آخرین خبرها
خانه / بایگانی/آرشیو برچسب ها : محیط زیست

بایگانی/آرشیو برچسب ها : محیط زیست

اشتراک به خبردهی

غم انگیز مثل یک ایران و ۱۷ یوز

یوزپلنگ‌های آسیایی از همیشه به انقراض نزدیک‌تر شده‌اند، زیستگاه‌ آنها دیگر به منطقه توران محدود شده، سال‌هاست که دیگر خبری از مشاهده آنها در مناطقی مانند یزد شنیده نمی‌شود. تعداد یوزپلنگ‌های شناسایی شده در توران نیز از عدد۱۷ فراتر نمی‌رود و این مسأله به نگرانی کارشناسان و دوستداران محیط‌زیست دامن زده و به همین دلیل چنانچه در فرصت اندک باقیمانده برای حفظ این گونه یک برنامه نجات ملی اجرایی نشود باید در موزه‌های تاریخ طبیعی کشور یوزپلنگ‌ را در کنار شیر و ببر ایرانی بنشانیم.

شرایط برای بقای یوزپلنگ‌ها از بحران هم فراتر رفته و مسئولان نیز دیگر این مسأله را پنهان نمی‌کنند.‌ کارشناسان و مسئولان تاکید می‌کنند که اگر برنامه‌ نجات ملی برای حفظ این یوز شکل نگیرد باید نام یوزپلنگ را نیز در کنار دیگر گونه‌های حیات‌وحش کشورمان نوشت که سال‌هاست که منقرض شده‌اند.
سعید یوسف‌پور، مدیر کل حفاظت محیط‌زیست استان سمنان‌ در این باره به جام‌جم می‌گوید: براساس پایش‌هایی که توسط دوربین‌های تله‌ای در محدوده زیستگاه توران،‌ شامل پارک ملی توران، پناهگاه حیات‌وحش توران و منطقه حفاظت شده توران است. اکنون هفت یوزپلنگ بالغ و ۱۰ توله یوز شناسایی شده در کشور داریم. آن‌طور که او توضیح می‌دهد ‌چهار تا از این توله‌ها در سن استقلال قرار دارند.

چه بر سر یوزها می‌آید
در این میان آنچه نگرانی‌ها را درخصوص طرح‌های حفاظت از یوز بیشتر می‌کند این‌که سال‌هاست درخصوص نجات یوز برنامه اجرا شده اماهنوز هم بامسائل حل نشده‌ای روبه‌روهستیم. برای نمونه یوسف‌پورمی‌گوید:‌عمده چالشی که درخصوص یوزپلنگ‌ها داریم، این‌که وقتی یک توله یوز از مادرش جدا می‌شود و استقلال پیدا می‌کند، دیگر از سرنوشت آنها اطلاعی نخواهیم داشت؛ در واقع نمی‌دانیم آنها در طبیعت به چه شکلی از بین می‌روند‌. یکی دیگر از مسائلی که به‌شدت سبب نگرانی کارشناسان محیط‌زیست و مسئولان شده تعداد انگشت‌شمار یوزپلنگ‌های آسیایی است. مدیرکل حفاظت محیط‌زیست استان سمنان‌ در پاسخ به این پرسش که در کشور چند یوز باقی مانده است، می‌گوید:‌ ۱۷ یوز شناسایی شده، داریم. البته‌ نمی‌توانیم بگوییم فقط ۱۷ یوزپلنگ باقی مانده اما با این اوصاف برآورد می‌شود که در خوشبینانه‌ترین حالت کمتر از ۳۰یوزپلنگ در طبیعت وجود دارد. ‌به این ترتیب او تاکید می‌کند که شرایط برای یوزها از خطر انقراض فراتر رفته است و چنانچه برنامه‌ای ملی را در پیش نگیریم، نمی‌توانیم این گونه با ارزش را حفظ کنیم.

دوباره تکثیر در اسارت
بنابراین پرسشی که مطرح می‌شود این‌که در این شرایط چه باید کرد، زیرا برنامه‌های مختلفی تاکنون برای نجات یوز اجرا شده اما شرایط ناگوارتر از گذشته است. یوسف‌پور در این‌باره به ما می‌گوید: ‌سازمان حفاظت محیط‌زیست سال‌هاست پروژه تکثیر در اسارت را در پیش گرفته است. البته این مسأله هم مشکلات خاص خود را دارد. لازم به یادآوری است که‌ مدتی پیش در تهران و پارک پردیسان از یوزپلنگ‌هایی به نام دلبر و کوشکی نگهداری می‌شد اما نگهداری از آنها به نتیجه‌ای نرسید‌ و کمی بعد با یوزپلنگی به نام ایران پروژه تکثیر در اسارت ادامه پیدا کرد. هرچند برخی مسئولان معتقدند این پروژه با باردار شدن ایران به موفقیت‌های نسبی دست پیدا کرد اما هر سه توله یوزپلنگ که با جراحی سزارین به دنیا آمده‌ بودند، جان خود را از دست دادند.

شترهای سرگردان علیه یوزها
مسأله‌ای که بسیاری از کارشناسان روی آن تاکید می‌کنند ایمن‌سازی زیستگاه یوزپلنگ آسیایی بوده که به نظر می‌رسد این روزها به توران محدود شده است.
مدیرکل حفاظت محیط‌زیست استان سمنان‌ در این‌باره توضیح می‌دهد: ما چند‌ برنامه را همزمان برای نجات یوزپلنگ در دستور کار قرار داده‌ایم که تمرکز اصلی آنها روی موضوع بهبود شرایط زیستگاه است. درباره عمده تهدید‌هایی که یوزپلنگ‌ها را در زیستگاه‌شان تهدید می‌کند می‌توان به چوپان‌های ناآگاه و سگ‌های گله اشاره کرد. یوسف‌پور در تکمیل این تهدید‌ها می‌افزاید: مسأله شترهای سرگردان نیز‌ جدی است. این شترها از ‌‌شهرها و روستاهای پیرامون وارد زیستگاه توران می‌شوند. آن‌طورکه او توضیح می‌دهد شترهای سرگردان با استفاده از منابع آب و پوشش گیاهی منطقه شرایط را برای بقای یوزپلنگ‌ها دشوارتر می‌کنند، زیرا شترها با کاهش منابع آب و پوشش گیاهی شرایطی را رقم می‌زنندکه تحت تاثیر آن جمعیت طعمه‌ برای یوزپلنگ‌هاکاهش پیدا می‌کند.
‌‌مسأله دیگری که کارشناسان روی آن دست می‌گذارند بحث تغییر اقلیم و خشکسالی است، زیرا این روند روی کیفیت و کمیت منابع آب ‌و پوشش گیاهی منطقه تأثیر گذاشته است.  مدیرکل حفاظت محیط‌زیست استان سمنان‌ می‌گوید: ما باید چنین تهدیدهایی را به حداقل برسانیم به همین دلیل بحث مدیریت شترهای سرگردان را دنبال می‌کنیم. برای بحث منابع آب نیز ‌استفاده از سامانه‌های آبگیر سطوح باران را دنبال می‌کنیم. در این میان آنچه کار را برای مسئولان و کارشناسان دشوار می‌کند این مسأله است که ایجاد چنین تغییراتی در پارک ملی باید براساس مطالعات و بررسی‌های دقیق انجام شود زیرا اگر اشتباهی اتفاق بیفتد تاثیرات منفی آن شرایط زیستگاه را ناگوارتر خواهد کرد.‌

تکثیر در شرایط نیمه اسارت
 به این ترتیب با توجه به این‌که خطرات زیادی یوزپلنگ‌ها و زیستگاه‌ آنها را تهدید می‌کند این پرسش مطرح می‌شود که سازمان حفاظت محیط‌زیست برای حفظ این گونه چه برنامه‌ای را می‌خواهد اجرا کند.
مدیر‌کل حفاظت محیط‌زیست استان سمنان در پاسخ به جام‌جم توضیح می‌دهد: با توجه به این‌که تعداد یوزپلنگ‌ها کم است و این احتمال وجود دارد که خطراتی که آنها را تهدید می‌کند افزایش پیدا کند، باید برنامه مناسبی برای حفظ این گونه و ژن آن داشت. به این منظور می‌خواهیم از تکثیر در اسارت فراتر برویم و بحث فرا جمعیت و تکثیر در شرایط نیمه طبیعی را در دستور کار قرار بدهیم.   آن‌طور که او توضیح می‌دهد برای این مهم در عرصه طبیعی وسیعی فنس‌های الکترونیک کشیده خواهد شد و در این محدوده همه چیز مطابق شرایط زیستگاه طبیعی یوزپلنگ خواهد بود اما دشمنان طبیعی و گوشتخواران رقیب یوزپلنگ‌ها از این محدوده حذف خواهند شد و به این شکل جمعیت طعمه‌های یوزپلنگ نیز افزایش خواهد یافت. ‌او با اشاره به این‌که بحث فرا‌جمعیت‌ موضوعی راهبردی و کلیدی است، یادآور می‌شود: دیگر فرصتی برای حفظ یوزپلنگ آسیایی باقی نمانده و بقای یوز در گرو تامین منابع مالی و نیروی انسانی لازم است. این درحالی است که تامین منابع لازم نیز در گرو اجرای برنامه اقدام ملی است، زیرا سازمان حفاظت محیط‌زیست نیز از بضاعت مالی لازم برای اجرای چنین برنامه‌ای برخوردار نیست.

یوزپلنگ همچنان قربانی جاده‌
تصادفات جاده‌ای نیز همچنان یوزپلنگ‌ها را تهدید می‌کند و به همین دلیل باید شرایطی ایجاد کرد که رانندگان هنگام عبور از جاده‌هایی که زیستگاه یوزها را تکه‌تکه کرده‌اند با حداقل سرعت عبور کنند. یوسف‌پور دراین‌باره به جام‌جم می‌گوید: بحث کریدور عبور یوزپلنگ‌ها را باید جدی گرفت. ما در منطقه، جاده معروف محدوده میامی و عباس‌آباد را داریم که شاهد افزایش تردد‌ها و توسعه آن هستیم و نباید فراموش کنیم که در چند سال گذشته ۱۳ یوزپلنگ در‌ این محور جان خود را از دست داده‌اند. آن‌طور که او توضیح می‌دهد‌، سازمان حفاظت محیط‌زیست ایمن‌سازی این محور را دنبال می‌کند. این درحالی است که امسال‌ اعتباری برای این مهم و فنس‌کشی منطقه در اختیار محیط‌زیست سمنان قرار گرفته است. مدیر‌کل حفاظت محیط‌زیست استان سمنان‌ عنوان می‌کند: البته ما بر این باور هستیم که ایجاد روشنایی در این محور کارآمدتر از فنس‌کشی است، چون به این شکل رانندگان متوجه حضور یوزپلنگ‌ها در جاده‌ خواهند شد. البته در کنار آن باید بحث کاهش سرعت در این محور را نیز مورد توجه قرار داد. این درحالی است که برخی رانندگان از شرایط این منطقه آگاه نیستند یا جریمه‌ها برای آنها بازدارنده نیست و علاوه بر این برای جریمه رانندگان نباید میانگین سرعت از سوی دوربین‌ها بررسی شود؛ درواقع باید در هر نقطه از این منطقه حساس رانندگان با سرعتی مناسب تردد کنند.

 

مهدی آیینی

بازگشت شبح پتروشیمی به میانکاله

فعالان و دوستداران محیط‌زیست همچنان نگران میانکاله هستند، زیرا برخلاف این‌که تصور می‌شد این غائله تمام شده اما دوباره با جابه‌جایی ماشین‌آلات به این منطقه، زمزمه‌های شروع فعالیت پروژه پتروشیمی بر سر زبان‌ها افتاده است. بااین‌حال، از سازمان حفاظت محیط‌زیست خبر می‌رسد که قرار است دوباره جلوی این اقدام گرفته شود.

شبح مرگ دوباره سایه‌اش را روی سر میانکاله انداخته است‌؛ چنانچه پروژه پتروشیمی میانکاله جان بگیرد و چنگال‌های آلوده‌اش را دراین منطقه باارزش فروکند،باید منتظر فاجعه‌های جبران‌ناپذیری بود، چون زیستگاه حیات‌وحش نابود می‌شود، صیادان، کشاورزان و دامداران منطقه ناچار به مهاجرت خواهند شد و خاک حاصلخیز میانکاله از بین خواهد رفت، خاکی که احیای آن سال‌ها زمان خواهد برد. به‌همین دلیل باید یادآور شد هیچ شخص عاقلی در کشور با توسعه و پیشرفت مخالف نیست اما اجرای چنین‌پروژه‌ای فرسنگ‌ها با توسعه پایدار که مدیران از آن دم می‌زنند فاصله دارد، زیرا زندگی را از نسل آینده کشور به‌ویژه مردمان منطقه دریغ خواهد کرد.

‌در تازه‌ترین اتفاق و در واکنش به بازگشت ماشین‌آلات ساخت‌وساز به میانکاله، مدیرکل حقوقی و امور مجلس سازمان حفاظت محیط‌زیست کشور به استان مازندران سفر کرده و نشست‌هایی را در خصوص این ماجرا با مقامات قضایی، کنشگران محیط‌زیست و تیم حقوقی اداره کل حفاظت محیط‌زیست مازندران برگزار کرده است.  آن‌طور که ازسازمان حفاظت محیط‌زیست خبر رسیده، در این نشست‌ها اسناد و مستندات حقوقی مربوط به سوابق پروژه، اعتراضات مردمی، نظرات کارشناسی و مغایرت‌های موجود با ضوابط و مقررات محیط زیستی مورد بررسی قرارگرفته است.به‌این‌ترتیب، بر نبودصدورمجوزارزیابی زیست‌محیطی از سوی سازمان حفاظت محیط‌زیست برای این پروژه تأکید شده است.

امیرحسین شمس، مدیرکل حقوقی و امور مجلس سازمان حفاظت محیط‌زیست در این باره می‌گوید: در جهت اجرای وظایف حاکمیتی سازمان و به استناد فقدان مجوز محیط زیستی معتبر، طرح دعوی حقوقی با موضوع درخواست توقف فعالیت‌های اجرایی پروژه موسوم به پتروشیمی میانکاله در دستور کارقرارگرفته و اقدامات اولیه آن در مراجع ذی‌صلاح آغاز شده است.  آن‌طور که او توضیح می‌دهد، سازمان حفاظت محیط‌زیست، متعهد به صیانت از منابع طبیعی و حقوق بین‌نسلی مردم است و در برابر هرگونه تخلف از الزامات قانونی محیط‌زیستی ایستادگی خواهد کرد.

 

اصرار بر اجرای یک پروژه جنجالی

 

کلنگ احداث پتروشیمی میانکاله آن‌هم بدون دریافت مجوز ارزیابی اثرات زیست‌محیطی، بیستم اسفند سال ۱۴۰۰ زده شد. به‌این ترتیب حدود ۲۰ ماه زمان برد تا سرانجام با مخالفت‌های گسترده فعالان محیط‌زیست و بومیان منطقه در آبان ۱۴۰۲ خبر ابطال موافقت‌نامه احداث پتروشیمی از سوی وزارت نفت منتشر شد و به‌این‌شکل تلاش‌ها برای بازپس‌گیری عرصه ۹۰ هکتاری که قرار بود در آن پتروشیمی احداث شود، ادامه پیدا کرد.

این درحالی است که این‌روزها دوباره ماشین‌آلات ساخت‌وساز دوباره وارد این عرصه شده است. با این حال مدیران سازمان حفاظت محیط زیست همچنان بر غیرقانونی بودن این پروژه تاکید می‌کنند. برای نمونه حمید ظهرابی، معاون محیط‌زیست طبیعی و تنوع زیستی سازمان حفاظت محیط‌زیست در این خصوص تاکید کرده است که با استناد به آخرین تصمیمات مراجع قضایی و موضع رسمی سازمان حفاظت محیط‌زیست، هیچ پروژه قانونی تحت عنوان «پتروشیمی میانکاله» وجود ندارد.به‌گفته او پروژه پتروشیمی میانکاله از ابتدا فاقد مجوزهای زیست‌محیطی لازم بوده و اقدامات انجام‌شده برای احداث آن تخلف آشکار محسوب می‌شود.

در نتیجه هرگونه اقدام توسط هرشخصی درمحدوده موردنظر غیرقانونی است واداره کل حفاظت محیط‌زیست استان مازندران باید با آن برخورد کند.  سازمان حفاظت محیط‌زیست تاکید کرده که با توجه به این‌که پرونده‌ای در مورد احداث پتروشیمی وجود ندارد، زمین در نظر گرفته شده برای آن نیز طبق قانون باید رفع تصرف شود.

به‌این‌ترتیب این پرسش مطرح می‌شود که پشت‌پرده ظاهرشدن دوباره شبح پتروشیمی میانکاله چه شخص یا نهادی قرار دارد که برخلاف اثبات آسیب‌های اجرای این پروژه برای کشور، همچنان اصرار به اجرای آن دارد. این در‌حالی است که اجرای چنین طرح‌هایی با نام اشتغال‌زایی در بلندمدت با ازبین‌بردن شغل اهالی منطقه مانند کشاورزی، صیادی و دامداری، زمینه را برای مهاجرت اهالی این منطقه به حاشیه شهرهای بزرگ فراهم می‌کند و در کنار سودرسانی به عده‌ای محدود، به جمعیت آوارگان زیست‌محیطی کشور و در نهایت حاشیه‌نشینان کلانشهرهای کشور می‌افزاید.

 

مهدی آیینی

دامداری و کشاورزی علیه جنگل‌های زاگرس

رئیس مرکز جنگل‌های خارج از شمال سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور با اشاره به اینکه دامداری و کشاورزی زیراشکوب بیشترین آسیب را به جنگل‌های زاگرس می‌زند، گفت: برای بهبود شرایط جنگل‌های زاگرس باید وابستگی جوامع محلی را به این جنگل‌ها کاهش داد.

‌‌‌هاشم موسوی‌نژاد با اشاره به اینکه عوامل مختلفی جنگل‌های زاگرس را تهدید می‌کند، گفت: حدود یک میلیون و ۳۰۰ هزار هکتار از جنگل‌های زاگرس دچار خشکیدگی شده است.

وی درباره عوامل تخریب جنگل‌های زاگرس نیز توضیح داد: بخش قابل توجهی از جنگل‌های زاگرس تحت کشت زیراشکوب قرار گرفته است و این مساله بزرگترین لطمه را به این جنگل‌ها می‌زند.

رئیس مرکز جنگل‌های خارج از شمال سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور درباره پیامد‌های کشت زیراشکوب در جنگل‌های زاگرس بیان کرد: کشت زیراشکوب آسیب‌های زیادی برای جنگل‌های زاگرس دارد. برای نمونه استفاده از سم توسط کشاورزان سبب می‌شود که برخی گونه‌های جانوری در جنگل از بین بروند یا ناچار به مهاجرت شوند.

وی ادامه داد: با مرگ این گونه‌های جانوری و یا مهاجرت آن‌ها آفات و بیماری در جنگل افزایش پیدا می‌کند و درختان بیشتری از بین می‌روند.

موسوی نژاد در پاسخ به این پرسش که چه میزان از اراضی جنگلی زاگرس تحت کشت زیر اشکوب قرار گرفته است؟ گفت: برای پاسخگویی دقیق در این خصوص نقشه‌های اراضی در حال بروزرسانی است.

رئیس مرکز جنگل‌های خارج از شمال سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور با اشاره به اینکه چرای دام نیز به جنگل‌های زاگرس آسیب می‌زند، عنوان کرد: برای بهبود شرایط باید وابستگی جوامع محلی را به جنگل‌های زاگرس کاهش داد.

وی ادامه داد: در کنار کشاورزی و دامداری در جنگل‌های زاگرس باید به کاربری غیراصولی نیز به عنوان یکی از عوامل تهدید کننده جنگل‌های زاگرس اشاره کرد.

موسوی نژاد یادآور شد: برای نمونه برخی از جوامع محلی اقدام به سرشاخه‌زنی یا برداشت غیر اصولی صمغ درختان می‌کنند و این رویکرد به جنگل‌های زاگرس آسیب می‌زند.

رئیس مرکز جنگل‌های خارج از شمال سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور با اشاره به اینکه قاچاق چوب نیز جنگل‌های زاگرس را تهدید می‌کند، عنوان کرد: به دلیل نبود سوخت مناسب برخی از جوامع محلی نیز از چوب درختان به عنوان سوخت استفاده می‌کنند.

موسوی نژاد یادآور شد: چنانچه عوامل تهدید کننده زاگرس کنترل یا برطرف شود، جنگل امکان بازسازی را دوباره به دست خواهد آورد و شرایط جنگل‌های زاگرس بهبود می‌یابد.

مرگ آسان درختان در پارک‌های جنگلی

رئیس دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست علوم و تحقیقات با اشاره به اینکه بسیاری از پارک‌های جنگلی کشور رها شده است، گفت: نگهداری نامناسب از درختان سبب شده آن‌ها خیلی زود دچار خشکیدگی شوند.

‌بتازگی یکی از اعضای شورای شهر تهران گفته حدود ۱۳ هزار اصله درخت در پارک‌های جنگلی تهران مانند سرخه حصار، لویزان و چیتگر خشک شده است. این درحالی است که سرانه فضای سبز در کلانشهری مانند تهران مناسب نیست و شهروندان از این گلایه دارند که به فضای سبز آن طور که باید توجه نمی‌شود و هر روز سنگ و سیمان جای درختان تهران را می‌گیرند.

ناصر امانی البته تاکید کرده است که خشکیدگی درختان محدود به پارک‌های جنگلی نمی‌شود و پیمانکاران شهری در معابر نیز بدرستی از درختان نگهداری نمی‌کنند.

این درحالی است که برخی مدیران شهری به فکر ساخت هتل در پارک‌های جنگلی کشور نیز هستند. در این بین البته مسائل دیگری نیز به مرگ درختان تهران دامن می‌زند، مسائلی مانند نبود نظارت، آبیاری نامناسب، کاشت‌گونه‌های نامناسب، آلودگی‌های نوری و آلودگی هوا.

دکتر هادی کیادلیری، رئیس دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست علوم و تحقیقات درباره شرایط پارک‌های جنگلی کشور به ما گفت: بسیاری از پارک‌های جنگلی کشور رها شده است و بدرستی از آن‌ها نگهداری نمی‌شود.

وی ادامه داد: البته در بیشتر مناطقی که جنگل‌کاری انجام شده نیز از درختان بدرستی نگهداری نمی‌شود. متاسفانه اگر جنگل‌کاری درمناطق انجام شده با ‌درآمد اقتصادی همراه نباشد، مسئولان تمایلی به نگهداری و انجام مراقبت‌های لازم برای حفاظت از درختان ندارند.

رئیس دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست علوم و تحقیقات با اشاره به اینکه نهاد‌های مسئول در بحث نگهداری از پارک‌های جنگلی عملکرد ضعیفی دارند، توضیح داد: برای نمونه کوبیدگی خاک برخی پارک‌های جنگلی آنقدر زیاد است که درختان دچار خشکیدگی می‌شوند.

‌کیادلیری عنوان کرد: برای نمونه نتایج یک مطالعه که در این خصوص انجام شده است، نشان می‌دهد که درختان در محیط‌های شهری به دلیل نحوه نگهداری نامناسب و استرس‌های موجود دچار آفات و بیماری می‌شوند. البته نتایج این مطالعه را نمی‌توان به همه پارک‌های جنگلی کشور تعمیم داد.

وی با بیان اینکه درختان در محیط‌های شهری به نگهداری بیشتری احتیاج دارند، بیان کرد: در محیط‌های طبیعی مانند جنگل البته اگر انسان به آن آسیب نزند، طبیعت برخی مشکلات را برطرف می‌کند. به همین دلیل در محیط‌های شهری باید از درختان مراقبت‌های بیشتری را به عمل آورد.

رئیس دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست علوم و تحقیقات یادآور شد: در مناطق شهری باید برای تک تک درختان شناسنامه داشت تا درختان خیلی زود دچار آسیب نشوند.

مازوت سوزی را نمی‌توان انکار کرد  

رئیس مرکز تحقیقات آلودگی هوای دانشگاه علوم پزشکی تهران با اشاره به اینکه غلظت آلاینده دی اکسید گوگرد در هوای تهران نشانه مصرف مازوت است، گفت: در چنین شرایطی پرداختن به مسائلی مانند زباله سوزی که البته بی‌تاثیر نیست، سبب به حاشیه رفتن عوامل اصلی آلودگی می‌شود.

‌‌‌محمدصادق حسنوند درباره اینکه این روز‌ها از زباله سوزی به عنوان یکی از عوامل اصلی افزایش آلودگی‌هوا یاد می‌شود، توضیح داد: نمی‌توان گفت زباله‌سوزی در آلودگی‌هوا بی‌تاثیر است. اما در نظر گرفتن میزان سهم زباله سوزی در آلودگی‌هوا در یک بازدید میدانی مشخص نمی‌شود و نمی‌توان برای آن سهم حدود ۲۰ درصدی در نظر گرفت.

وی ادامه داد: با توجه به اینکه مطالعه جدید و جامعی در این خصوص انجام نشده است، نمی‌توان سهم مشخصی برای زباله سوزی در آلودگی‌هوا مشخص کرد. اما برآورد می‌شود که سهم آن حدود ۵ درصد باشد.

رئیس مرکز تحقیقات آلودگی هوای دانشگاه علوم پزشکی تهران با اشاره به اینکه چنین اظهار نظر‌هایی سبب به حاشیه رفتن دلایل اصلی آلودگی‌هوا می‌شود، عنوان کرد: علل اصلی آلودگی‌هوای کلانشهری مانند تهران مشخص است و نباید از سهم منابع متحرک مانند خودرو‌ها و یا مصرف سوخت نامناسب در نیروگاه‌ها غفلت کرد.

‌حسنوند در پاسخ به این پرسش که آیا مازوت سوزی اتفاق می‌افتد؟ نیز بیان کرد: با توجه به میزان غلظت آلاینده دی اکسید گوگرد می‌توان گفت، قطعا مازوت سوزی اتفاق می‌افتد.

وی با اشاره به اینکه سازمان حفاظت محیط زیست و وزارت بهداشت این مساله را تایید نمی‌کنند، گفت: سازمان حفاظت محیط زیست بجای اینکه طرف مردم باشد از صنایع حمایت می‌کند.

رئیس مرکز تحقیقات آلودگی هوای دانشگاه علوم پزشکی تهران یادآور شد: با توجه به داده‌هایی که در خصوص آلاینده‌های هوا وجود دارد، باید گفت شکی در این نیست که سوخت دارای گوگرد بالا مصرف می‌شود.

‌حسنوند درباره قانونی بودن استفاده از مازوت در نیروگاه‌ها نیز عنوان کرد: قانون هوای پاک این اختیار را به نیروگاه‌ها داده است که سوخت مازوت نیز بسوزانند. اما آن‌ها باید از تجهیزات مناسب برای کاهش غلظت آلاینده‌هایی مانند دی اکسید گوگرد استفاده کنند، زیرا مصرف مازوت سبب انتشار فلزات سنگین سمی نیز می‌شود.

وی با اشاره به اینکه در کشور‌های پیشرفته از سوخت زغال سنگ نیز استفاده می‌شود، تاکید کرد:، اما این کشور‌ها از دستگاه‌های مناسب برای کنترل آلاینده‌ها استفاده می‌کنند. به همین دلیل سلامت شهروندان به خطر نمی‌افتد.

رئیس مرکز تحقیقات آلودگی هوای دانشگاه علوم پزشکی تهران در پاسخ به این پرسش که آیا امکان استفاده از چنین تجهیزاتی در کشورمان فراهم است؟ توضیح داد: بیش از نیم قرن است که از فناوری کنترل آلاینده‌هایی مانند دی اکسید گوگرد در دنیا استفاده می‌شود و لازم به یادآوری است که کنترل دی اکسید گوگرد کار دشواری نیست و سازمان حفاظت محیط زیست باید نظارت مناسبی روی فعالیت نیروگاه‌ها داشته باشد.

رئیس مرکز تحقیقات آلودگی هوای دانشگاه علوم پزشکی تهران با بیان اینکه در کشورمان نیز توانمندی استفاده از تجهیزات کنترل آلاینده دی اکسید گوگرد وجود دارد، ادامه داد: اگر صنایع و نهاد‌های مسئول برای کنترل این آلاینده‌ها هزینه‌های لازم را انجام ندهند. هفت برابر این هزینه را شهروندان باید به دلیل به خطر افتادن سلامت خود بپردازند.

آیا امید به ایران باز می‌گردد؟

امید، تک درنایی که هر سال برای زمستان گذرانی به تالاب‌های مازندران می‌آمد، هنوز در شمال کشورمان دیده نشده است. برخی دوستداران محیط زیست نگران این هستند که امید جانش را از دست داده باشد. در این بین البته هستند کارشناسانی که معتقدند این احتمال نیز وجود دارد که به دلیل افزایش دمای هوا امید سفرش را به تاخیر انداخته باشد.

سال گذشته پنجم آبان ماه بود که خبر بازگشت امید به ایران دوستداران محیط‌زیست و حیات وحش را خوشحال کرد. در سال ۱۴۰۰ نیز خبر ورود این درنا به مازندران هفتم آبان ماه ثبت شد. به همین دلیل با توجه به اینکه به روزهای پایانی آذر ‌ نزدیک می‌شویم، این نگرانی در بین دوستداران محیط زیست بیشتر می‌شود که شاید امید دیگر به ایران نیاید.

عباس‌عاشوری، پرنده شناس در پاسخ به این پرسش که آیا باید نگران تاخیر امید بود؟ به ما می‌گوید:‌ دلایلی را می‌توان برای تاخیر امید در ورود به کشورمان در نظر گرفت‌. برای نمونه امسال زمستان خیلی گرمی را تجربه می‌کنیم که سبب شده هنوز جمعیت قابل توجهی از پرندگان زمستان گذران مانند قو و غازه‌ها وارد تالاب‌های کشورمان نشده‌اند.

‌آن طور که او توضیح می‌دهد ‌این احتمال نیز وجود دارد که امید شکار شده یا به شکل طبیعی مرده باشد.

‌ برخی کارشناسان در خصوص تاخیر امید برای سفر به کشورمان نکته دیگری را مطرح می‌کنند؛ این احتمال وجود دارد که امید در روزهای آینده در تالاب‌های کشور دیده شود. عاشوری در این باره توضیح می‌دهد: برخی سال‌ها بوده که امید دیرتر از همیشه وارد کشورمان شده است و در این بین حتی یکسال نیز به ایران سفر نکرده است. به همین دلیل این احتمال وجود دارد که امسال نیز امید ما و دنیا را دوباره غافلگیر کند‌.

درناها چند سال عمر می‌کنند؟

نکته دیگری که در این بین برخی کارشناسان روی آن دست می‌گذارند ،این است که امید درنای جوانی نیست و این احتمال وجود دارد که دچار مرگ طبیعی شده باشد.

عباس عاشوری در پاسخ به این پرسش که درناها چند سال عمر می‌کنند؟ می‌گوید: در طبیعت نمی‌توان بحث سن را مطرح کرد. باید توجه داشت که طول  عمر گونه‌های جانوری که در اسارت نگهداری می‌شود، متفاوت است زیرا شرایط مناسبی را برای نگهداری از آنها ایجاد می‌کنند. برای نمونه طول عمر درناهایی که در اسارت نگهداری می‌شوند به بیش از ۴۰ سال نیز می‌رسد. این درحالی است که سن امید بیش از ۳۰ سال تخمین زده می‌شود.

این پرنده شناس درباره اینکه آیا این احتمال وجود دارد که امید به منطقه‌ دیگری برای زمستان گذرانی مهاجرت کرده باشد؟ نیز می‌گوید: چنین مساله‌ای به هیچ وجه امکان پذیر نیست، زیرا امید هر سال مسیر مشخصی را برای مهاجرت انتخاب می‌کند.

عاشوری درباره اینکه چرا برای داشتن اطلاعات دقیق‌تر از محل امید  کارشناسان از موقعیت یاب استفاده نکرده‌اند؟ نیز توضیح می‌دهد: با توجه به اینکه زنده‌گیری ممکن است به امید آسیب بزند تاکنون از موقعیت‌یاب استفاده نشده است.

لازم به یادآوری است که امید آخرین بازمانده جمعیت غربی درنای سیبری است که به کشورمان مهاجرت می‌کند. درناهای سیبری جمعیت مرکزی نیز داشتند که به هند مهاجرت می‌کردند. اما متاسفانه این جمعیت منقرض شده است و اکنون تنها جمعیت شرقی درناهای سیبری که به چین مهاجرت می‌کنند، ‌شرایط بهتری دارند‌.

مهدی آیینی

مرگ پاییزی یک دریاچه

بیش از دو ماه از پاییز می‌گذرد. اما شرایط دریاچه ارومیه بهبود پیدا نکرده است و برخی گزارش‌ها از مرگ دریاچه ارومیه حکایت دارد.

مرداد گذشته بود که رئیس سازمان حفاظت محیط زیست در نشست بررسی وضعیت زیست محیطی پارک ملی دریاچه ارومیه ابراز امیدواری کرد که شرایط دریاچه در پاییز امسال بهبود پیدا کند.

این درحالی است که بیش از دو ماه از پاییز می‌گذرد و شرایط دریاچه نه فقط بهتر نشده بلکه برخی گزارش‌ها از این حکایت دارد که شرایط آن ناگوارتر نیز شده است. برای نمونه براساس آخرین گزارش مرکز تحقیقات سنجش از دور دانشگاه شریف این روز‌ها حدود ۴ درصد از سطح آب دریاچه باقی‌مانده است.

البته کم نیستند کارشناسانی که چنین شرایطی را پیش‌بینی می‌کردند و هشدار می‌دادند که نباید به بهبود شرایط دریاچه ارومیه در پاییز امیدوار بود، زیرا این دریاچه آب زیادی را از دست داده است و یک فصل بارندگی مناسب نمی‌تواند، شرایط آن را تغییر دهد.

احد وظیفه، رییس مرکز ملی خشکسالی و مدیریت بحران سازمان هواشناسی مدتی پیش در این باره به ما گفت‌: بارش‌های پاییزی حدود ۲۷ درصد بارش‌های سالانه کشور را تشکیل می‌دهد و غیر ممکن است که بارش‌های این فصل دریاچه ارومیه را نجات دهد.

آن طور که او توضیح داد، نیمه شمالی آذربایجان غربی و تمام آذربایجان شرقی درگیر خشکسالی شدید شده و حدود سه سال است که این مناطق چنین شرایطی دارند. به همین دلیل بافت زمین نیز تغییر کرده و خاک رطوبت خود را از دست داده است. در نتیجه اگر بارش پاییزی مناسبی نیز در حوضه آبریز اتفاق بیفتد، بخش قابل توجهی از آن جذب خاک خواهد شد.

ارومیه در پاییز خشکید

‌در این بین آنچه سبب نگرانی بیشتر کارشناسان شده این مساله است که این روز‌ها به دلیل شرایط جوی کشاورزی و برداشت آب در حوضه دریاچه ارومیه انجام نمی‌شود و یا بشدت کاهش یافته است. اما در چنین شرایطی نیز وضیعت دریاچه بهبود پیدا نکرده است.

حسام احمدی بیرگانی، عضو هیات علمی دانشکده منابع طبیعی دانشگاه ارومیه در این خصوص به ما گفت: بیش از دو ماه از پاییز می‌گذرد. اما بارش‌های مناسبی که پیش‌بینی شده بود تاکنون اتفاق نیفتاده است و می‌توان گفت شرایط دریاچه مانند تابستان گذشته است.

او با اشاره به اینکه این روز‌ها فقط چاله‌های موجود در بستر دریاچه آب دارند، عنوان کرد: قسمت‌های بیشتری از دریاچه بی‌آب شده است و بجز قسمت‌های کوچکی که تابستان نیز دارای آب بود، بقیه سطح دریاچه خشکیده است.

این درحالی است که کارشناسان تاکید می‌کنند، وقتی از سطح آب دریاچه ارومیه صحبت می‌شود، باید به عمق آب نیز توجه کرد، زیرا از طریق تصاویر ماهواره‌ای فقط می‌توان به میزان سطح آب دریاچه پی‌برد.

عضو هیات علمی دانشکده منابع طبیعی دانشگاه ارومیه درباره اینکه گفته می‌شود، فقط ۴ درصد از سطح آب دریاچه باقی است، نیز توضیح داد: به نظرم شرایط نامناسب‌تر از این است، زیرا باید به عمق آب نیز توجه کرد. اگر فقط به تصاویر ماهواره‌ای‌ از پهنه آبی اکتفا کنیم، ممکن است هنگام بررسی شرایط دریاچه دچار خطا شویم.

او درباره اینکه آیا شرایط نامناسب دریاچه ارومیه بی‌سابقه است؟ نیز گفت: دریاچه ارومیه شرایط نامناسب داشته است. اما آنچه نگرانی‌ها را افزایش می‌دهد، این نکته است که این روز‌ها در حوضه آبریز دریاچه کشاورزی انجام نمی‌شود و برداشت آبی نیز از سوی کشاورزان اتفاق نمی‌افتد با این حال شرایط دریاچه بهبود پیدا نکرده است.

آن طور که احمدی بیرگانی توضیح می‌دهد، این اتفاق نشانه خطرناکی است و از این حکایت دارد که در تابستان آینده دریاچه ارومیه شرایط بسیار بدتری پیدا خواهد کرد.

دریاچه به شرایط قبل باز نمی‌گردد

کم نیستند مسئولانی که در سخنرانی‌های خود وعده نجات دریاچه ارومیه را داده‌اند. اما در عمل تاکنون اتفاقی نیفتاده است.

عضو هیات علمی دانشکده منابع طبیعی دانشگاه ارومیه در پاسخ به این پرسش که آیا می‌توان به نجات دریاچه امیدوار بود؟ گفت: دریاچه بیش از ۲۰ میلیارد متر مکعب آب از دست داده است و نمی‌توان انتظار داشت که به شرایط سابق خود برگردد. البته احتمال دارد که در فصل‌های پربارش آب دریاچه به میزانی برسد که در آن قایق سواری کنند. اما چنین شرایطی موقتی است و با افزایش دمای هوا وضعیت دریاچه دوباره بحرانی خواهد شد.

او درباره اینکه آیا وعده‌هایی که برای نجات دریاچه داده شده بی‌تاثیر است؟ نیز توضیح داد: وعده‌هایی که به عنوان پروژه‌های سخت افزاری مطرح شده نمی‌تواند به نجات دریاچه منجر شود. برای نمونه لایروبی رودخانه‌ها اقدام خوبی است. اما نباید انتظار معجزه از آن داشت.

به این ترتیب لازم به یادآوری است که سدسازی در منطقه افزایش داشته و اولویت مسئولان نیز تامین آب شرب است. علاوه بر این اقدام مناسبی نیز برای بهبود نحوه کشاورزی، مدیریت منابع آب و تغییر الگوی کشت انجام نشده است. به همین دلیل در چنین شرایطی منطقی نیست که به نجات دریاچه ارومیه امیدوار بود. در واقع کارشناسان معتقدند‌ وعده‌های داده شده برای نجات دریاچه با وضعیت بحرانی آن همخوانی ندارد و نباید با چنین اقداماتی انتظار بهبود شرایط را داشت.

 

  مهدی‌آیینی

 

هوای تهران به باد رفته

آسمان کلانشهر‌های کشور این روز‌ها خاکستری است و آلودگی‌هوا برای شهروندان شمشیرش را از رو بسته است. در کلانشهری مانند تهران هر سال حدود ۹۰۰۰ نفر به دلیل آلودگی‌هوا جان خود را از دست می‌دهند و براساس گزارش شرکت کنترل کیفیت هوای تهران شهروندان امسال تاکنون فقط ۹ روز پاک را تجربه کرده‌اند. این شرایط ثابت می‌کند که برنامه‌های مسئولان برای کاهش و کنترل آلودگی هوا از مقام حرف و شعار فراتر نمی‌رود و کم نیستند، مدیرانی که برای کاهش آلودگی‌هوا به دنبال پاک کردن صورت مساله هستند.

ریشه‌های افزایش آلودگی‌هوا در کلانشهری مانند تهران، اصفهان، کرج و اراک را اگر دنبال کنید به این نتیجه می‌رسید که رفع آلودگی‌هوا در اولویت برنامه‌های مسئولان نیست و آن‌ها بهبود وضعیت آلودگی‌هوا را به وزش باد و بارش باران سپرده‌اند و با توجه به اینکه این روز‌ها خبری از وزش باد در کلانشهری مانند تهران نیست شهروندان نباید به بهبود کیفیت هوا امیدوار باشند و در چنین شرایطی افزایش آلودگی‌هوا و مرگ‌های ناشی از آن دور از انتظار نیست.

مسئولان برای رفع آلودگی‌هوا در کلانشهر‌های کشور اراده‌ای ندارند، زیرا اگر غیر از این بود برای بهبود شرایط قدم‌های مناسبی بر می‌داشتند و از تجربه کشور‌های موفق در این خصوص بدرستی استفاده می‌کردند. در واقع راهکار‌های کاهش آلودگی‌هوا مساله‌ای نیست که نامشخص باشد و بسیاری از کشور‌ها با برنامه‌ریزی برای این مهم اقدامات تاثیر گذاری برای کاهش آلودگی‌هوا انجام داده‌اند. برای نمونه مدت‌هاست که کارشناسان به این نتیجه رسیده‌اند که برای کاهش آلودگی‌هوا باید منابع انتشارآلاینده مانند خودرو‌ها را کنترل کرد.

این درحالی است که در کشورمان آمار خودرو‌های فرسوده بسیار نگران کننده است و براساس آمار منتشر شده می‌توان گفت حدود ۳۲ درصد از ۳۷میلیون وسیله‌نقلیه سبک و سنگین کشور فرسوده است. افزون بر این حدود ۸۰ درصد از ۱۲میلیون موتورسیکلتی که در کشور شماره گذاری شده نیز از سن فرسودگی عبور کرده‌اند. شرایط در ناوگان حمل و نقل عمومی نیز بحرانی است و برخی کارشناسان نسبت به فرسودگی ۸۰ درصد ناوگان حمل و نقل عمومی کشور هشدار می‌دهند.

به این ترتیب می‌توان گفت در کشورمان اراده‌ای برای از رده خارج کردن خودرو‌های فرسوده وجود ندارد و  آمار‌ها در این حوزه به صفر نزدیک شده است. زیرا سال گذشته وزارت صمت مصوب کرد که به جای اسقاط خودرو می‌توان ۱٫۵ درصد ارزش آن را پرداخت کرد. چنین تصمیم‌هایی که جان شهروندان را به بازی می‌گیرد در کشورمان کم نیست، برای نمونه وزارت صمت به دنبال این بود که که استاندارد آلایندگی خودرو‌های وارداتی از یورو۶ به یورو ۵ کاهش پیدا کند؛ بنابراین در  چنین شرایطی نباید به بهبود کیفیت هوای کلانشهر‌های کشور امیدوار بود، زیرا در بین مدیران اراده‌ای برای کاهش آلودگی‌هوا وجود ندارد و آن‌ها سال‌هاست که مدیریت آلودگی هوای تهران را به باد و باران سپرده‌اند.

 

  مهدی‌آیینی  

 

بارش‌هایی که هدر می‌رود

بارش‌ها در کشورمان به هدر می‌رود؛ این واقعیت تلخی است ریشه‌های آن را باید در بی‌توجهی به مدیریت جامع حوضه آبخیز جست‌وجو کرد. این درحالی است که حدود ۱۲۵ میلیون هکتار از اراضی کشور تحت فرسایش آبی قرار دارد و نگران کننده‌تر اینکه حدود ۵۵ میلیون نفر از جمعیت کشور در مناطق تحت تاثیر سیل زندگی می‌کنند.

بارش‌های پاییزی امسال شروع شده است و براساس ‌گزارش‌های سازمان هواشناسی امسال بارش‌ها در برخی مناطق کشور بیش از حد نرمال خواهد بود. با این حال به نظر می‌رسد که نمی‌توان از این بارش‌ها برای بهبود منابع آب کشور آن طور که باید استفاده کرد، زیرا بی‌توجهی به ‌مدیریت جامع حوضه آبخیز سبب شده است که بخش قابل توجهی از بارش‌های کشور هدر برود یا به سیلاب بدل شود و خسارات جانی و مالی زیادی را به کشور تحمیل کند.

چنانچه سرنخ آسیب‌هایی را که سیلاب به کشور تحمیل می‌کند، دنبال کنید به این نتیجه می‌رسید که در کشورمان به مدیریت جامع حوضه آبخیز توجهی نمی‌شود و یا عملیات‌های آبخیزداری به شکلی استاندارد اجرایی نمی‌شود و مانند سدسازی‌های بی‌رویه و غیر اصولی سبب نامناسب‌تر شدن منابع آبی کشور می‌شود.

هوشنگ جزی، مدیر کل پیشین دفتر آبخیزداری و حفاظت خاک سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور در پاسخ به این پرسش که آیا امسال می‌توان از بارش‌های مناسبی که پیش‌بینی شده است، استفاده بهتری کرد؟ به ما می‌گوید: با توجه به اینکه به نسبت سال‌های گذشته کار بیشتری در کشور انجام نشده است، نمی‌توان ادعا کرد که برای مهار روان‌آب‌ها آمادگی بیشتری پیدا کرده‌ایم.

‌آن طور که او توضیح می‌دهد در بسیاری از مناطق کشور امکان عملیات آبخیزداری وجود دارد. اما برای این مهم اقدامی انجام نشده است.

این درحالی است که هزینه‌های اجرای عملیات‌های آبخیزداری نیز نسبت به گذشته افزایش پیدا کرده است و نبود اعتبار بیش از  گذشته مدیریت منابع آب کشور را با مشکل رو به رو کرده است.‌

مدیر کل پیشین دفتر آبخیزداری و حفاظت خاک سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور درباره اینکه برخی کارشناسان ادعا می‌کنند که عملیات‌های آبخیزداری در کشورمان به درستی اجرا نمی‌شود نیز می‌گوید:‌ به طور کلی‌ فقط عملیات سازه‌ای و اجرایی نمی‌تواند سبب کنترل روان آب و سیلاب‌ها شود، زیرا آبخیزداری به معنای مدیریت جامع حوضه آبخیز است و این مهم در کنار منابع مالی به اقدامات دیگری نیز نیاز دارد. برای نمونه باید از ظرفیت جوامع محلی و بخش خصوصی نیز بدرستی استفاده کرد.

‌به گفته او مدیریت جامع حوضه آبخیز در گرو ‌ اقدامات نرم افزاری، استفاده از ظرفیت  جوامع محلی و بخش خصوصی نیز هست زیرا باید از  پروژه‌های آبخیزداری به شکل مناسبی نگهداری شود.

‌ جزی ادامه می‌دهد: در واقع نباید فقط اعتبارات لازم را برای ساخت سازه‌های آبخیزداری هزینه کنیم. باید به تمام ابعاد آبخیزداری توجه کرد و مانع تغییر کاربری اراضی نیز شد. برای نمونه اگر در بالا دست حوضه آبخیزداری‌ عملیات معدنکاوی انجام شود سبب پر شدن سازه‌های آبخیزداری می‌شود.

فرسایش آبی در ۱۲۵ میلیون هکتار از اراضی کشور

در این بین کارشناسان تاکید می‌کنند که بخش قابل توجهی از اراضی کشور تحت فرسایش آبی‌ قرار دارد و جمعیت قابل توجهی در این مناطق ساکن هستند.

مدیر کل پیشین دفتر آبخیزداری و حفاظت خاک سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور در پاسخ به این پرسش که چه میزان از اراضی کشور به عملیات آبخیزداری نیاز دارد؟ به ما می‌گوید: حدود ۱۲۵ ‌میلیون هکتار از اراضی کشور تحت فرسایش آبی قرار دارد و حدود دو سوم از این مقدار تحت خطر سیلاب نیز قرار دارد.

آن طور که او توضیح می‌دهد خاک مناطقی که تحت فرسایش آبی‌ قرار دارد با بارش باران ‌شسته ‌و در پشت سدهای کشور جمع می‌شود.

نگران کننده‌تر اینکه جمعیت قابل توجهی از جمعیت کشور در مناطقی ساکن هستند که تحت فرسایش آبی‌ قرار دارد. مدیر کل پیشین دفتر آبخیزداری و حفاظت خاک سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور در این باره عنوان می‌کند: حدود ۵۵ میلیون نفر از جمعیت کشور ما در مناطق تحت تاثیر سیل زندگی می‌کنند و بیشتر این مناطق شرایطی بحرانی دارد.

‌جزی در پاسخ به این پرسش که در چه میزان از  ۱۲۵ میلیون هکتار اراضی کشور که تحت فرسایش آبی قرار دارد،  عملیات آبخیزداری انجام نشده است؟ می‌گوید: تقریبا در ‌دو سوم از این اراضی کاری انجام نشده است.

کاهش ۷۰ درصدی خسارت سیلاب

مدیریت جامع حوضه آبخیز در کنار بهبود شرایط منابع آب کشور خسارات ناشی از سیلاب و تبخیر آب را نیز کاهش می‌دهد.

مدیر کل پیشین دفتر آبخیزداری و حفاظت خاک سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور در پاسخ به این پرسش که با اجرای هر هکتار عملیات آبخیزداری استاندارد چه میزان منابع آب حفظ می‌شود؟ عنوان می‌کند: بررسی‌ها نشان می‌دهد با اجرای هر هکتار عملیات آبخیزداری به طور میانگین حدود ۷۰۰ متر مکعب در هکتار آب قابلیت نفوذ پیدا می‌کند و به این شکل سیلاب نیز کنترل می‌شود و میزان تبخیر آب نیز کاهش می‌یابد. ‌

مدیر کل پیشین دفتر آبخیزداری و حفاظت خاک سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور درباره اینکه عملیات آبخیزداری  چقدر خطر سیلاب را کاهش می‌دهد؟ می‌گوید: بررسی‌ها نشان می‌دهد که عملیات آبخیزداری سبب کاهش ۷۰ درصدی خسارات در سیلاب‌های شدید می‌شود.‌

آن طور که او توضیح می‌دهد با مدیریت جامع حوضه آبخیز می‌توان فرسایش را نیز کنترل کرد.

جزی ادامه می‌دهد: با اجرای هر هکتار عملیات آبخیزداری فرسایش نیز حدود ۹ تن در هکتار در سال کاهش پیدا می‌کند. این درحالی است که میانگین ‌ فرسایش کشور در ما حدود ۱۵٫۴ تن در هکتار در سال است. به عبارت دیگری هر سال‌ حدود ۳۵۰ میلیون مترمکعب خاک وارد سدهای کشور می‌شود.

به گفته جزی به طور میانگین هر سال ۱٫۸ برابر مخزن سد کرج خاک وارد سدهای‌ کشور می‌شود ما مخازن سدهای خود را از دست می‌دهیم.‌

به این ترتیب باید تاکید کرد که بی‌توجهی به مدیریت جامع حوضه آبخیز در کشور هر سال هزینه‌های ‌جانی و مالی زیادی به کشور تحمیل می‌کند. این درحالی است که شرایط منابع آب کشور نیز مناسب نیست و کشور سال‌هاست که با انباشت خشکسالی رو به رو است.

مهدی آیینی

سوء مدیریت به آتش آلودگی‌هوا می‌دمد 

آلودگی‌هوا هر سال بیش از گذشته جان شهروندان را به بازی می‌گیرد، زیرا اقدامات مسئولان برای کاهش آلودگی‌هوا به اجرای برنامه‌های نمایشی محدود شده است و تاکنون برنامه مناسبی برای کاهش چشمه‌های آلودگی‌هوا مانند از رده خارج کردن خودرو‌های فرسوده و توسعه ناوگان حمل و نقل عمومی اجرا نشده است.

باد و باران هنوز به داد شهروندان نرسیده است و آلودگی‌هوا بیش از گذشته نفس کشیدن را برای شهروندان مشکل کرده است. آسمان کلانشهرهایی مانند تهران آنقدر خاکستری ‌شده که قرار است، فردا در این کلانشهر مدارس ابتدایی به شکل غیر حضوری برگزار شود‌.

هرچند کارشناسان هواشناسی وعده‌ داده‌اند که امسال شاهد بارش‌های بیشتری خواهیم بود. اما تاکنون باد و باران نیز به داد شهروندان نرسیده است و آلودگی‌هوا جدی‌تر از سال‌های گذشته زندگی شهروندان را به بازی گرفته است.

رکورد آلودگی‌هوا شکسته شد

نباید به کاهش آلودگی هوا امیدوار بود، این حقیقت تلخی است که بسیاری از شهروندان به آن پی برده‌اند، زیرا تاکنون اقدام مشخصی برای کاهش آلودگی هوا در کلانشهرهای کشور انجام نشده، این درحالی است که بسیاری از کشورهای دنیا توانسته‌اند با اجرای برنامه‌های جامع این مشکل را کنترل و برطرف کنند.

دکتر محمدصادق حسنوند، رئیس مرکز تحقیقات آلودگی هوای دانشگاه علوم پزشکی تهران درباره وضعیت آلودگی‌هوا در کلانشهرهای کشور به ما می‌گوید:‌ داده‌هایی که در دسترس محققان است،‌ نشان می دهد از ۱۳۹۸ تا ۱۴۰۱ روند افزایشی غلظت آلاینده‌های هوا را داشته‌ایم و در این مدت رکورد زده‌ایم، یعنی در چهار سال متوالی شاهد افزایش غلظت آلاینده‌های‌ هوا بوده‌ایم.

این درحالی است که کارشناسان هشدار می‌دهند که غلظت آلاینده‌هایی مانند ذرات PM2.5 بی‌سابقه بوده است و  در سال ۱۴۰۱ نسبت به سال ۱۴۰۰ بیش از ۲۰درصد افزایش داشته ‌است.

‌ رئیس مرکز تحقیقات آلودگی هوای دانشگاه علوم پزشکی تهران در این باره عنوان می‌کند: در سال ۱۴۰۰میانگین غلظت ذرات PM2.5  حدود ۳۰ میکروگرم بود. اما در سال ۱۴۰۱ این میزان به حدود ۳۸ میکروگرم رسیده است که نشان می‌دهد به طور  میانگین افزایش ۲۰ درصدی را در ایستگاه‌های مختلف شاهد بوده‌ایم.

این درحالی است که در کشورهای دیگر دنیا مسئولان برای کاهش غلظت آلاینده‌ها تلاش می‌کنند و دست‌کم آنها را ثابت نگه می‌دارند. اما در کشورمان شاهد رشد بیش از ۲۰ درصدی آلاینده‌ها هستیم! نگران کننده‌تر اینکه در بسیاری از شهرهای کشور ایستگاه فعال سنجش آلودگی هوا وجود ندارد و نمی‌توان درباره شرایط آلودگی‌هوا در این مناطق بدرستی اظهار نظر کرد.‌

مسئولان مشغول نمایش  هستند

سرنخ افزایش آلودگی‌هوا را که دنبال کنید به این نتیجه می‌رسید که برای مهار آلودگی هوا اقدام مناسبی نشده ‌ و برنامه‌های مسئولان به اجرای اقدامات نمایشی محدود شده است.

‌ محمد صادق حسنوند درباره دلیل افزایش آلودگی‌هوا در کلانشهرهای کشورمان توضیح می‌دهد: انباشت منابع انتشار آلودگی سبب این شرایط شده است و به نظر می‌رسد امسال نیز شاهد افزایش آلودگی‌هوا خواهیم بود، زیرا اطلاعات موجود نشان می‌دهد تاکنون اقدام قابل توجهی برای تغییر شرایط انجام نشده است.

به  عبارت دیگر کارشناسان تاکید می‌کنند که تاکنون برای از رده خارج کردن خودروهای فرسوده اقدامی انجام نشده ‌ و توسعه حمل و نقل عمومی نیز از مقام شعار فراتر نرفته است.

رئیس مرکز تحقیقات آلودگی هوای دانشگاه علوم پزشکی تهران به ما می‌گوید: برای نمونه آمار از رده خارج کردن خودروهای فرسوده تقریبا به صفر رسیده است و نهادهای مسئول به نوعی قانون از رده خارج کردن خودروهای فرسوده را دور می‌زنند.

بنابراین در چنین شرایطی این انتظار که آلودگی هوا کاهش پیدا خواهد کرد، انتظاری غیر منطقی است و نباید توقع داشت که معجزه‌ای رخ بدهد.

حسنوند درباره اقدامات مسئولان نیز عنوان می‌کند:  اقدامات نمایشی مانند برقی کردن حدود ۵۰ دستگاه موتور سیکلت یا اضافه کردن  چند دستگاه اتوبوس به ناوگان حمل و نقل عمومی تاثیری در حل مشکل آلودگی‌هوا ندارد.

دود از نحوه مدیریت بلند می‌شود

برنامه‌هایی که برای کاهش آلودگی‌هوا باید انجام شود، سال‌هاست که در دنیا شناخته شده و کشورهای موفق با اجرای آنها برای حفظ سلامت شهروندان خود تلاش می‌کنند. اما به نظر می‌رسد در کشورمان اراده‌ای برای اجرای این برنامه‌ها وجود ندارد.

رئیس مرکز تحقیقات آلودگی هوای دانشگاه علوم پزشکی تهران درباره دلایلی که سبب شده در کشورمان نتوان آلودگی‌هوا را کنترل کرد، عنوان می‌کند: بخشی از این مساله به مشکلات اقتصادی و تحریم‌های ظالمانه‌ای بر می‌گردد که کشورمان با آن رو به رو است و سبب شده که نتوان از فناوری روز دنیا برای حل این مشکلات استفاده کرد.

او درباره اینکه سوء مدیریت در این بین  چقدر نقش دارد؟ نیز می‌گوید: واقعیت این است که کشورهای دیگری که شرایط  اقتصادی ما را دارند، توانسته‌اند با اجرای برنامه‌های علمی و کمک گرفتن از متخصصان با یک شیب ملایم میزان آلودگی‌هوا را کاهش دهند.‌

حسنوند ادامه می‌دهد: در واقع راه حل کنترل آلودگی‌هوا ‌ساده است و مسئولان با از رده از خارج کردن خودروهای فرسوده  و توسعه و نوسازی ناوگان حمل و نقل عمومی‌ می‌توانند، قدم‌های مناسبی برای کاهش آلودگی‌هوا بردارند. اما در کشورمان قانون از رده خارج کردن خودروهای فرسوده را دور می‌زنند و برای توسعه ناوگان حمل و نقل  عمومی نیز اقدام مناسبی انجام نمی‌شود.

بنابراین کارشناسان معتقدند در چنین شرایطی نباید به کاهش آلودگی‌هوا امیدوار بود و به احتمال زیاد اگر در روزهای پیش‌رو شاهد بارش باران یا وزش باد نباشیم، آلودگی‌هوا بیش از گذشته زندگی شهروندان را تهدید خواهد کرد.‌

مهدی آیینی

بالا