گزارشگران سبز خبر اینجا سبز می‌شود

چرا ازدواج نمی‌کنید؟جامعه تاچند سال دیگر با بحران کهنسالی روبه‌رو خواهد شد. اینها نمونه‌ای از پرسش‌ها و هشدارهایی است که این روز‌ها کارشناسان در مواجهه با جوانان به زبان می‌آورند یا در مقاله‌هایشان به آنها می‌پردازند.گروهی از کارشناسان و مسئولان این روزها جوانان را مقصر دانسته و ادعا می‌کنند، جوانان سبک زندگی خود را تغییر داده‌اند و دیگر مسئولیت‌پذیر نیستند.

افزون براین خیلی از جوانان نیز به دلیل نبود شغل یا پایین بودن حقوق با مشکلات اقتصادی دست به گریبان هستند؛ این گروه از جوانان تا مدتی قبل حداقل می توانستند با گرفتن وام ازدواج مشکل خود را تا حدی برطرف کنند، ولی مدتی است که این کمک هزینه ناچیز دیگر قسمت جوانان نمی شود. چون براساس آمار حدود 800 هزار نفر برای دریافت این کمک هزینه اقدام کرده اند، ولی تاکنون موفق به دریافت آن نشده اند.

هرچند برخی از کارشناسان معتقدند، پرداخت وام ازدواج به جوانان چاره باز کردن گره مجرد ماندن آنها نیست و باید برای جوانان شغل ایجاد کرد تا شرایط اقتصادی آنها بهبود پیدا کرده و نسبت به تشکیل خانواده تمایل پیدا کنند، اما باید گفت که ایجاد اشتغال برای جوانان در بلندمدت فراهم خواهد شد و در این بین جوانان زیادی هستند که برای تشکیل خانواده نیازمند کمک های کوچکی مانند وام ازدواج هستند و اگر مسئولان به حال آنها فکری نکنند، این جوانان هرروز با آرزوهایشان فاصله گرفته و به جایی می رسند که دیگر تن به ازدواج نخواهند داد. با این تفاسیر روز گذشته عباس قائیدرحمت، عضو هیات رئیسه کمیسیون اجتماعی درباره شرایط پرداخت وام ازدواج به مهر گفته است: پرداخت تسهیلات وام ازدواج تاکنون ردیف مستقلی در بودجه نداشته و سال آینده نیز برای آن ردیف مستقلی پیش بینی نشده است و به همین دلیل باید به مسئولان گوشزد کرد اگر آنها واقعا دغدغه جوانان و بحران کهنسالی کشور را دارند، باید بیشتر از قبل به مسائل جوانان و رفع نیازهای آنها بپردازند.

مهدی آیینی

آمارها در حوزه جنگل تاسف‌بار است، آن قدر که اگر بگوییم جنگل را بیابان کرده‌اند، بیراه نگفته‌ایم. اکنون یک میلیون و 130 هزار هکتار از جنگل‌های زاگرس گرفتار آفت زغالی بلوط شده و در این میان 106 هزار و 440 هتکار از این وسعت بین 75 تا 100 درصد به این آفت مبتلاست. می توان گفت اگر شرایط به همین روال پیش برود تا چند سال آینده از جنگل های زاگرس باید به عنوان بیابان های زاگرس یاد کرد البته در شمال کشور نیز اوضاع تعریفی ندارد؛ برای نمونه افراد سودجو برای خشکاندن سریع درختان روی تنه آنها اسید می پاشند تا راه را برای زمین خواری و قاچاق چوب باز کنند. افزون بر این حدود۵۰ هزار هکتار از توده های شمشاد در جنگل های شمال نیز گرفتار بیماری قارچی شده اند، تا آنجا که کارشناسان نسبت به انقراض این گونه گیاهی بارها هشدار داده اند.

این در حالی است که براساس آخرین آماری که سازمان فائو منتشر کرده، وسعت جنگل های کشورمان حدود 12 میلیون هکتار است و اگر بخواهیم سرانه جنگل را برای جمعیت کل کشور در نظر بگیریم، به هر نفر چیزی حدود 1600 مترمربع می رسد. متاسفانه رقم به دست آمده بسیار پایین تر از استاندارد های جهانی است، زیرا براساس استاندارد های بین المللی، این رقم باید برابر با 7500 متر مربع برای هر نفر باشد.

به همین دلیل باید تاکید کرد که مسئولان برای افزایش سرانه جنگل در کشور باید تلاش بیشتری از خود نشان دهند. یکی از دلایلی که سبب شده سازمان های مسئول در این حوزه نتوانند بخوبی از پس مشکلات بربیایند نبود مدیریت درست، کمبود بودجه و نیروی متخصص و متعهد است.

برای نمونه اکنون برای هر 13 هزار هکتار جنگل در کشور یک جنگلبان وجود دارد، این درحالی است که براساس استاندارد های بین المللی، دست کم برای هر هزار هکتار از عرصه های طبیعی به یک نیرو نیاز است.

به همین دلیل باید گفت اگر مسئولان جنگلبانی برای مهار آفت هایی که جنگل های زاگرس و شمال را دربرگرفته بهانه های مختلفی مطرح می کنند، درخصوص قاچاق چوب نمی توانند بهانه ای بیاورند، زیرا اگر آنها تلاش خود را برای مدیریت درست، تامین بودجه و جذب نیروهای لازم به کار ببرند، می توانند علاوه بر تنگ کردن عرصه بر قاچاقچی های چوب مانع افزایش خسارت 4660 میلیارد تومانی آفت جنگل های زاگرس به کشور شوند.

مهدی آیینی

با یک حساب سرانگشتی می توان میزان ارزی را که زائران با خرید سوغاتی از کشور خارج می کنند، بررسی کرد. برای نمونه، چند سالی است ​ به زائران تمتع و عمره 300 دلار ارز پرداخت می شود؛ یعنی به حدود 900 هزار زائر حج و عمره​ در سال حدود 270 میلیون دلار ارز تعلق می گیرد. حال اگر فرض کنیم زائران خانه خدا همین 300 دلار را صرف خرید سوغاتی کنند، می توان نتیجه گرفت هر سال چیزی حدود 810 میلیارد تومان از سوی زائران سرزمین وحی از کشور خارج می شود. حال اگر این هزینه صرف خرید اشیای بی کیفیت ساخت چین شود، باید گفت زائران در اولین گام خود بعد از بازگشت از خانه خدا دچار اشتباه شده اند؛ زیرا آنها به نفع کشور و هموطنانشان عمل نکرده اند. به همین دلیل باید به زائران یادآور شد​ عزیزان و دوستداران واقعی شان چیزی​ جز آرزوی سلامت​ و سفری پربار برای آنها ندارند و چنانچه حجاج بتوانند از فرصت پیش آمده برای توانمند ترکردن خود- که یکی از نتایج آن کمک به دیگران است- بهره ببرند، تحفه ای ماندگار را از سرزمین وحی با خود به ارمغان خواهند آورد.

هر سال حدود 64 هزار زائر ایرانی به حج تمتع می روند و حدود 12 برابر این آمار نیز راه سفر عمره را در پیش می گیرند. این زائران خوش اقبال به سفری می روند که آرزوی هر مسلمانی است.

آنها برای رسیدن به این هدف سال ها صبر و تلاش کرده اند تا توفیق چنین سفری نصیب شان شود. به همین دلیل می توان گفت این حق آنهاست که تمام تلاش خود را برای بهره بردن از فرصت پیش آمده به کار بگیرند، اما نکته اینجاست​ برخی​ زائران از این فرصت پیش آمده که ممکن است در زندگی هر شخص فقط یک​بار فراهم شود، آن طور که باید و شاید بهره نمی برند.

آنها در فضا​ی معنوی حج دچار غفلت شده و زمان زیادی را به بازارگردی و تهیه سوغات برای اقوام و آشنایان خود اختصاص می دهند. این در حالی است که دوستداران واقعی آنها هیچ توقعی برای خرید سوغاتی از آنها ندارند و همین برای آنها کافی است که مسافرشان وقتی​​ از خانه خدا به کشورش بازگشت، زندگی جدیدی را شروع کند؛ زندگی جدیدی را که هر زائری هنگام طواف خانه خدا قول و قرارش را با معبودش می گذارد.

چنانچه هر زائری عمل به این قول و قرار را به عنوان ارمغان برای دوستان و آشنایان همراه بیاورد دست به کار بزرگی زده است، کاری که ارزشش از هزاران تحفه و سوغاتی مادی بیشتر است.

البته آوردن سوغات اگر در حد عرف باشد کار پسندیده ای است، اما چنانچه این ماجرا سبب شود زائر در سرزمین وحی از هدف سفر خود فاصله بگیرد، قابل توجیه نیست؛ زیرا این روزها کالاهایی که به عنوان سوغاتی در عربستان به فروش می رسد، بیشتر محصول کشور چین است و باید تاکید کرد که این وسایل در کشور خودمان نیز در دسترس همگان قرار دارد. به همین دلیل باید به زائرانی که در انتظار مشرف شدن به خانه خدا هستند، هشدار داد ​ فرصت پیش آمده را صرف خرید سوغاتی هایی که در کشورمان نیز وجود دارد، نکنند.

این در حالی است که با یک حساب سرانگشتی می توان میزان ارزی را که زائران با خرید سوغاتی از کشور خارج می کنند، بررسی کرد. برای نمونه، چند سالی است ​ به زائران تمتع و عمره 300 دلار ارز پرداخت می شود؛ یعنی به حدود 900 هزار زائر حج و عمره​ در سال حدود 270 میلیون دلار ارز تعلق می گیرد. حال اگر فرض کنیم زائران خانه خدا همین 300 دلار را صرف خرید سوغاتی کنند، می توان نتیجه گرفت هر سال چیزی حدود 810 میلیارد تومان از سوی زائران سرزمین وحی از کشور خارج می شود.

حال اگر این هزینه صرف خرید اشیای بی کیفیت ساخت چین شود، باید گفت زائران در اولین گام خود بعد از بازگشت از خانه خدا دچار اشتباه شده اند؛ زیرا آنها به نفع کشور و هموطنانشان عمل نکرده اند. به همین دلیل باید به زائران یادآور شد​ عزیزان و دوستداران واقعی شان چیزی​ جز آرزوی سلامت​ و سفری پربار برای آنها ندارند و چنانچه حجاج بتوانند از فرصت پیش آمده برای توانمند ترکردن خود- که یکی از نتایج آن کمک به دیگران است- بهره ببرند، تحفه ای ماندگار را از سرزمین وحی با خود به ارمغان خواهند آورد.

مهدی آیینی

برخلاف نام پرابهتی که دارند، این روزها برای زنده ماندن باید از هفت خان رستم بگذرند. اگر شانس بیاورند و گلوله شکارچی‌ها خطا برود، اگر طعمه‌های مسموم گله‌داران زمینگیرشان نکند، اگر گرفتار سگ‌های گله نشوند و اگر به دلیل ساخت جاده در زیستگاه‌هایشان با خودروها تصادف نکنند؛ به طور حتم نبود طعمه و منابع غذایی سبب سوءتغذیه آنها شده و جانشان را خواهد گرفت. این ماجرای تاسف بر انگیز پلنگ های ایران است؛ گربه سانی که بعد از منقرض شدن شیر و ببر ایرانی حالا لقب بزرگ ترین گربه سان ایران را یدک می کشد و برخلاف انتظار، این روزها برای بقا با خطرات زیادی دست و پنجه نرم می کند.

روز گذشته مدیرکل محیط زیست فارس درخصوص پیدا شدن یک لاشه پلنگ در استهبان به ایسنا گفت: برخلاف آنچه رسانه ها اعلام کردند، مطالعات اولیه نشان می دهد مرگ این پلنگ بر اثر سوءتغذیه بوده، نه طعمه مسموم.

او تاکید کرد که هیچ گونه آثاری از گلوله روی لاشه حیوان دیده نشده و به احتمال قوی این پلنگ به دلیل جدا شدن از قلمرو اصلی و کوچک شدن زیستگاه و ضعف و سوءتغذیه تلف شده است.

نکته اینجاست که همه دلایلی که مدیرکل محیط زیست استان فارس مطرح می کند، جای دفاع برای خود او و هیچ کدام از مقام های مسئول سازمان حفاظت محیط زیست کشور باقی نمی گذارد؛ زیرا به دلیل تصمیم های اشتباهی که تاکنون برای محیط زیست کشور گرفته شده، کار بزرگ ترین گربه سان کشور به جایی رسیده که جانداری مانند او که در راس هرم جانوری قرار دارد، باید به دلیل سوءتغذیه یا اقدام های خصمانه برخی از دامداران به سمت انقراض سوق داده شود.

این در حالی است که باید تاکید کرد که ندانم کاری برخی مسئولان نیز به این وضع نابسامان دامن زده و سبب وخامت شرایط زندگی پلنگ ها در کشور شده است؛ زیرا ساخت وساز در زیستگاه های این پستاندار سبب محدود شدن طعمه ها و منابع غذایی این جاندار شده و پلنگ ها که تا مدتی قبل قوچ و آهو شکار می کردند، اکنون برای شکار خرگوش و گراز نیز با مشکل روبه رو هستند و ناچار می شوند که برای تهیه غذا، خود را به حاشیه شهرها و روستاها برسانند، اما درست در همین موقع به دلیل نبود برنامه آموزشی برای دامداران و مردم محلی، آنها به اشتباه برای دفاع از خود و گله هایشان کمر به کشتن پلنگ یا دیگر حیوانات وحشی می بندند.

افزون بر این ساخت جاده در زیستگاه های پلنگ سبب شده در شش سال گذشته 14 قلاده پلنگ به دلیل تصادف با خودرو تلف شوند.

این در حالی است که سازمان حفاظت محیط زیست با جلوگیری از ساخت وساز در زیستگاه ها، محدود کردن صدور پروانه شکار و جبران بموقع خسارت دامداران می تواند مانع از تلف شدن بزرگ ترین گربه سان کشور و در خطر انقراض گرفتن پلنگ ها شود.

صحبت از حقوق کودکان که می‌شود، همه می‌توانند ساعت‌ها حرف بزنند و از باید و نباید‌هایی که در این حوزه وجود دارد بگویند، اما زمان عمل که می‌رسد، توجهات به حقوق کودکان به اندازه آسیب‌ های این حوزه نیست.

متاسفانه در سال های اخیر حوادث کودک آزاری زیاد شده است، اما این در حالی است که در کشور بانک اطلاعاتی نیز در خصوص ثبت کودک آزاری وجود ندارد به همین دلیل تا کنون آمار دقیقی از میزان کودک آزاری منتشر نشده و در نتیجه نمی توان به طور قطع گفت وضع کودک آزاری در کشورمان چگونه است، تا با توجه به آن راهکارهای مناسبی پیدا کرد.

علاوه بر این تعریف مشخصی هم از کودک آزاری در دست نیست، زیرا برخلاف دیگر کشور ها که در آنها تحقیر کردن، ترساندن، تبعیض قائل شدن و کم اهمیت بودن نسبت به آموزش، بهداشت و پوشاک کودک، کودک آزاری تلقی می شود، در کشورمان تا کودکی آسیب جدی نبیند شخصی از او حمایت نکرده و رسانه ها نسبت به آن واکنش نشان نمی دهند.

به همین دلیل باید هشدار داد که وضع حقوق و حمایت از کودکان در کشورمان مطلوب نیست و چناچه مسئولان حمایت از کودکان را در دستور کار خود قرار ندهند در آینده نزدیک کشور با بحرانی روبه رو خواهد شد که کودکان آسیب دیده در بروز آن نقش پررنگی دارند.

مهدی آیینی

هر سال تعداد زیادی از گونه‌های جانوری کشورمان قربانی تصادفات جاده‌ای و ندانم کاری انسان‌ها می‌شود، از جانورانی مانند گربه تا یوزپلنگ، روباه و انواع حیوانات وحشی که در کشورمان زندگی می‌کند. نکته اینجاست که مرگ حیواناتی مانند گربه ها در شهرها به موضوعی عادی بدل شده تا آنجا که برخی انسان های روانپریش برای زیرگرفتن و کشتن حیوانات با یکدیگر رقابت می کنند.

متاسفانه به دلیل این که در کشورمان قانونی برای برخورد با این افراد وجود ندارد و سازمان های مردم نهاد هم آن طور که باید و شاید فعال نیستند، حاشیه امنی برای این افراد به وجود آمده است.

افزون بر این، بیشتر مردمی که به طور اتفاقی با این حیوانات تصادف می کنند، نمی دانند برای کمک به حیوان زخمی چه باید انجام دهند، به همین دلیل جاندار زخمی را کف خیابان رها کرده و راه خود را در پیش می گیرند.

این در حالی است که این افراد حداقل می توانند با تماس با نهادهای مردمی مانند انجمن حمایت از حیوانات برای نجات جان حیوان آسیب دیده تلاش کنند البته این اوضاع در جاده های برون شهری برای حیوانات خطرناک تر است، زیرا انسان با تخریب زیستگاه های حیات وحش و ساخت جاده و معادن در این مناطق سبب کاهش منابع غذایی آنها شده و به همین دلیل گونه های جانوری ناچارند برای تامین غذا به شهر و روستاها نزدیک شده و متاسفانه تعدادی از آنها به دلیل تصادف با خودرو های عبوری تلف شوند.

بر اساس آمارهای منتشر شده در شش سال اخیر دلیل 70 درصد مرگ و میر گونه های جانوری در کشور تصادفات جاده ای اعلام شده است.

برای نمونه در این مدت 16 یوزپلنگ، 14 پلنگ، 9 گربه کاراکال، 104روباه و 21 گرگ به دلیل تصادف با خودرو کشته شده اند.

از این گذشته برخی از این گونه ها در خطر انقراض قرار داشته و هر سال برای حفظ آنها برنامه هایی در کشور اجرا می شود به همین دلیل تلف شدن آنها در جاده ها هزینه جبران نشدنی به کشور تحمیل می کند.

این در حالی است که مسئولان با برنامه ریزی برای حل مشکلاتی مانند تخریب زیستگاه حیات وحش، نبود تابلو و علائم هشداردهنده در جاده ها و ساخت و ساز در مناطق حفاظت شده می توانند برای نجات جان گونه های جانوری قدم بردارند.

مهدی آیینی

انگار دیگر جایی برای گونه‌های جانوری کشورمان وجود ندارد، زیرا تعداد اندک باقیمانده حیات‌ وحش یا در مناطق حفاظت شده سلاخی می‌شود یا در باغ‌وحش‌های غیراستاندارد قربانی نبود امکانات و سهل‌انگاری مسئولان می‌شود، اوضاع آ‌ن‌قدر نابسامان است که روزی را نمی‌توان پیدا کرد که در آن ‌خبر کشته شدن گونه‌های جانوری، بیماری آنها در باغ‌وحش‌ها یا دستگیری شکارچی‌های غیرمجاز مطرح نشود. برای نمونه روز گذشته حادثه ای در پارک بعثت دزفول اتفاق افتاد که کم از شیوع بیماری مشمشه در باغ وحش ارم و قربانی شدن شیر و ببرهای این پارک ندارد؛ زیرا یکی از شیرهای این پارک، قربانی شرایط نامناسب آنجا شد.

هرچند که خبرهای تائیدنشده ای از شایع شدن مگس میاز در این پارک مطرح شده و برخی ها می گویند یک قلاده شیر و خرس در این پارک بر اثر مگس میاز جان خود را از دست داده اند، اما مدیر سازمان پارک ها و فضای سبز شهرداری دزفول نظر دیگری دارد.

او در این باره به فارس می گوید: کشته شدن یک قلاده شیر به دلیل دعوای دو شیر با یکدیگر بوده است. با این که این مقام مسئول کشته شدن جانداران این باغ وحش را به دلیل مگس میاز تکذیب می کند، اما همین که شیری به دلیل درگیری با همنوع خود در باغ وحش کشته شده، بیانگر این حقیقت تلخ است که این مرکز نیز مانند 700 محل نگهداری حیوانات کشور از هیچ شرایط استانداردی برخوردار نیست زیرا اگر دست کم شیرهای نر را جدا از یکدیگر نگهداری می کردند، کار به اینجا نمی رسید یا اگر کارکنان باغ وحش به سلاح یا دارت بیهوشی دسترسی داشتند، این حادثه تلخ هرگز اتفاق نمی افتاد.

نکته اینجاست که بیشتر باغ وحش های کشور شرایط مناسبی نداشته و کارکنان آموزش ندیده آنها نیز امکانات لازم را در اختیار ندارند، به همین دلیل زنده ماندن اندک گونه های جانوری در کشور را باید به پای بخت و اقبال آنها گذاشت.

این در حالی است که در کشورهای موفق، باغ وحش های استاندارد محلی است برای آشتی دادن مردم و حیات وحش، ایجاد حس حيوان دوستي ، آموزش، تحقیق و کسب درآمد، اما شرایط نامناسب باغ وحش های کشور نه تنها رسیدن به هیچ کدام از این هدف ها را میسر نمی کند؛ بلکه بستری را فراهم کرده برای آسیب دیدن گونه های جانوری یا جریحه دار شدن احساس انسان ها. شرایط نامناسب باغ وحش ها می تواند سبب حوادث دیگری نیز شود.

به همین دلیل باید به مسئولان محیط زیست هشدار داد برای جلوگیری از قربانی شدن گونه های جانوری در باغ وحش های غیراستاندارد هنگام صدور مجوز برای باغ وحش ها حداقل های لازم را در نظر بگیرند و در کنار آموزش محیط بانان، برنامه ای را نیز برای آموزش کارکنان باغ وحش ها پیش بینی کنند.