آخرین خبرها
خانه / بایگانی/آرشیو برچسب ها : طرح تنفس

بایگانی/آرشیو برچسب ها : طرح تنفس

اشتراک به خبردهی

سال‌های بلاتکلیفی جنگل

با گذشت یک سال و نیم از تصویب طرح تنفس، هنوز برنامه‌ای برای جنگل تدارک دیده نشده است

درست در روزهایی که نفس جنگل به شماره افتاده بود و این اکوسیستم دیگر توان تولید چوب نداشت، گروه کوچکی از کارشناسان به این جمع‌بندی رسیدند که باید بهره‌برداری چوب از جنگل‌های شمال متوقف شود. در ماه‌های پایانی سال ۹۵، قانون توقف بهره‌برداری تجاری از جنگل‌های شمال یا همان طرح تنفس جنگل، پس از کش و قوس‌های فراوان به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید. گرچه سه سال قبل از تصویب رسمی این قانون، به طور جدی بحث تنفس جنگل در سازمان متولی عرصه‌های طبیعی مطرح بود و به مدت یک سال قبل از تصویب قانون هم جلسات فشرده‌ای برای تدوین دستورالعمل جایگزین مدیریت جنگل‌های کشور با حضور استادان رشته جنگل و کارشناسان بخش تحقیق و اجرا برگزار می‌شد، اما هنوز طرح جدیدی برای مدیریت جنگل ارائه نشده است. تنها اقدام عملی سازمان جنگل‌ها، دریافت بودجه برای حفظ نیروهای حفاظتی است تا مانع قاچاق چوب در جنگل شود. طی یک سال‌ونیم گذشته، سرمایه‌گذاری‌هایی که برای ورود ماشین‌آلات بهره‌برداری از جنگل انجام شده بود، دچار مشکل شد. تعاونی‌های شکل گرفته در چارچوب بهره‌برداری از جنگل، در آستانه فروپاشی قرار گرفتند و چند شرکت بزرگ بهره‌بردار جنگل هم دست روی دست گذاشته‌اند تا دولت برنامه جایگزین خود برای مدیریت این اکوسیستم را اعلام کند و این شرکت‌ها بدانند آیا امکان تداوم همکاری با دولت وجود دارد یا نه. اما گویا متولیان خیال ارائه برنامه جدید ندارند. در آخرین اظهارات مسئولان، قرار است اوایل مهر دستورالعمل جایگزین ارائه شود؛ وعده‌ای که پیش از این هم تکرار شده بود.

تصویب طرح تنفس کار آسانی نبود. بیش از ۶۰ سال تجربه مدیریت جنگل با تکیه بر فروش چوب، یکباره باید کنار گذاشته میشد و طرحی تهیه میشد که جنگل را بدون درآمدهای چوبی مدیریت کند. نیمی از جنگلهای ایران فاقد طرح بود و نیمه دیگر با سرمایهگذاری بخش خصوصی مدیریت میشد. بنابراین در تدوین هر طرحی باید جذابیت برای بخش خصوصی هم لحاظ میشد. تا قبل از تصویب طرح تنفس، تمام طرحهای تهیه شده برای محصولات فرعی جنگل، بدون مشتری باقی مانده بود. از سوی دیگر کسی نمیدانست چگونه باید طرحی بدون تکیه بر درآمدهای حاصل از فروش چوب برای جنگل نوشته شود، زیرا در دانشگاهها هم چنین درسی تدریس نمیشد. همه ساختارهای مدیریت جنگل بر مبنای بهرهبرداری از چوب شکل گرفته بود. به همین دلیل تصویب طرح تنفس در مجلس شورای اسلامی هم با فراز و فرودهای زیادی همراه شد. این قانون در نهایت با دخالت شورای نگهبان و اصلاح ماده ۴۸ مکرر قانون برنامه ششم تبدیل به تکلیف دولت شد تا سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری کشور با ارائه برنامه جایگزین برای مدیریت عرصههای جنگلی، این اکوسیستم را از حالت تکمحصولی و تکیه بر تولید چوب خارج کند و شیوه دیگری برای مدیریت جنگل، متکی بر سایر استعدادهای این اکوسیستم برگزیند. از تاریخ تصویب طرح تنفس تاکنون بیش از یک سال و نیم میگذرد، اما هنوز جنگل طرح جایگزین ندارد. پیش از تصویب رسمی قانون هم یکسال جلسات فشرده و مداوم به منظور تدوین طرح جایگزین برای مدیریت جنگل برگزار شده بود و مسئولان سازمان جنگلها هر روز وعده میدادند بزودی این طرح جایگزین به شرکتهای بهرهبردار ابلاغ خواهد شد، اما با آنکه نزدیک به پنج سالی از بحث جدی پیرامون توقف بهرهبرداری تجاری از جنگل میگذرد، همچنان جنگل بدون طرح جایگزین باقی مانده و هنوز چشمها به درآمدهای حاصل از فروش چوب درختان شکسته و افتاده دوخته شده است.

بهانه کمبود بودجه

طولانی شدن تدوین یک برنامه جایگزین برای مدیریت جنگل، غیرعادی به نظر میرسد، زیرا حتی اگر تجربهای در این رابطه وجود نداشته باشد، حداقل باید روی کاغذ برنامهای برای دریافت نظرات اهل فن ارائه میشد. باریس مجنونیان، عضو هیات علمی دانشگاه تهران درباره دلایل طولانی شدن تدوین طرح تنفس به ما میگوید: هیچ تحرکی وجود ندارد. متولیان همه چیز را به بودجه وصل میکنند، اما به نظر من این حرف بیربطی است.

آنطور که او میگوید وقتی وظایفی برای یک دستگاه تعریف شده است با بودجه یا بیبودجه باید این وظایف انجام شود. این درحالی است که هزینه خیلی بالایی برای تهیه چنین طرحهایی نیاز نیست. مشکل ایناست نه ارادهای در این رابطه وجود دارد و نه علاقه و امیدی.

به گفته مجنونیان، در تمام بخشهای کشور کارها با آزمون و خطا پیش میرود، جنگل هم آزمون و خطاهای زیادی را از سر گذرانده است، بنابراین باید به دور از آرمانگرایی برای جنگل طرح تهیه شود.

او ضعیف شدن پرسنل سازمان جنگلها به دلیل پشت میزنشینی و وقت گذراندن برای نامهنگاریهای اداری را هم دلیل دیگری میداند که سبب شده است بدنه کارشناسی تا حدودی از اصل کار دور شود و امروز نتواند برای جنگل طرح تهیه کند. استاد دانشگاه تهران تاکید میکند: باید اعلام شود برای ده یا ۲۰ سال بعد جنگل چه برنامهای داریم. میتوانیم روی کاغذ یک هدف دور بگذاریم و به استناد آن اهداف کوچکتر برای مدیریت جنگل در نظر بگیریم. ممکن است با توجه به اینکه در کشور ما هر روز یک چیزی عوض میشود، این اهداف محقق نشود، اما به هر حال باید نقشه راهی باشد که پنج سال بعد روی هدفی که مشخص شده بر اساس دادههای جدید، مروری انجام شود. وقتی چنین هدفی وجود ندارد، فقط کارها محدود به حرف زدن میشود.

وعده اول مهر یا سرخرمن

تا امروز هر ایدهای درباره مدیریت جنگلها مطرح شده است صرفا در قالب مصاحبههایی بوده که مسئولان سازمان جنگلها با رسانهها داشتهاند و هیچ برنامهای روی کاغذ در معرض دید کارشناسان
قرار نگرفته است. اما عباسعلی نوبخت، معاون امور جنگل سازمان جنگلها در گفتوگو با ما وعده میدهد: تدوین دستورالعمل اجرایی جنگل تا پایان شهریور و حداکثر نیمه اول مهر به پایان میرسد.

آنطور که او عنوان میکند: تدوین دستورالعمل تفصیلی و نیمه تفصیلی به پایان رسیده و فقط جزئیات آن باقی مانده است. طی یک یا دو جلسه دیگر جزئیات دستورالعمل هم به پایان میرسد.

نوبخت همچنین از وعده تخصیص صددرصدی اعتبار ۷۸ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومانی برای تامین حقوق نیروهای حفاظتی خبر میدهد و اعلام میکند: تاکنون بخشی از بودجه که به سازمان جنگلها اختصاص یافته، براساس برشهای استانی توزیع شده است.

او درباره دلایل تاخیر در تدوین طرح جایگزین برای مدیریت جنگلهای شمال ادامه میدهد: ما شرح خدمات را به شورایعالی جنگل تحویل دادیم و این شرح خدمات در ۲۸ اسفند ۹۶ نهایی شد. البته در جریان انجام کارها ترکیب شورایعالی جنگل هم به طور کامل تغییر کرد. با این اوصاف از زمان تصویب شرح خدمات حدود پنج ماه گذشته است، اما توانستیم دستورالعمل نهایی را تدوین و به این نهاد تصمیمگیر ارسال کنیم.

نیاز به کمکهای دولتی

دستورالعمل اجرایی مدیریت جنگلها چه ویژگیهایی دارد؟ و تکلیف درختان شکسته و افتاده و عملیات پرورشی در دستورالعمل جدید چیست؟ محمدعلی معصومی، مدیرکل دفتر جنگلداری و امور بهرهبرداری سازمان جنگلها در پاسخ به این مسائل به ما میگوید: در دستورالعمل، طرح جایگزین تهیه میکنیم. این دستورالعمل طرح مدیریت پایدار جنگل است که بر اساس هفت معیار و ۶۳ شاخص تدوین شده است. برای هریک از معیارها یک کارگروه تشکیل دادیم و در هر کارگروه دو دستورالعمل نیمه تفصیلی و تفصیلی تهیه شد. به گفته او، در هفت معیاری که برای مدیریت جنگل وجود دارد، جنگلکاری و عملیات پرورشی و… گنجانده شده است. طرح بر اساس اصول علمی تهیه میشود و درآمدزایی جنگل صرفا از محل برداشت چوب نخواهد بود و از سایر استعدادهای جنگل غیر از چوب هم استفاده خواهد شد. آن طور که مدیر کل دفتر جنگلداری و امور بهرهبرداری سازمان جنگلها توضیح میدهد اگر سیاستهای سازمان تغییر کرد و بهرهبرداری از چوب را مد نظر قرار داد که این مساله داخل طرح دیده شده است. در غیر این صورت، درآمدزایی از محل برداشت قارچ، آبزی‌‌پروری، گردشگری و… انجام خواهد شد.

معصومی عنوان میکند: اگر بیلان طرح مثبت شود، برای اجرای آن مجری از بخش خصوصی میگیر یم و اگر بیلان مثبت نباشد، باید دولت به چنین طرحهایی کمک کند.

مسیری که طرح تنفس طی کرد

دولت در آذر ۹۲ «برنامه بهینهسازی پایش، حفظ، بهرهبرداری و مدیریت جنگلهای کشور» را به تصویب رساند. براساس این برنامه، بهرهبرداری چوب از طرحهای مدیریتی جنگلهای شمال باید حذف میشد. اما با این مصوبه، هیچگاه تصمیم هیات دولت به مرحله اجرا نرسید تا اینکه بحث توقف بهرهبرداری از جنگلهای شمال در قالب برنامه ششم مطرح شد و نمایندگان در جلسه علنی ۲۳ دی ۹۵ در قالب بند ۴۸ قانون برنامه ششم به توقف بهرهبرداری از جنگلها رای دادند. اما در این قانون بندی گنجانده شده بود که میتوانست به بهرهبرداری از جنگل تداوم بخشد. بر اساس یکی از بندهای ماده ۴۸ جمعآوری و بهرهبرداری از درختان جنگلی با هدف بهداشت، حفاظت و پرورش جنگل از درختان پیر، خشک سرپا، افتاده، لاپی، آفتزده و غیرقابل احیا صرفا با مجوز سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری کشور مجاز اعلام شده بود. چون این بند با روح تنفس جنگل منافات داشت، با اعتراض کارشناسان مواجه شد و کار به شورای نگهبان کشید. سرانجام ماده ۴۸ قانون برنامه ششم پس از بررسی توسط شورای نگهبان مغایر با قوانین شناخته و به مجلس برای اصلاح بازگردانده شد. در نهایت ماده ۴۸ مکرر با اصلاحاتی که مد نظر مدافعان تنفس بود در ۲۶ بهمن ۹۵ به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید و به عنوان تکلیف دولت به سازمان جنگلها ابلاغ شد. از این تاریخ به بعد هر گونه بهرهبرداری تجاری از جنگلهای شمال ممنوع اعلام شد.

لیلا مرگن

دولت با جنگل همراه نیست ‌

همایش «بایدها و نبایدها در مدیریت پایدار جنگل» دیروز در بابل برگزار شد

دیروز به همت «انجمن حامیان توسعه پایدار شهر بابل» همایش بایدها و نبایدها در مدیریت پایدار جنگل در این شهر برگزار شد. در این همایش هم مشابه سایر همایش‌هایی از این دست، لیستی از نبایدها و آنچه نباید در جنگل‌ها انجام شود ارائه شد اما توضیح داده نشد که بعد از خروج جنگل‌ها از شرایط مدیریت پایدار (یعنی در شرایط کنونی) چه باید کرد. در بخش‌هایی از سخنان سخنرانان حاضر در میزگرد تخصصی این همایش به اجرای طرح تنفس و کمبود بودجه به دلیل نبود همراهی دولت اشاره شد. تله کابین المیستان از مسایل مورد اعتراض فعالان محیط زیست بود که با دفاع سخنرانان دولتی حاضر در همایش روبرو شد.
گزارشگران سبز: فعالان محیط زیست سراسر کشور این روزها دغدغه‌های زیادی دارند و با برگزاری همایش‌های مختلف سعی می‌کنند برای بخشی از مشکلات پیش روی طبیعت ایران راهکاری پیدا کنند. همایش بایدها و نبایدها در مدیریت پایدار جنگل گامی در راستای دستیابی به راهکاری برای مدیریت جنگل‌های کشور بود. در این همایش سئوالات متعددی از سوی فعالان محیط زیست برای حاضران در پنل تخصصی ارسال شد که به دلیل کمبود وقت، بخش زیادی از آنها بدون پاسخ باقی ماند. پیش از برگزاری پنل تخصصی، هادی کیادلیری رئیس انجمن جنگلبانی ایران در سخنان خود گفت که بر اساس آمار سازمان جنگل‌ها، از سال ۳۴ تا ۸۶، به‌طور متوسط سالانه حدود سه هزار هکتار از سطح جنگل‌های کشور کاسته شده است.
او در بخش دیگری از سخنان خود صدور مجوز تغییر کاربری اراضی کشاورزی را نیز عاملی برای تخریب عرصه‌های طبیعی معرفی کرد و افزود: بررسی آمارها نشان می‌دهد، در یک دوره هفت ساله، ۳۳۲ هکتار از اراضی طبیعی به کشاورزی و در همان مقطع ۳۱۲ هکتار از اراضی کشاورزی مجوز تغییر کاربری برای ساخت و ساز و غیره دریافت کرده‌اند.
کیادلیری گفت: وضعیت تغییر کاربری اراضی در سطح شهرستان تالش در دوره بررسی ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۷ با استفاده از تصاویر ماهواره‌ای و عکس‌های هوایی از کاهش اراضی جنگلی به میزان ۹۸۷ هکتار حکایت دارد. افزایش اراضی ساخته شده در این شهرستان طی دوره زمانی یاد شده یک هزار و ۵۹۶ هکتار است. کاهش اراضی زراعی و باغی ۱۶۳ هکتار، کاهش اراضی با پوشش ضعیف ۵۹۹ هکتار و تبدیل سایر اراضی هم در این شهرستان گزارش شده است.

دفاع از طرح اراضی شیب‌دار

هر ساله بخشی از اراضی ملی تبدیل به سایر کاربری‌ها می‌شوند اما به نظر می‌رسد با ایجاد باغ روی اراضی شیب‌دار، این پدیده شدت یابد. اراضی که پتانسیل طبیعی آنها اجازه نمی‌دهد که دارای پوشش درختی باشند، به زودی توسط بخش کشاورزی به باغ‌های مثمر تبدیل خواهند شد. اجرای این طرح سئوالی بود که حاضران در نشست دیروز از دلاور حیدرپور رئیس سازمان جهاد کشاورزی مازندران پرسیدند. او ضمن دفاع از ایجاد باغ روی اراضی شیب‌دار تاکید کرد که این باغات در مستثنیات مردم ایجاد خواهد شد.
این در حالی است که در بخشنامه وزیر جهاد کشاورزی، پیش از تشکیل دولت دوازدهم، قرار بود اراضی شیب‌دار مستعد شناسایی شده در طبیعت هم به توسعه باغات اختصاص یابد.
رئیس جهاد کشاورزی مازندران همچنین تاکید کرد: طرح توسعه باغات روی اراضی شیب‌دار با مطالعات کارشناسی انجام می‌شود. درختان مانع فرسایش شده و خاک را حفظ می‌کنند و این باغات در مناطقی که مردم زراعت می‎کردند مستقر شده و جلوی شخم زمین را می‌گیرند. همچنین باغات در مناطقی ایجاد می‌شوند که بارش‌ آنها بیش از ۴۵۰ میلیمتر باشد و وزارت نیرو به آنها تخصیص آب داده باشد.
این در حالی است که وزارت نیرو بارها اعلام کرده است که توسعه باغات روی اراضی شیب‌دار سبب می‌شود رژیم آبی منطقه به‌هم بخورد. از نظر وزارت نیرو ایجاد باغ روی اراضی شیب‌دار توسعه کشاورزی و افزایش مصرف آب است و مطالعات هم نشان می‌دهد که توسعه این باغات به میزان یک درصد به حجم مصرف آب کشور اضافه خواهد کرد.

استفاده از طبیعت حق مردم است

در حالی که فعالان محیط زیست مازندران به دلیل حجم بالای گردشگر در منطقه نگران بارگذاری‌های جدید در این منطقه و اجرای پروژه تله کابین الیمستان هستند، همچنین معتقدند که پایه‌های تله کابین الیمستان در یکی از مسیرهای اصلی گدار مرال‌ها واقع شده است، یداللهی معاون محیط زیست مازندران اجرای طرح تله‌کابین در این منطقه را با این توجیه که برای انتقال مصالح مورد نیاز برای ساخت پایه‌های تله‌کابین از بالگرد استفاده خواهد شد، فاقد تخریب معرفی می‌کند.
همچنین ستار بابایی مدیر کل سابق منابع طبیعی مازندران-ساری نیز استفاده از طبیعت را حق مردم دانست و افزود: ما نمی‌توانیم دور یک عرصه‌ای را سیم خاردار بکشیم و به مردم بگوییم از آن استفاده نکنند.
او با اشاره به تعدیل‌های انجام شده در طرح تله کابین المیستان، متولی تصمیم‌گیری در زمینه گردشگری را سازمان میراث فرهنگی معرفی کرد و ادامه داد: بالاترین مرجع تصمیم سازی در زمینه جنگل یعنی شورایعالی جنگل، طرح تله کابین المیستان را تایید کرده است.
بابایی گفت: در این طرح، جنگل از بین نمی‎رود. بخشی از پایه‌های تله کابین در جنگل‌کاری‌ها و بخش دیگر در مراتع بالادست قرار می‌گیرند. این حق مسلم هر ایرانی است که از این موهبت الهی استفاده کند نه اینکه به بهانه استفاده، عرصه‌های طبیعی را تخریب کنند.

با کاشت درخت اکوسیستم باز نمی‌گردد

مسعود مولانا رئیس هیات مدیره شبکه سمن‌های محیط زیست استان مازندران در واکنش به دفاع مسئولان از تله کابین المیستان بیان کرد: ما نیمی از جنگل‌های مازندران را از دست داده‌ایم. یکی از طرح‌های مورد بحث تله کابین الیمستان است. ما تحت عنوان توسعه اکوتوریسم، جنگل خود را از دست داده‌ایم. با کاشت درخت، اکوسیستم باز نمی‌گردد. تحت عنوان اشتغال، توسعه و رشد بخش زیادی از جنگل خود را از دست دادیم. بخشی از جنگل الیمستان برای تله کابین واگذار شده است و در حال حاضر مازندران با بحران گردشگری روبرو است.
او افزود: همواره در قالب طرح‌های اشتغال‌زایی یک محدوه مشخص را واگذار می‌کنند. در حالی که جنگل‌های هیرکانی ذخیره‌گاه استراتژیک است. سازمان‌های حفاظت محیط زیست و جنگل‌ها و مراتع به پروژه تله کابین الیمستان مجوز داده‌‌اند.
مولانا در بخش دیگری از سخنان خود گفت: نگاه سمن‌ها این نیست که در جنگل بسته شود. بلکه می‌گوییم باید به سمت اقتصاد اکولوژیک حرکت کنیم.

تنفس به سرنوشت صیانت دچار نشود

مدیر کل سابق مازندران-ساری در بخش دیگری از سخنان خود نگاهی هم به طرح تنفس جنگل داشت و تاکید کرد: نباید طرح تنفس به سرنوشت طرح صیانت دچار شود.
او در پاسخ به سئوال سمن‌ها درباره سرنوشت قرقبانان پس از اجرای طرح تنفس عنوان کرد: با پیگیری ستاد سازمان، مقرر شد قرارداد حفاظتی با مجریانی که سابقه کار در اجرای طرح‌های جنگلداری دارند، منعقد شود. در قالب این قراردادها نیروهای حفاظتی به کار گرفته می‌شوند. پایان سال گذشته این قراردادها بسته شد و نیروهای قرقبان به کار گماشته شده‌اند.
به گفته بابایی بخشی از مشکلات پیش آمده برای اجرای طرح تنفس، تعجیل در برنامه‌های پیش‌بینی شده بود.
او اضافه کرد: قرار بود بحث قطع بهره‌برداری در طول پنج سال با ۴۰۰ میلیارد تومان اعتبار انجام شود. قانون‌گذار این پنج سال را به سه سال کاهش داد. وزیر جهاد کشاورزی نیز دستور داد تا پایان سال ۹۶، تمام طرح‌های جنگلداری متوقف شود. اعتبارات سال اول ۸۰ میلیارد تومان برآورد شده بود که این رقم بر اساس قانون تبصره ۱۶ به ۶۵ میلیارد تومان رسید و تا پایان سال فقط ۵۷ میلیارد تومان آن تخصیص یافت.
مدیر کل سابق مازندران-ساری یادآور شد: این در حالی است که نیاز واقعی منطقه ساری برای پرداخت صورت وضعیت قراردادهای حفاظتی ۶۵ میلیارد تومان است.

لیلا مرگن

خیانت مجلس نشینان به مردم و جنگل

635646823685917009 (1)نفس طرح تنفس‌جنگل را گرفتند؛آخرین مرهم زخم جنگل‌های باستانی کشور را ضایع کردند تا جنگل های شمال کشور  به مرگ نزدیک‌تر شود و دیگر خاطره ای از جنگل های هیرکانی که از عصر یخبندان جان سالم به در برده‌اند باقی نماند‌.تبر بی‌توجهی نمایندگان و فشار لابی ها بزودی زخمی کاری را بر تن جنگل های کشور می نشاند،زخمی که بی شک شرایط جنگل های شمال کشور را بحرانی تر می کند.

پنج شنبه گذشته درحالی که بیشتر کارشناسان حوزه محیط زیست ، منابع طبیعی و شهروندان منتظر بودند بخوانند و بشنوند که نمایندگان‌شان در مجلس مهر تایید خود را پای طرح تنفس جنگل می زنند،خبرهای از مجلس منتشر شد که ‌آب پاکی را روی دست آنهایی می ریزد که تصور می کنند مجلس‌نشینان برای نجات جنگل های کشور بیش از مجلس گذشته اهمیت قائلند.

براساس آخرین تصمیم های‌ گرفته شده قرار است طرح تنفس  جنگل از ابتدای چهارمین سال برنامه ششم، یعنی سال 1399 کلید بخورد!

‌ در شرایطی که زمان برای نجات جنگل های کشور حیاتی است و شدت تخریب ها آنقدر است که فقط ‌ در پنج سال اخیر 40 میلیون اصله درخت 300ساله شمشاد ‌از بین رفته اند‌ و چنانچه طرح تنفس از همین امروز نیز شروع شود‌برای برگشت به شرایط پیش از تخریب باید به جنگل های کشور حدود 150 سال زمان داد.

تعلل در اجرای طرح تنفس تنها غفلتی نیست که از نمایندگان نسبت به منابع طبیعی کشور سر زده، زیرا ‌آنها با قطع درختان برای اجرای طرح های عمرانی نیز موافقت کرده اند! آن هم در شرایطی که تاکنون بیش از‌ 7000 کیلومتر جاده در این جنگل ها ایجاد شده و درختان زیادی را به کام مرگ فرو برده است.

علاوه بر این مجلس نشینان با بهره‌برداری از جنگل با هدف بهداشت، حفاظت و پرورش جنگل از درختان پیر، خشک سرپا، افتاده، لاپی، آفت‌زده غیرقابل احیا نیز ‌ با مجوز سازمان جنگل‌ها‌ موافقت کرده اند؛ماجرایی که تا پیش از این نیز به همین شکل دنبال می شد و سود جویان با سوء استفاده از آن و نبود نظارت مناسب درختان سالم زیادی را قلع و قمع کرده اند.

چنین تصمیم هایی به طور حتم دیر یاز زود نه تنها جنگل های هیرکانی را از بین می برد بلکه سبب می شود شمال کشوراز زندگی خالی شده و تمامیت ارضی کشور نیز باتهدید رو به رو شود‌.

به نظر می رسد نمایندگان مجلس فراموش کرده اند یا نمی خواهند باور کنند‌ ‌میانگین بارش ‌در هیرکانی حدود 2000میلی‌متر برآورد می‌شود ‌و هر سال جنگل سه میلیارد و شش میلیون مترمکعب آب را ذخیره می کند.(بزرگ‌ترین سد کشور ‌،کارون‌‌ سه میلیارد مکعب آب را پشت خود نگه می‌دارد.) و یا    هر سال جنگل‌های شمال از انتشار 136میلیون تن گرد و غبار در کشور جلوگیری می کنند.

بنابراین زمانی که درختان جنگل های هیرکانی قطع شوند نه فقط آبی ذخیره نمی شود بلکه سیلاب و طغیان ریزگردها زندگی ساکنان شمال کشور و دیگر مناطق ایران را نابود خواهد کرد‌.

با تمام این غفلت ها هنوز فرصت برای نجات جنگل های کشور باقی است، باید از اعضای شورای نگهبان خواست هنگام بررسی نهایی لایحه ششم به این مهم توجه کرده و از نمایندگان مجلس بخواهند قانون را تمام و کمال برای حفظ منابع طبیعی کشور بکار گیرند و دست کم به اصل 50 قانون اساسی کشور احترام بگذارند. ‌

‌مهدی آیینی

بالا