آخرین خبرها
خانه / بایگانی/آرشیو برچسب ها : نامه

بایگانی/آرشیو برچسب ها : نامه

اشتراک به خبردهی

اعتراض خبرنگاران به انقراض اطلاع رسانی در محیط زیست

جمعی از خبرنگاران حوزه محیط زیست رسانه‌های مختلف در اعتراض به عملکرد نامناسب روابط عمومی سازمان حفاظت محیط زیست به رئیس شورای اطلاع‌رسانی دولت نامه‌ نوشتند.

به گزارش گزارشگران سبز، در این نامه  آمده‌؛ مدت‌هاست که مدیر روابط عمومی سازمان حفاظت محیط زیست تعمدا برخی خبرنگاران ‌ را از دعوت به نشست ها و سفرهای خبری این سازمان حذف کرده و حتی پا را فراتر گذاشته و انجام مصاحبه با مدیران ارشد این سازمان را در تماس تلفنی با برخی مدیران رسانه ها، منوط به تغییر خبرنگار حوزه محیط زیست آن رسانه عنوان کرده است. ایشان در متن یکی از جوابیه‌های خود به یک خبرگزاری، خطاب به مدیران آن خبرگزاری توصیه کرده خبرنگار دیگری را به جای خبرنگار منتقد به کار گیرند! و با مدیران دست کم سه رسانه رسمی، هم تماس تلفنی گرفته و درباره خبرنگار حوزه محیط زیست شان سخنانی غیر واقعی به مسئولان رسانه انتقال داده و خواستار تغییر خبرنگار شده و در یکی از موارد حتی خبرنگار جایگزین را هم معرفی کرده اند!‌

مدتی قبل نیز نامه‌ای از سوی سازمان حفاظت محیط زیست به برخی رسانه‌ها ارسال شده که چکیده‌اش چیزی نیست جز محدود شدن اطلاع رسانی، چراکه در آن خواسته شده برای هرگونه مصاحبه ای فقط از طریق روابط عمومی سازمان اقدام کنند. مسلما در شرایط سختی که طبیعت کشورمان تجربه می کند محدود شدن اطلاع رسانی حکم چراغ سبز نشان دادن به مرگ محیط زیست است.

متن کامل نامه که خبرنگاران خطاب بهرئیس شورای اطلاع‌رسانی دولت به این شرح است:

جناب آقای علی ربیعی
ریاست محترم شورای اطلاع‌رسانی دولت
با سلام و احترام
ما امضاکنندگان این نامه به عنوان خبرنگاران فعال در رسانه‌های رسمی کشور با یادآوری مفاد «منشور اخلاقی دولت تدبیر و امید» مبنی بر رویکرد مثبت و فعالانه در تعامل با رسانه‌ها (بند ۱۱) و تأکید بر حفظ محیط زیست (بند ۱۲)، به عملکرد سازمان حفاظت محیط زیست به ویژه در عرصه «روابط عمومی و ارتباط با رسانه» در دوره ریاست عیسی کلانتری (معاون رئیس جمهوری و رئیس این سازمان) معترضیم.
رفتارهای اخیر روابط عمومی این سازمان، آن‌چنان بی‌تدبیرانه و در تضاد با اصول ابتدایی روابط عمومی و اطلاع‌رسانی بوده که صرفنظر از دو بند مطرح شده در منشور اخلاقی دولت دوازدهم، برای هیچ دولتی در نظام جمهوری اسلامی هم – حتی بدون چنین مدعایی- شایسته نیست. مدتهاست که مدیر روابط عمومی سازمان حفاظت محیط زیست تعمدا برخی خبرنگاران باسابقه حوزه محیط زیست را از دعوت به نشست ها و سفرهای خبری این سازمان حذف کرده و حتی پا را فراتر گذاشته و انجام مصاحبه با مدیران ارشد این سازمان را طی تماس تلفنی با برخی مدیران رسانه ها، منوط به تغییر خبرنگار حوزه محیط زیست آن رسانه عنوان کرده است. ایشان در متن یکی از جوابیه‌های خود به یک خبرگزاری، خطاب به مدیران آن خبرگزاری توصیه کرده خبرنگار دیگری را به جای خبرنگار منتقد به کار گیرند! و با مدیران دست کم سه رسانه رسمی، هم تماس تلفنی گرفته و درباره خبرنگار حوزه محیط زیست شان سخنانی غیر واقعی به مسئولان رسانه انتقال داده و خواستار تغییر خبرنگار شده و در یکی از موارد حتی خبرنگار جایگزین را هم معرفی کرده اند!
روابط عمومی این سازمان اخیرا چند تن از خبرنگاران مطرح این حوزه را از گروه مجازی اطلاع‌رسانی برنامه‌های سازمان، حذف کرده و وقتی هم که با اعتراض سایر خبرنگاران مواجه شده خبرنگاران محیط زیست منتقد سازمان را «اپوزوسیون» و«ضد نظام و دولت» معرفی کرد‌ه‌اند. گویا این روزها تهمت زدن و نصب برچسب به متخصصان منتقد سازمان و خبرنگاران، با عناوین «اپوزوسیون»، «تود‌ه‌ای» و «ضد نظام» به امری رایج برای مدیران این سازمان تبدیل شده است.
یادآوری این نکته ضروری است که بهره‌گیری از شیوه پرونده‌سازی و تهمت و افترا برای منتقدان رسانه‌ای، به هیچ عنوان زیبنده مسئولان دولت داعیه‌دار رعایت اصول مدنی و حقوق شهروندی نیست! لذا انتظار می رود شورای اطلاع‌رسانی دولت در اسرع وقت شفاف‌سازی کند که آیا در دولتی که یک بند از منشور اخلاقی آن صراحتاً به تعامل مثبت با رسانه‌ها اختصاص یافته، چنین رفتار توهین‌آمیز با خبرنگاران، رویکردی مورد تایید دولت دوازدهم است یا خیر؟
ما امضا کنندگان این نامه، با انکار و رد اتهامات وارده از سوی مدیرکل روابط عمومی این سازمان در یک گروه عمومی، با یادآوری این نکته که حق شکایت قضایی از ایشان را به دلیل ایراد اتهام «ضدیت با نظام» به خبرنگاران منتقد دولت، برای خود محفوظ می‌دانیم، خواستار عذرخواهی و تغییر رویکرد خطرناک و ناپسند سازمان حفاظت محیط زیست در قبال خبرنگاران هستیم، در غیر این صورت ناچاریم تا اطلاع ثانوی از شرکت در برنامه‌های خبری این سازمان خودداری کنیم.
همچنین از آن مقام محترم استدعا داریم حال که مطابق اصل ۵۰ قانون اساسی، حفاظت از محیط زیست وظیفه همگانی قلمداد شده، دست کم مدیر و مدیرانی در روابط عمومی این سازمان منصوب شوند که از برخورد گزینشی، توهین‌آمیز و حذفی با خبرنگاران خودداری کرده و دست‌کم آیین‌نامه نحوه فعالیت روابط عمومی‌های دستگاه‌های اجرایی و ماده ۷ آن را مبنی بر همکاری و تعامل با تمامی رسانه‌های قانونی، متذکر شوید. بی‌شک عذرخواهی از خبرنگاران به دلیل رفتارهای یادشده و تغییر مشی غلط گذشته این سازمان در قبال خبرنگاران، نشانه‌ احترام دولت تدبیر و امید به اهمیت جایگاه رکن چهارم دموکراسی در تبیین دقیق مفاهیم عالی منشور شهروندی تلقی شده و به ترمیم سرمایه اجتماعی، افزایش اعتماد ملی و همکاری موثرتر در اطلاع رسانی محیط زیست کمک خواهد کرد.

با احترام
امضاکنندگان:
مهدی آیینی
آسیه اسحاقی
فاطمه باباخانی
میثاق بدیعی
مسعود بُربُر
ریحانه جاویدی
مژگان جمشیدی
مهتاب جودکی
جواد حیدریان
سمیرا خباز
زینب رحیمی
زهرا رفیعی
رضا ساکی
امین شول سیرجانی
حسن ظهوری
محسن ظهوری
زهرا کشوری
ساغر کوهستانی
مهدی گوهری
مهرو ماهر
صدرا محقق
یاسر مختاری
نیلوفر منصوری
الهه موسوی
کیوان هوشمند

آقای روحانی «محیط‌‌زیستی‌ترین دولت» برازنده شما نیست

‌بیش از ۱۰۰ استاد دانشگاه، خبرنگار و  فعال محیط‌زیست در نامه‌ای از رئیس جمهور  خواستند دیگر از عنوان محیط زیستی ترین دولت استفاده نکند

  گذشت شش سال ثابت کرد که وعده‌های زیست محیطی دولت هیچ وقت از مقام شعار فراتر نخواهد رفت. این بی‌توجهی به مسائل زیست محیطی سرانجام صدای فعالان محیط زیست را درآورد بیش از یکصد نفر از آنها امروز که در تقویم روزجهانی مقابله با بیابان زایی است در نامه ای سرگشاده به رئیس جمهور خواستند که به دلیل بی‌تفاوتی نسبت به مسائل محیط زیست عنوان «محیط زیستی ترین دولت» را از کابینه پس بگیرد.

بسیاری از فعالان و دوستداران محیط زیست به شعارهای دولت یازدهم دلخوش کرده بودند دولتی که اولین مصوبه‌اش را احیای دریاچه ارومیه گذاشت، اما برای بهبود شرایط این دریاچه اقدامی موثر انجام نداد و پس از وقوع سیل و بهبود نسبی شرایط دریاچه اعلام کرد که برنامه‌های دولت دریاچه را نجات داده است، ادعای که بارها از سوی کارشناسان محیط زیست رد شد، چراکه تنها دلیل افزایش تراز دریاچه ارومیه سیلاب‌های اخیر است.

نجات دریاچه ارومیه تنها شعار محیط‌زیستی آقای روحانی نیست. او بارها خود را محیط‌زیستی ترین دولت نامیده است. اما فعالان محیط زیست معتقدند شرایط محیط‌زیست کشور سیری نزولی را طی می‌کند. شاید به همین خاطر است که در تازه ترین اتفاق تعدادی از اساتید دانشگاه، خبرنگاران و فعالان این حوزه نامه‌ای به رئیس جمهور نوشته‌ و خواسته‌اند که عنوان محیط زیستی ترین دولت را از کابینه پس بگیرند.

برای تغییر

محمد درویش، یکی از فعالان محیط زیست که این نامه را امضا کرده است. او درباره هدف‌اش از امضای این نامه به ما می گوید: هدف اصلی این است که مدیران به خودشان بیایند و دیگر حرف‌های زیبا نزنند بدون اینکه اعتقادی به آنها داشته باشند

او ادامه می دهد: یعنی مانع افرادی باشیم که با حرف‌های زیبا در بین فعالان محیط زیست رای جمع آوری می‌کنند و بعد از گرفتن رای به حرف های زیبایشان پشت پا می زنند.

درویش عنوان‌  می‌کند: می خواهیم این درس را به دولت مردان بدهیم که هزینه شعارهای خود را بپردازند، چون مردم  خسته شده‌اند و حوصله شعارهای زیبای بدون پشتوانه را ندارند.

او می گوید: می خواهیم تغییر ایجاد و سیاست‌مدارهایی را تربیت کنیم که مانند شعارهای زیبایشان زندگی کنند و هزینه شعارهایشان را بپردازند و تصور نکنند حافظه مردم کوتاه مدت است و آنها فراموش می کنند‌.

توهین با وعده‌های پوچ

مهدی آیینی، نویسنده این‌نامه نیز به ما می‌گوید یکی از اهداف‌ انتشار این نامه این است که به دولتمردان گوشزد کنیم‌ که با دادن وعده‌های پوچ بیش از این به شعور‌ فعالان و دلسوزان محیط زیست کشور توهین نکنند.

آن طور که او می گوید برخلاف ادعاهایی که آقای رئیس جمهور از حدود شش سال پیش تاکنون مطرح کرده شرایط محیط زیست کشور نه فقط بهتر نشده بلکه به دلیل تصمیم‌های نامناسب بدتر هم شده است.

‌آیینی ادامه می‌دهد‌: بخشی از سرعت گرفتن روند تخریب محیط‌زیست کشور به دلیل مسائلی مانند تغییراقلیم است، اما آنچه که درکشورمان شرایط را ناگوارتر کرده بی‌توجهی بیشتر مدیران به توسعه پایدار است.

او عنوان می‌کند: برای نمونه برخلاف هشدارهای کارشناسان درخصوص عواقب اجرای طرح های انتقال آب‌ رئیس جمهور با پروژه‌های انتقال آب مانند طرح انتقال آب خزر به سمنان، خلیج فارس به یزد و دریای عمان به مشهد ‌موافقت کرده است. علاوه براین می توان به بی توجهی دولت به تامین حقابه‌های کشور اشاره کرد یا از این گفت بدون توجه به ارزیابی زیست‌محیطی در بکرترین زیستگاه های کشور مانند آشوراده طرح‌های گردشگری اجرا می کنند.

آیینی می‌گوید: این درحالی است که شعارهای محیط زیستی آقای روحانی نقطه امیدی بود برای ‌بسیاری از فعالان و دلسوزان محیط زیست کشور، اما به دلیل اتخاذ تصمیم‌های نامناسب و اجرای پروژه‌های گوناگون بدون توجه به ارزیابی‌های واقعی زیست‌محیطی، می‌توان به این نتیجه رسید که ادعای «محیط‌زیستی‌ترین دولت» تنها با اهداف کاملا سیاسی مطرح شد.

 گذشت زمان و تصمیم‌های شگفت انگیزی که از سوی دولت در حوزه محیط زیست گرفت شد ثابت کرد که ادعاهای محیط زیستی آقای روحانی چیزی بجز‌ با الفاظ و‌ شعارهای زیست‌محیطی نیست و متاسفانه باید گفت این رویکرد به نوعی توهین به شعور مردم و دلسوزان محیط زیست است به همین امضا کنندگان این نامه از ایشان می خواهند عنوان «محیط‌زیستی‌ترین دولت» را از کابینه خود پس بگیرید.‌ ‌

برای امضای نامه می توانید به این نشانی مراجعه کنید.

  • متن نامه

جناب آقای حجت‌الاسلام و المسلمین دکتر حسن روحانی

ریاست محترم ‌‌جمهوری اسلامی ایران

با سلام

‌امروز روز جهانی مقابله با بیابان‌زایی است. روزی که در سراسر جهان، مسئولان برنامه‌هایی را برای آگاه‌سازی عمومی نسبت به حفظ محیط‌زیست اجرا می‌کنند.‌ اما با توجه به رویکرد شما نسبت به مسائل زیست‌محیطی که هیچ وقت از مقام شعار فراتر نرفته است، به نظر می‌رسد که مردم باید برای‌ آگاه‌سازی مدیران منصوب شما نسبت به مسائل محیط‌زیستی پا پیش گذارند. به همین خاطر امضاکنندگان این نامه معتقدند شما باید در شعار «محیط‌زیستی‌ترین دولت» تجدید نظر کنید.

«بیایید با هم آینده‌ای سبز بسازیم.» شعاری است که امسال برای روز جهانی مقابله با بیابان‌زایی در نظر گرفته شده است. ‌نباید فراموش کرد ‌چنین شعارهایی بارها از سوی شما‌ در تبلیغات انتخاباتی و هنگام تشکیل کابینه یازدهم بیان شد و تاکنون نیز ادامه پیدا کرده است. برای نمونه شعار «محیط‌زیستی‌ترین دولت» نقطه امیدی بود برای ‌بسیاری از فعالان و دلسوزان محیط‌زیست کشور، اما به دلیل اتخاذ تصمیم‌های نامناسب و بی‌توجهی به توسعه پایدار و ارزیابی‌های واقعی زیست‌محیطی در اجرای پروژه‌ها، می‌توان به این نتیجه رسید که ادعای «محیط‌زیستی‌ترین دولت» تنها با اهداف کاملا سیاسی مطرح شد.

در کمال تاسف می‌توان اذعان داشت که در دولت شما، در حوزه‌های منابع طبیعی و محیط‌زیست نه تنها شاهد حرکتی رو به جلو نبوده‌ایم، بلکه عقب‌گرد نیز داشته‌ایم. حتی برخی مسئولان ارشد دولت در گفتار و رفتار خود درباره مسائل محیط‌زیستی مرتکب اقدامات نسنجیده‌ای شده‌اند که از نظر علمی، ‌مدیریتی و حتی منافع ملی‌ قابل دفاع نیست.‌ جالب است نظایر این اقدامات حتی در دولت‌های نهم و دهم که مدیرانش محیط‌زیست را مساله‌ای فانتزی تصور می‌کردند نیز اتفاق نیفتاد.

حال ‌با توجه به اینکه از نظر امضاکنندگان این نامه، رویکرد‌ بازی با الفاظ و سر دادن شعارهای زیست‌محیطی، نوعی توهین به شعور مردم و دلسوزان محیط‌زیست تلقی می‌شود و حتی از نظر سیاسی نیز سبب لطمه دیدن وجهه دولت شده است، از شما می‌خواهیم عنوان «محیط‌زیستی‌ترین دولت» را از کابینه خود پس بگیرید.

در ادامه، به برخی تصمیم‌‌‌‌‌‌‌های اشتباه که به دلیل انتخاب نامناسب مدیران به ویژه در سازمان‌ حفاظت محیط‌زیست‌ و وزارت جهاد کشاورزی اتفاق افتاده و ما را بر آن داشته که این نامه را بنویسیم، اشاره شده است.

با احترام

جمعی از کارشناسان، ‌‌فعالان، خبرنگاران و دوستداران محیط‌زیست

۲۷ خرداد ۱۳۹۸

●         موافقت ‌با پروژه‌های انتقال آب مانند طرح انتقال آب خزر به سمنان، خلیج فارس به یزد و دریای عمان به مشهد

●         اظهارنظرهای شعاری و غیرعلمی درباره پروژ‌ه‌های انتقال آب و سدسازی بخصوص بعد از وقوع سیل‌های اخیر

●         بی‌توجهی به شرایط فعالان محیط‌زیست و فراهم نکردن بستر لازم برای فعالیت سازمان‌های مردم‌نهاد این حوزه و وجود بوروکراسی و نگاه امنیتی به فعالیت این سازمان‌ها

●         انتصاب مدیران غیرمتخصص در سازمان‌های تخصصی «حفاظت‌ محیط‌زیست» و «جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری»

●         بی‌توجهی به پژوهش‌های علمی و استفاده نکردن از نتایج تحقیقات در برنامه‌ریزی و ارزیابی پروژه‌های زیست‌محیطی

●         بلاتکلیفی مدارس طبیعت به عنوان الگویی مناسب برای آموزش‌های محیط‌زیستی به کودکان

●         بی‌توجهی به دیپلماسی آب و تامین حقابه‌های کشور، در نتیجه نابودی بیشتر تالاب‌ها مانند هامون، انزلی و هورالعظیم

●         مهار نشدن ریزگردها در بیشتر استان‌ها و تداوم رشد بیابان‌زایی در کشور

●         زوال اکوسیستم زاگرس و به رسمیت شناخته شدن نسق زراعی اراضی زیرآشکوب زاگرس‌

●         ‌واگذاری مرجعیت کنوانسیون تنوع زیستی به وزارت جهاد کشاورزی

●         واردات بی‌رویه محصولات تراریخته

●         کاهش ۷۲هزار هکتار از وسعت مناطق چهارگانه و پایبند نبودن به معاهدات بین‌المللی مثل معاهده ناگویای ژاپن برای افزایش وسعت مناطق حفاظت‌شده محیط‌زیست

●         تبدیل بخشی از اراضی ملی به قرق‌های اختصاصی شکار

●         محدود شدن حمایت از محیط‌بانان و جنگلبانان به انجام اقدامات نمایشی

●         واگذاری‌ مناطق حفاظت‌شده مانند منطقه حفاظت‌شده لشگردر ‌ملایر ‌به معدن سرمک

●         اجرای طرح‌های گردشگری بی‌ضابطه در زیستگاه‌های بکر مانند جزیره آشوراده و منطقه حفاظت‌شده خاییز

●         تداوم روند آلودگی‌های هوا در کلانشهرها به دلیل بی‌توجهی به توسعه ناوگان حمل‌ونقل عمومی و حمایت نکردن سازمان حفاظت محیط‌زیست از ترویج دوچرخه‌سواری

●         بی‌توجهی به مساله مدیریت پسماند در سراسر کشور بخصوص در استان‌های ساحلی شمال و جنوب

●         ادامه روند سدسازی به ویژه در جنگل‌های هیرکانی

●         جولان کشتی‌های صید ترال چینی در آب‌های جنوبی کشور

اسامی تعدادی از امضاکنندگان نامه به ترتیب حروف الفبا:

  1. زهرا آبریان، عضو هیات مدیره کانون گردشگری پایدار زمین
  2. دکتر حسین آخانی، عضو هیات علمی دانشگاه تهران
  3. پدرام آستانی، فعال محیط‌زیست
  4. مهدی آیینی، روزنامه‌نگار
  5. آسیه اسحاقی، روزنامه‌نگار
  6. میثم اسماعیلی، روزنامه‌نگار
  7. علیرضا افشاری، روزنامه‌نگار
  8. بهنام اکبری، روزنامه نگار
  9. فائزه اکبری، روزنامه‌نگار
  10. میترا البرزی‌منش، فعال محیط‌زیست
  11. موسی امیرخانی، مدیرکل پیشین منابع طبیعی کردستان و همدان
  12. شهرام امیری شریفی، فعال حقوق حیوانات
  13. مسعود بربر، روزنامه‌نگار
  14. علی بناگر، فعال محیط‌زیست
  15. دکتر مهدی بهروش، فعال محیط‌زیست
  16. احمد بیرانوند، کارشناس منابع طبیعی
  17. دکتر ضیاءالدین باده‌یان، عضو هیات علمی دانشگاه لرستان
  18. مهدیه پورشاد، مدیرعامل انجمن انسان و زیست پایدار
  19. بابک پورعالی، روزنامه‌نگار
  20. دکتر فرج‌الله ترنیان، عضو هیات علمی دانشگاه لرستان
  21. هدیه تهرانی، بازیگر سینما و فعال محیط‌زیست
  22. مژگان جمشیدی، روزنامه‌نگار
  23. عرفان حسینی، عضو هیات مدیره انجمن سبز چیای کردستان
  24. ناصح حسینی‌راد، عضو هیات مدیره انجمن سبز چیای کردستان
  25. نازدار حق‌پرست، عضو هیات مدیره انجمن سبز چیای کردستان
  26. نرگس خانعلی‌زاده، روزنامه‌نگار
  27. سمیرا خباز، روزنامه‎نگار
  28. مریم خباز، روزنامه‌نگار
  29. عرفان خسروی، زیست‌شناس
  30. محمدحسین خودکار، روزنامه‌نگار
  31. سوگل دانایی، روزنامه‌نگار
  32. محمد درویش، فعال محیط‌زیست
  33. دکتر بهروز ده‌زاد، کارشناس محیط‌زیست
  34. علی رستگار، روزنامه‌نگار
  35. خدیجه رضوی، مدیرعامل مؤسسه توسعه پایدار و محیط‌زیست
  36. دکتر فرشید رفوگران، وکیل پایه یک دادگستری
  37. بختیار روشنکار، عضو هیات مدیره انجمن سبز چیای کردستان
  38. دکتر کیومرث سفیدی، عضو هیات علمی دانشگاه اردبیل
  39. دکتر علی سلاجقه، رئیس اتحادیه انجمن‌های علمی منابع طبیعی و محیط‌زیست ایران
  40. سپهر سهامی‌فر، گرافیست
  41. طیبه سیاوشی شاه‌عنایتی، عضو کمیسیون فرهنگی مجلس
  42. دکتر علی‌محمد شاعری، عضو هیات رئیسه کمیسیون کشاورزی، آب و منابع طبیعی مجلس
  43. سونیا شفیعی، کارشناس محیط‌زیست
  44. لیلا شوقی، روزنامه‌نگار
  45. رضا شیخ‌پور، جنگلبان
  46. ایراندخت صالحی، عضو هیات مدیره کانون گردشگری پایدار زمین
  47. نادر ضرابیان، فعال محیط‌زیست
  48. عارف طاهرکناره، عکاس
  49. حسین عبیری گلپایگانی، فعال محیط‌زیست
  50. سمکو عظیمی، عضو هیات مدیره انجمن سبز چیای کردستان
  51. فاطمه علی‎اصغری، روزنامه‌نگار
  52. مهدی علیرضایی، روزنامه‌نگار
  53. دکتر افشین علیزاده، عضو هیات ‌علمی دانشگاه تهران 
  54. فرزاد علیزاده، عضو هیات مدیره کانون گردشگری پایدار زمین
  55. محمدعلی عسکری، روزنامه‌نگار
  56. فاطمه عودباشی، روزنامه‌نگار
  57. دکتر محمدرضا فاطمی، پژوهشگر علوم دریا
  58. دکتر تورج فتحی، کارشناس محیط‌زیست
  59. ستاره فروزان، روزنامه‌نگار
  60. لیلا فولادوند، مستندساز حوزه محیط‌زیست
  61. ایرج قادری، عضو هیات مدیره انجمن سبز چیای کردستان
  62. جمال قادری، عضو هیات مدیره انجمن سبز چیای کردستان
  63. دکتر زهرا قلیچی‌پور، عضو هیات علمی دانشگاه حکیم سبزواری
  64. ساناز قنبری، روزنامه‌نگار
  65. مه‌لقا کاشفی، نایب‌رئیس جمعیت زنان مبارزه با آلودگی محیط‌زیست
  66. نازنین کاظمی‌نوا، عکاس
  67. ناجی کانی‌سانانی، عضو هیات مدیره انجمن سبز چیای کردستان
  68. دکتر پرویز کردوانی، جغرافیدان
  69. دکتر مهدی کلاهی، عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد
  70. کاظم کوکرم، روزنامه‌نگار
  71. دکتر اسماعیل کهرم، فعال محیط‌زیست
  72. کمال کهنه‌پوشی، عضو هیات مدیره انجمن سبز چیای کردستان
  73. دکتر هادی کیادلیری، رئیس انجمن جنگلبانی ایران
  74. مه‌رو ماهر، روزنامه‌نگار
  75. صابر محمدی، روزنامه‌نگار
  76. عباس محمدی، فعال محیط‌زیست
  77. دکتر اصغر محمدی فاضل، رئیس پیشین دانشکده محیط‌زیست
  78. یاسر مختاری، روزنامه‌نگار
  79. فاطمه مرادزاده، روزنامه‌نگار
  80. لیلا مرگن، روزنامه‌نگار
  81. دکتر ایمان معماریان، جراح دامپزشک
  82. مه‌لقا ملاح، بنیانگذار و مدیرعامل جمعیت زنان مبارزه با آلودگی محیط‌زیست
  83. دکتر مرجان ملاحسینی، فعال محیط‌زیست
  84. گلنوش ملایری، نوازنده و آهنگساز
  85. دکتر رحیم ملک‌نیا، عضو هیات علمی دانشگاه لرستان
  86. دکتر هومن ملوک‌پور، جراح دامپزشک
  87. مینا مولایی، روزنامه‌نگار
  88. کوشان مهران، فعال محیط‌زیست
  89. ماهان مه‌رو، کارشناس محیط‌زیست
  90. دکتر حامد نجفی علمدارلو، عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس
  91. دکتر عبدالحسین وهاب‌زاده، بنیانگذار مدارس طبیعت در ایران
  92. محمدعلی یکتانیک، کارشناس حیات وحش
  93. اعضای انجمن دیده‌بان کوهستان
  94. اعضای شورای مرکزی ستاد مردمی نجات آشوراده و مناطق چهارگانه حفاظتی

تکلیف بازداشت شده‌های محیط زیست را روشن کنید

نزدیک به ۸۰۰ نفر از فعالان محیط زیست و همچنین چهره‌های فرهنگی و هنری کشور با نوشتن نامه‌ای به رئیس جمهور از او خواستند که هرچه سریع‌تر تکلیف بازداشت شده‌های فعال محیط زیست را روشن کند و به حقوق آنها به عنوان بازداشتی توجه نشان دهد. در متن این نامه آمده:

«چنانچه مستحضر هستید، نزدیک به ۹۰ روز است که ۱۳ تن از کارشناسان حیات­ وحش و فعالان محیط‌زیست ایران در بازداشت نهادهای امنیتی به سر می­برند و در این میان نیز تنها چند گزارش تلویزیونی و مطبوعاتی به ذکر موارد غیر مستدل و شبهه برانگیز به‌عنوان دلایل بازداشت این افراد پرداخته است. مرتضی آریا نژاد، نیلوفر بیانی، هومن جوکار، امیرحسین خالقی حمیدی، حسن راغ، سام رجبی، عارف زارع، محمد زارع، علیرضا فرهاد زاده، طاهر قدیریان، عبدالرضا کوهپایه و حمیده کاشانی دوست از بازداشت‌شدگان نهادهای امنیتی هستند.

علی­رغم مراجعه مکرر خانواده‌های بازداشت‌شدگان به نهادهای مربوطه، تاکنون پاسخ شفافی درباره اتهامات، وضعیت و محل نگهداری، همچنین سرنوشت بازداشت‌شدگان در دست نیست. برخی از بازداشت‌شدگان حداقل یک‌بار با خانواده خود ملاقات و یا تماس کوتاه تلفنی داشته‌اند، اما عبدالرضا کوهپایه تاکنون هیچ تماسی با خانواده خود نداشته و وضعیت حسن راغ، محمد زارع و عارف زارع نیز در هاله‌ای از ابهام است. مجموع‌ این شرایط و عدم امکان ملاقات حضوری و آزادانه، نقض دادرسی عادلانه و نقض اصول ۹، ۳۲ و ۳۵ قانون اساسی و مفاد قانون «احترام به آزادی‌های مشروع و حفظ حقوق شهروندی» مصوب مجلس شورای اسلامی و حتی قانون آیین دادرسی کیفری است.

همچنین این افراد از حق داشتن وکیل دادگستری نیز محروم هستند، که این موضوع نقض صریح اصل ۳۵ قانون اساسی است. هرچند مفاد تبصره ماده ۴۸ قانون آیین دادرسی کیفری بر مبنای انتخاب وکیل از بین فهرست وکلای مورد تأیید قوه قضاییه است؛ اما حتی مطابق همین ماده نیز تا زمانی که رئیس قوه قضاییه فهرستی از این وکلا تهیه نکرده است، اجرای این تبصره عملاً غیرممکن است. بنابراین تا پیش از اعلام اسامی این وکلا، نمی‌توان حق داشتن وکیل برای متهمان را نادیده گرفت.

به‌علاوه حیرت‌آور است که تمامی فعالیت­ها و تلاش­های به‌حق جامعه محیط‌زیستی ایران در چند دهه اخیر برای آگاه­سازی افکار عمومی و مقابله با بحران آب، تغییر اقلیم، نابودی تنوع زیستی و سایر مشکلات زیست­محیطی که مستلزم ارتباط با اساتید، دانشگاه­ها و سمن­های خارجی، پایش و نمونه‌برداری از عرصه­های طبیعی با تجهیزاتی همچون دوربین­های تله­ای و نیز فعالیت تحقیقاتی و اجرایی در پروژه­های رسمی و مورد تائید سازمان حفاظت محیط‌زیست، وزارت امور خارجه و سازمان جنگل­ها و مراتع مانند پروژه منارید و یا جذب کمک مالی برای پروژه‌های حفاظتی از نهادهای دست‌اندرکار بوده، اینک مشکوک و مجرمانه تلقی شده‌اند. این در حالی است که این موارد جزو فعالیت‌ها و وظایف ذاتی هر تشکل محیط‌زیستی است و مطابق اصل پنجاهم قانون اساسی و فرمایش‌های مکرر رهبر معظم انقلاب، حفظ محیط‌زیست وظیفه‌ای بر دوش تک‌تک افراد این سرزمین است؛ لذا هیچ‌گونه اهمال در این عرصه برای تشکل‌های محیط‌زیستی کشور جایز نیست.

بدیهی است حفظ امنیت کشور و برخورد با کسانی که بخواهند مخل این امنیت شوند، بر هر چیز مقدم و مورد تأیید هر ایرانی است. اما شک و شبهه افکنی در فضای کار محیط‌زیستی و گستردن دایره شبهات و اتهامات به‌تمامی فعالیت­های رایج و مرسوم و معمول محیط‌زیستی و بازداشت­های مدت­دار بدون توضیح مستدل، تنها باعث ایجاد نگرانی و دلسرد شدن فعالان محیط‌زیست می­شود.

ازاین‌رو، امضاکنندگان این نامه که شامل اشخاص حقیقی و حقوقی فعال در حوزه محیط‌زیست هستند، از جنابعالی درخواست دارند؛

اول: فعالیت‌ها و وظایف بدیهی تشکل­های مردم‌نهاد محیط‌زیستی و تحقیقات علمی در زمینه طبیعت مشکوک تلقی نشده و محدود نگردد، و فضایی امن فراهم شود تا تمامی دغدغه­مندان محیط‌زیست اعم از فعالان و محققان بتوانند به وظیفه خود عمل کنند.

دوم: در جهت تحقق حقوق متهمین زندانی، به‌منظور جلوگیری از خدشه­دار شدن حیثیت بازداشت­شدگان توسط برخی رسانه­های خاص با طرح اتهامات ثابت نشده، زمینه دادرسی شفاف و بهره­مندی آزادانه این افراد از حق داشتن وکیل دادگستری، ملاقات حضوری و تماس تلفنی با خانواده‌ها فراهم شود و دلایل بازداشت افراد نام‌برده در این نامه به‌روشنی اعلام و از وارد ساختن اتهامات ثابت نشده در رسانه­ها و فضای عمومی تا پیش از روشن شدن وضعیت آن­ها جلوگیری شود.

سوم: بعد از گذشت بیش از دو ماه از فعالیت کمیته چهارنفره تحقیق که با حکم جنابعالی برای بررسی موضوع بازداشت کارشناسان حیات‌وحش و فعالان محیط‌زیست مأموریت یافته بودند، نتایج حاصل از این بررسی به اطلاع عموم برسد.

در پایان به استناد موارد ذکرشده در این نوشتار، امضاکنندگان این نامه به‌عنوان متخصصان، کارشناسان، کنشگران و علاقه‌مندان محیط‌زیست تقاضای تسریع درروند دادرسی بازداشت‌شدگان را دارند و شهادت می­دهند: تاکنون طی حدود بیست سال فعالیت حرفه­ای بازداشت‌شدگان، جز تلاش برای خدمت به میهن و حفاظت از طبیعت این مرزوبوم، شاهد هیچ‌گونه فعالیت شبهه انگیزی از سوی ایشان نبوده­ایم.»

نامه یک محیط‌بان از زیر تیغ

مهدی آیینی – حدود سه سال پیش همراه چند نفر از همکارانش به ارتفاعات دنا رفت، آنجا بود که به طور ناخواسته با چهار شکارچی درگیر شد و در این درگیری متاسفانه یکی از شکارچیان جان خود را از دست داد و غلامحسین خالدی در مخمصه‌ای افتاد که هرگز آن را پیش‌بینی نمی‌کرد.

این محیط بان بیش از سه سال است که در زندان یاسوج روزها را به شب می رساند.

او روزهای طولانی زندان را با یاد خانواده و حیواناتی که نجات داده است، تاب می آورد. نامه او که روز گذشته رسانه ای شد، خطاب به معصومه ابتکار، رئیس سازمان حفاظت محیط زیست است.

خالدی در این نامه سرگشاده از ابتکار درخواست کرده که نگذارد زندگی او در زندان یا در پای چوبه دار به فراموشی سپرده شود.

محیط بان زندانی در بخشی از نامه اش می نویسد: مشکلات شدید خانوادگی، نظیر نداشتن هیچ سرپناهی برای خانواده ام و بلاتکلیفی و اضطراب ناشی از زندان سه ساله، افسردگی شدیدی را برایم به وجود آورده است.

متاسفانه کم کاری مدیرکل اداره حفاظت محیط زیست استان کهگیلویه و بویراحمد و سهل انگاری نمایندگان حقوقی سازمان در طول این سه سال و نیم، باعث شده که حقوق اینجانب ضایع و در مدت بازداشت یعنی سه سال و چهار ماه بلاتکلیف باشم.

خالدی در بخش دیگری از نامه اش اینچنین می نویسد: پدر پیر و مریض احوالی دارم و همین طور مادری که نمی تواند راه برود. من در زندانم و از حقوق دریافتی خانواده ام و همچنین خانواده پدری ام امرار معاش می کنم. به دلیل بازداشت، مشکلات شدید خانوادگی برایم پیش آمده؛ همسرم دچار ناراحتی قلبی شده است.«نازنین» دخترم کلاس اول راهنمایی است. برای مدرسه اش هیچ کاری نتوانسته ام انجام بدهم، حتی در طول سال شاید سه بار آن هم ده دقیقه او را دیده ام. خالدی در نامه خود به یکی دیگر از همکارانش به نام اسعد تقی زاده نیز اشاره می کند.

این محیط بان هم بیشتر از پنج سال است که در زندان روزگار می گذراند. در سطر سطر نامه خالدی این نکته به چشم می آید که او می ترسد مانند برخی از محیط بانانی که در زندان فراموش شده اند، در بلاتکلیفی بماند. آنچه مشخص است، این نکته است که محیط بانان با توجه به حقوق کم و شغل سختی که دارند، افراد زحمتکشی هستند که گاهی به دلیل نبود قانون مناسب یا سهل انگاری خودشان گرفتار مشکلاتی می شوند، اما نباید فراموش کرد که آنها حین دفاع از محیط زیستی که به تمامی ایرانیان تعلق دارد، گرفتار شده اند. به همین دلیل اکنون نباید آنها را تنها گذاشت.

هرچند که این وظیفه مسئولان محیط زیست است که کار آنها را با جدیت دنبال کنند، اما دیگران هم می توانند در این بین نقش داشته باشند.

برای نمونه هنرمندان می توانند پیشقدم شده و برای جلب رضایت شاکیان پرونده تلاش کنند یا خیران می توانند با کمک نقدی رضایت شاکیان چنین پرونده هایی را جلب کنند تا محیط بانان کمی سختی کار خود را فراموش کرده و با انگیزه بیشتری در راه حفظ محیط زیست تلاش کنند.

بالا