سطح فعالیت در سدها تغییر میکند. مثلا اگر سدی تامینکننده آب کشاورزی باشد ممکن است اجازه احداث یک هتل هم بدهیم تا با مجوز از مراجع ذیربط اقدام به ساخت هتل شود.

حضور مردم در محدوده سد یکسری مخاطره دارد. هرساله شاهد غرق شدن برخی از شهروندان در مخزن سدها هستیم. برای این مخاطرات چه برنامههایی دارید؟

اینها را هم در دستور کار داریم. با توجه به تهدیدهایی که در زمان بهرهبرداری وجود دارد، برنامهریزی لازم انجام شده است. یا ما تجهیزات خود را تغییر خواهیم داد یا اینکه تمهیدی اندیشیده میشود که رعایت ایمنی شود. ما میخواهیم امکان جدید ایجاد کنیم. قرار نیست برویم یک فضایی باز کنیم. که مشکلاتی برای بهرهبرداری و سلامت مردم ایجاد شود.

انعطاف در دستورالعملهای« گردشگری سد»

برای انجام ورزشهای آبی در مخزن سدها باید سیستم موتوری که به این منظور اختصاص مییابد، حتما برقی باشد. هدف از این تصمیم کاهش آلایندگی مربوط به این نوع گردشگری است. در فرآیند اجرای این طرح گردشگری ممکن است فردی بگوید که موتوری با سوخت فسیلی در اختیار دارد که آلایندگی ندارد، اما در دستورالعملهای تهیه شده تصمیم گرفتیم به نحوی عمل کنیم که این مسائل به صورت ریشهای حل شود. اگر قرار است در مخزن یک سد فعالیت ورزش آبی با نیروی موتوری انجام شود، این موتور حتما باید برقی باشد. ممکن است در یک سدی که تامین کننده آب شرب است، حتی اجازه ندهیم که قایق پدالی هم بگذارند. بنابراین در مناطق مختلف طبق ضوابطی که ما در دستورالعملهای خود داریم، باید رفتار شود. معیارها را طوری در نظر گرفتهایم که برای بخش خصوصی انگیزه ایجاد کرده و جذاب باشد؛ ضمن آنکه بحث بهرهبرداری از سد توسط وزارت نیرو و هدف اصلی ما که تامین آب است، دچار مشکل نشود. البته دستورالعملهای تهیه شده در وزارت نیرو قابلیت اصلاح خواهد داشت. اگر در جایی مشکل وجود داشت با پیشنهاد آب منطقهایهای سراسر کشور، این دستورالعملها به فراخور شرایط اصلاح خواهد شد. گرچه میدانیم که نمیتوان نظر همه را تامین کرد، اما از اسفند سال گذشته دستورالعمل گردشگری سدها را ابلاغ کردهایم و قرارداد نمونه هم برای این منظور تهیه شده است.

لیلا مرگن

دره ارغوان خاطره می‌شود

صدها نفر از دوستداران طبیعت به تخریب یک ذخیره‌گاه جنگلی ایلام اعتراض کردند

لکه‌های محدودی از ذخیره گاه‌های جنگلی در کشور وجود دارد. این محدودیت لزوم توجه به این ذخیره گاه‌ها را دوچندان می‌کند، اما به نظر می‌رسد برخی مسئولان اهمیتی برای این مهم قائل نیستند. هنوز بسیاری نمی‌دانند هر پایه گیاهی که از بین می‌رود تمام راز و رمزهای مربوط به آن پایه برای همیشه از کره زمین حذف می‌شود. چه بسا داروی یک بیماری لاعلاج در یک گونه ذخیره‌گاهی نهفته باشد، اما چون فرصت مطالعه درباره آن فراهم نشده، با انقراض این گونه برای همیشه بشریت را از این فرصت محروم شده است.

  گزارشگران سبز: یکی از ذخیره‌گاه‌های جنگلی که این روزها زیر تیغ طرح‌های توسعه گردشگری قرار دارد، ذخیره‌گاه جنگلی ارغوان ایلام استاستاندار این استان تصمیم گرفته که طرحی تفرجی در این ذخیره‌گاه اجرا کندفعالان محیط زیست بر این باورند در جریان اجرای این طرح، ۴۸۰ پایه از گونه ذخیره‌گاهی ارزشمند ارغوان قطع شده است، اما مقامات رسمی این سخنان را تکذیب کرده و می‌گویند طرح گردشگری بدون قطع حتی یک درخت اجرا خواهد شداین در حالی است که تصاویر

ارسال شده از ایلام نشان می‌دهد، احیای جاده تفرجی مورد نظر، چندان هم بدون لطمه به این گونه ارزشمند ذخیره گاهی نیست و در حاشیه جاده، بعد از اجرای عملیات خاکبرداری، ریشه برخی درختان ارغوان از زیر خاک بیرون آمده و در معرض هوا قرار گرفته است.

دره ارغوان ایلام، منطقه‌ای سیل‌خیز بوده و معلوم نیست استاندار این استان با کدام منطق و ارزیابی، طرح گردشگری را در آن اجرا می‌کند.

ذخیره‌گاه‌های محدود

سطح محدودی از جنگل‌های ایران به عنوان ذخیره‌گاه‌های جنگلی مجزا شده‌اند تا اقدامات حفاظتی بیشتری روی آن انجام شودارغوان یکی از گونه‌های شاخص آب و هوای مدیترانه‌ای است که لکه‌های محدودی از آن در استان‌های خراسان رضوی، ایلام و برخی نقاط دیگر وجود داردبه دلیل محدودیت سطح گسترش این گونه، آن را به عنوان گونه‌ای ذخیره‌گاهی اعلام کرده‌اند تا بیشتر مورد حفاظت قرار گیرداما این روزها دره ارغوان ایلام که محل رویش این گونه ذخیره‌گاهی است با حضور لودرهایی که قرار است جاده قدیمی بین شهرستان ایلام و چرداول را با هدف سهولت تردد گردشگران احیا و بازسازی کند، روبه‌رو شده استاین اقدام البته با اعتراض دوستداران محیط‌زیست مواجه شدبیش از صدها نفر از فعالان محیط‌زیست پای نامه‌ای اعتراضی را امضا کردند تا مانع اجرای طرح گردشگری در این دره شوند.

رحیم ملک‌نیا، عضو هیات علمی دانشگاه لرستان در گفت‌وگو با گزارشگران سبز بیان می‌کند: استانداری تصمیم گرفته جاده دسترسی قدیمی ایلام به چرداول را با هدف کاهش ترافیک و … تعریض کند.

او با اشاره به شایعاتی که در منطقه وجود دارد، می‌گوید: چند ویلا در داخل فضای ذخیره‌گاه جنگلی ساخته شده و این شائبه وجود دارد که ساخت جاده به خاطر این ویلاها در حال پیگیری است.

ملک‌نیا همچنین به هشدارهایی که درباره قطع ۴۸۰ اصله درخت ارغوان و خروج آن از منطقه منتشر شده اشاره می‌کند و ادامه می‌دهد: استاندار به اتفاق معاون عمرانی خود، مدیر کل منابع طبیعی و مدیر کل محیط‌زیست از منطقه بازدید کرده‌اند و کلا قطع این تعداد درخت را تکذیب کردند.

او با اشاره به خارج شدن ریشه درختان از زیر خاک، به دلیل اجرای پروژه گردشگری در ذخیره گاه جنگلی ارغوان، سخنان خود را با طرح این پرسش ادامه می‌دهد: مسئولان استانی اعلام کرده‌اند در منطقه پارکینگ بدون قطع درخت ساخته خواهد شد، اما معلوم نیست چگونه می‌خواهند بدون قطع درخت پارکینگ بسازند.

این عضو هیات علمی دانشگاه لرستان می‌افزاید: سوال این است چگونه اجازه داده‌اند در یک ذخیره‌گاه جنگلی جاده تعریض شود؟ ارزیابی زیست محیطی این پروژه چگونه انجام شده استاگر مسئولان منابع طبیعی در جریان نبوده‌اند چرا به این پروژه اعتراض نکردند و بعد از مردم وارد عمل شدند؛ آن هم به همراه استاندار؟در حالی که باید به عنوان متولی در منطقه حضور می‌یافتند تا اعمال قانون کننداین سوال هم مطرح است که چگونه می‌توان در یک ذخیره‌گاه جنگلی پروژه اجرا کرد؟

او همچنین حجم خاکبرداری برای اجرای این پروژه را بسیار وحشتناک توصیف می‌کند.

گردشگری در منطقه‌ای سیل‌خیز

بسیاری از کارشناسان دره ارغوان را که این روزها شاهد اجرای پروژه گردشگری است، دره‌ای سیل‌خیز معرفی می‌کنند.به گفته عضو هیات علمی دانشگاه لرستان سیلی که دو سه سال پیش هم آمد، از طریق آبی بود که از سمت دره ارغوان وارد شهر شد.

رضا احمدی، مدیرکل منابع طبیعی استان ایلام نیز در گفت‌وگو با ما، سیل‌خیز بودن دره ارغوان را تائید می‌کنداو می‌گوید: در دره ارغوان ۳۰ پروژه آبخیزداری انجام داده‌ایمسال ۹۴ هم سیل داشتیمآن طور که او می‌گوید کارهای آبخیزداری انجام شده، ایلام را از سیل نجات داده است.

او تاکید می‌کند: با بارش‌های ۱۰۰ تا ۱۵۰ میلی متری هم خطر سیلاب شهر را تهدید نمی‌کند، چون در ۵۴۰ نقطه از مناطق تعیین شده طرح آبخیزداری اجرایی شده است. ‌

هر چند عملیات آبخیزداری در دره ارغوان، شهر ایلام را ایمن کرده است، اما این دره محل بروز سیلاب است و دو سال قبل که سیلاب در این دره رخ داده بود، با وجود اجرای عملیات گسترده آبخیزداری در این دره، سنگ‌های بزرگی توسط سیلاب جابه‌جا شد.

یکی از اصول اولیه مصون ماندن از آسیب‌های ناشی از سیل نیز فاصله گرفتن از مسیر عبور سیلاب استبر اساس استانداردهای متداول جهانی، ساخت و ساز در حریم مسیر عبور سیلاب، ممنوع است؛ اما در کمال تعجب، استاندار ایلام از پول نفت هزینه می‌کند تا میزان سهولت دسترسی به منطقه‌ای سیل خیز را افزایش داده و به این ترتیب بار گردشگری در این ذخیره‌گاه جنگلی را بیشتر کنددر حالی که باید میزان حضور جمعیت در نواحی مستعد سیل را به حداقل برساند و ساخت و ساز در این مناطق را متوقف کرد.

ساخت و ساز بدون قطع یک درخت

ساخت و ساز در طبیعت همواره با تخریب محیط همراه استتمام ماشین‌هایی که برای اجرای سازه‌ها به منطقه مراجعه می‌کنند، خاک را دچار کوبیدگی کرده و تجدید حیات گونه‌های جنگلی را با مشکل مواجه می‌کنندخاک کوبیده، کمتر آب جذب می‌کند و اگر جاده آسفالته باشد، احتمال بروز روان‌آب و سیلاب در آن ناحیه افزایش می‌یابد.

اما استاندار ایلام در منطقه‌ای که خود مستعد بروز سیلاب است و میلیاردها تومان صرف اجرای پروژه‌های آبخیزداری برای مقابله با خطرات سیل در آن شده است، با صرف هزینه، به دنبال تعریض جاده‌ای است که ضریب نفوذ آب در خاک را کاهش می‌دهد و باز هم منطقه را سیل‌خیزتر می‌کند.

با وجود این، مدیر کل منابع طبیعی ایلام می‌گوید: در اجرای این پروژه گردشگری، هیچ درختی در منطقه قطع نخواهد شد و چهار پارکینگی که برای گردشگران ایجاد می‌شود، در محیط‌های باز این ذخیره گاه جنگلی ایجاد می‌شود.

او ادامه می‌دهد: پارک جنگلی ارغوان مکمل پارک جنگلی بلوط استیک کوه فاصله بین آنهاست و این منطقه یک زنجیره گردشگری است.

به گفته احمدی برای توسعه گردشگری در این منطقه طرح تهیه شده و کتابچه اش موجود استبه همین دلیل هیچ بخشی از پروژه با قطع درخت همراه نیست.

اگر از او درباره نام ارزیاب زیست‌محیطی این پروژه بپرسید ادعا می‌کند اطلاعی ندارد و نمی‌داند چه کسی ارزیابی پروژه‌ای گردشگری در یک محیط سیل‌خیز را انجام داده است.

مدیر کل منابع طبیعی ایلام تاکید می‌کند: دره ارغوان منطقه حفاظت شده است و نباید به ترکیب آن دست زد.

با توجه به گفته‌های کارشناسان باید تاکید کرد در این که گردشگری می‌تواند به حل مشکلات ساکنان مناطق محروم کمک کند هیچ شکی نیست، اما مسئولان نباید طبیعت منطقه را قربانی طرح‌های شتاب زده‌ای کنند که از گزارش‌های ارزیابی زیست محیطی آن اطلاع چندانی در دست نیستزیرا تجربه ثابت کرده توسعه ناپایدار در بلند مدت اندک سرمایه‌های محلی را تباه می‌کندبه عبارت دیگر، وقتی سیل گردشگران روانه ایلام شوند و زیر ساخت‌ها برای سرویس دهی به آنها مناسب نباشد اندک منابع طبیعی باقیمانده نیز خیلی زود از بین خواهد رفت و شرایط برای بومیان منطقه دشوارتر از گذشته خواهد شد.

لیلا مرگن

بالا