آخرین خبرها
خانه / بایگانی/آرشیو برچسب ها : مهدی آیینی (برگ 2)

بایگانی/آرشیو برچسب ها : مهدی آیینی

اشتراک به خبردهی

رها مثل پسماندهای عفونی ‌

پسماندهای عفونی منابع آب و خاک کشور را آلوده می‌کند، زیرا نهادهای مسئول به درستی بر‌ پروسه تفکیک از مبدا زباله‌های عفونی و بی‌خطرسازی آنها نظارت ندارند. این بی‌توجهی سبب شده است که پسماند‌های عفونی براحتی وارد چرخه مدیریت پسماندهای ‌عادی شوند و سلامت شهروندان را بیش از گذشته به خطر بیندازند.

  تورج فتحی، کارشناس محیط زیست درباره تعداد مراکز درمانی که پسماندهای عفونی تولید می‌کنند، عنوان کرد: اطلاعات دقیقی در این خصوص در دست نیست. برای نمونه برآورد می‌شود که در کلانشهر تهران حدود۵۰۰۰ تا ۷۰۰۰ واحد درمانی فعال است که‌ انواع و اقسام پسماندهای عفونی را تولید می‌کنند.

وی درباره اینکه آیا در این مراکز تفکیک از مبدا به درستی انجام می‌شود؟ به ما گفت: در بیشتر مراکز درمانی تفکیک از مبدا به درستی انجام نمی‌شود. در واقع در بیشتر درمانگاه‌هایی که جراحی‌های سرپایی انجام می‌شود، تکفیک پسماند انجام نمی‌شود‌.

این کارشناسان محیط زیست در پاسخ به این پرسش که نظارت بر عملکرد مراکز درمانی بر عهده کدام سازمان است؟ بیان کرد: براساس ضوابطی که در نظر گرفته شده تفکیک از مبدا باید در مراکز درمانی انجام شود. اما این اتفاق نمی‌افتد و نظارت مناسبی هم روی عملکرد مراکز درمانی انجام نمی‌شود‌.

‌فتحی ادامه داد: براساس ضوابط در نظر گرفته شده مسئولیت حسن انجام قانون بر عهده سازمان حفاظت محیط است و شهرداری‌ها و وزارت بهداشت نیز در این بین نقش دارند‌.

وی درباره اینکه چرا نظارت در این حوزه به درستی انجام نمی‌شود؟ افزود: نهادهای مسئول در این حوزه برای اجرای ضوابط با یکدیگر هماهنگی مناسبی ندارد. ‌

این کارشناسان محیط زیست درباره پیامدهای بی‌توجهی به مدیریت پسماندهای  عفونی تاکید کرد: این بی‌توجهی آلودگی منابع آب و خاک را به دنبال دارد، زیرا وقتی تفکیک از مبدا انجام نشود، شهرداری پسماندهای عفونی را وارد چرخه پسماندهای عادی می‌کند که پیامدهای ناگواری را به دنبال دارد‌.

فتحی در پاسخ به این پرسش که آیا بی‌خطرسازی پسماندهای عفونی در بیمارستان‌های کشور به‌ درستی انجام می‌شود؟ گفت:‌ براساس ضوابط وزارت بهداشت‌ و درمان واحد درمانی داری پسماند عفونی باید پسماندهای ویژه خود را بی‌خطر سازی کنند. به این منظور پسماند عفونی برای مدتی مشخص در دستگاه‌های مخصوص قرار می‌گیرد تا ویروس و باکترهای آن از بین برود‌.

وی ادامه داد: پسماند در لحظه‌ای که از دستگاه خارج می‌شود، ‌بی‌خطر شده است. اما اگر این پسماند به محض خروج از دستگاه ‌‌وارد دستگاه زباله سوز نشود، دوباره شرایط پسماند خطرناک را پیدا می‌کند، زیرا ‌ با پسماند‌های عادی مخلوط می‌شود و به پسماند ویژه بدل می‌شود.

این کارشناسان محیط زیست تاکید کرد: این رویکرد اشتباه سبب شده است که  ‌بخش عمده‌ای از پسماندهای عفونی بی‌خطرسازی شده در مراکز درمانی به محض اینکه از دستگاه بی‌خطر سازی خارج می‌شود، دوباره به پسماند خطرناک تبدیل ‌‌شوند.

دریاچه ارومیه پاییز را نمی‌بیند؟

دریاچه ارومیه در نامناسب‌ترین شرایط خود در چند سال گذشته قرار گرفته ‌ و برخی کارشناسان معتقدند که سطح تراز دریاچه نسبت به سال گذشته حدود ۵۰ سانتی‌متر کاهش یافته است، در چنین شرایطی ‌ احتمال اینکه دریاچه تا اواخر تابستان کاملا خشک شود، افزایش یافته است. ‌

هشدارها نسبت به شرایط نامناسب دریاچه این روزها بیش از  گذشته به  گوش می‌رسد، براساس بررسی‌هایی که در دانشگاه شریف انجام شده است، برخی می‌گویند دریاچه در ناگوارترین شرایط ۶۰ سال گذشته قرار دارد.

آن  چه در این بین شرایط را بحرانی‌تر می‌کند، این مساله است که سازمان حفاظت محیط زیست نیز گزارش مناسبی از وضعیت دریاچه ارومیه منتشر نمی‌کند.

دکتر حسام احمدی بیرگانی، عضو هیات علمی دانشکده منابع طبیعی دانشگاه ارومیه درباره آخرین وضعیت این دریاچه می‌گوید: شرایط دریاچه نسبت به سال گذشته بسیار ناگوارتر شده است و می‌توان گفت سطح تراز دریاچه نسبت به مدت مشابه سال گذشته حدود ۵۰ سانتی‌متر کاهش یافته است.‌

او با انتقاد از سازمان حفاظت محیط زیست عنوان می‌کند: باید از سازمان حفاظت محیط زیست ‌پرسید که چرا در خصوص وضعیت تراز آب دریاچه ارومیه بدرستی اطلاع رسانی نمی‌کند؟ این سازمان در فصل‌های سرد سال مانند زمستان که شرایط دریاچه اندکی بهتر می‌شود به طور مدام درباره تراز دریاچه ارومیه آمار می‌دهد. اما این روزها این اطلاع رسانی را متوقف کرده است.

آبرسانی قطره چکانی به دریاچه

‌مساله دیگری که کارشناسان نسبت به آن هشدار می‌دهند، افزایش رسوب نمک در دریاچه است. دکتر احمدی بیرگانی در این باره توضیح می‌‌دهد: یکی از مشکلات دریاچه این است که سطح آن گسترده شده ‌و میزان نمک ته نشین شده در دریاچه افزایش یافته است. این شرایط سبب شده میزان تبخیر آب در دریاچه نیز بیشتر شود.

عضو هیات علمی دانشکده منابع طبیعی دانشگاه ارومیه با اشاره به اینکه برآورد می‌شود، هر سال حدود یک میلیارد مترمکعب آب  در دریاچه تبخیر شود، می‌افزاید: اگر میزان آب ورودی به دریاچه افزایش پیدا نکند، شرایط دریاچه ناگوارتر می‌شود‌. در واقع ورود ۳۰۰ میلیون متر مکعب آب به محیطی که حدود ۲۵ میلیارد متر مکعب آب از دست داده است، ‌تاثیر زیادی ندارد.

او درباره کمبود منابع آب نیز توضیح می‌دهد: این واقعیتی است که شهرها و کشاورزی در منطقه توسعه پیدا کرده است. اما برای نجات دریاچه باید منابع آب را به درستی مدیریت کرد‌.

دکتر احمدی بیرگانی درباره حقابه دریاچه ارومیه نیز عنوان می‌کند: مقداری آب برای دریاچه رها می‌شود. اما نظارتی در طول مسیر انجام نمی‌شود. به همین دلیل کم نیستند کشاورزانی که با استفاده از پمپ ‌حقابه دریاچه را در بین راه برداشت می‌کنند و مانع از رسیدن آب کافی به دریاچه می‌شوند.‌

عضو هیات علمی دانشکده منابع طبیعی دانشگاه ارومیه در پاسخ به این پرسش که احتمال  خشکیدن دریاچه ارومیه چقدر جدی است؟ نیز می‌گوید: اگر ورودی آب به دریاچه تغییری نکند این احتمال وجود دارد که تا اواخر تابستان دریاچه به طور کامل خشک شود، فراموش نکنیم که سال گذشته حدود ۹۷ درصد دریاچه خشک شد و امسال شرایط نسبت به سال گذشته ناگوارتر است.

به این ترتیب باید هشدار داد؛ احتمال اینکه دریاچه ارومیه تا اواخر تابستان امسال به طور کامل خشک شود افزایش یافته است و این فاجعه محیط زیستی این روزها بیش از گذشته به ما نزدیک است.‌

بیابان لوت خاطره می‌شود

هفت سال پیش در چنین روزی بیابان لوت به عنوان اولین اثر طبیعی کشور در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید. اما در این مدت آن طور که باید برای حفظ این اثر طبیعی تلاش نشده است و مسائلی مانند  معدنکاوی و گردشگری بی‌ضابطه این اثر منحصر بفرد را تهدید می‌کند.

بیابان لوت ویژگی‌های منحصربفردی دارد از طولانی و بلندترین کلوت‌ها گرفته تا تپه‌های ماسه‌ای و نبکاهایی که نمونه آن در جهان کمتر دیده می‌شود. علاوه بر این گونه‌های گیاهی و جانوری خاصی نیز در این بیابان زیست می‌کنند. این درحالی است که گرم‌ترین نقطه جهان نیز در بیابان لوت به ثبت رسیده است و این ویژگی‌ها از این بیابان اکوسیستمی می‌سازد که نیازمند مراقبت و نگهداری ویژه است.

با این حال آن‌طور که باید برای مراقبت از این اکوسیستم منحصر بفرد تلاش نمی‌شود و این روزها معدنکاوی و گردشگری بی‌ضابطه این اثر طبیعی کشورمان را تهدید می‌کند. برای نمونه بسیاری از آفرود سواران در این اکوسیستم جولان می‌دهند و سبب تخریب پوشش گیاهی و رخساره‌های طبیعی این منطقه می‌شوند.

لوت اکوسیستمی منحصربفرد

برخی افراد و مسئولان از اهمیت حفظ بیابان لوت غافل هستند و به نظر می‌رسد آنها درک درستی از این اکوسیستم ندارند و تصور می‌کنند که لوت نیز مانند مناطق بیابانی انسان ساز است که به دلیل فعالیت‌های نامناسب انسان قابلیت‌های حیاتی خود را از دست داده است.

وحید جعفریان، مدیرکل دفتر امور بیابان سازمان ‌منابع طبیعی و آبخیزداری درباره اهمیت بیابان لوت می‌گوید: بیابان‌های طبیعی  با عرصه‌هایی که به دلیل مدیریت نامناسب منابع آب و تغییرات کاربری و از بین بردن پوشش گیاهی ظاهری شبیه بیابان پیدا می‌کنند، متفاوت هستند. لازم به یادآوری است که بیابان‌زایی عاملی انسانی است که به دلیل مدیریت نامناسب سرزمین اتفاق می‌افتد. اما بیابان‌های طبیعی ‌اکوسیستم‌هایی خاص هستند که  با محیط، پوشش گیاهی و گونه‌های جانوری خود در تعادل  قرار دارند.

ویژگی‌های منحصربفرد بیابان لوت سبب شد اقدامات لازم برای ثبت آن در فهرست میراث جهانی یونسکو از تیر ماه سال ۹۳ آغاز شود و پس از تلاش‌های بسیار بیابان لوت در بیست و هفتم تیرماه ۱۳۹۵ در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفت.

 ۳ چالش ویرانگر لوت

کم نیستند کارشناسانی که تاکید می‌کنند، بیابان لوت نیازمند توجه ویژه است و نهادهای مسئول در این حوزه باید برای نگهداری از این اثر طبیعی قدم‌های موثرتری بردارند، زیرا اگر این تعامل بین دستگاه‌ها شکل نگیرد خطر تخریب جلوهای خاص این اکوسیستم هر روز جدی‌تر می‌شود.

مدیرکل دفتر امور بیابان سازمان ‌منابع طبیعی و آبخیزداری در این باره می‌گوید: پوشش گیاهی بیابان لوت ‌متاثر از ‌منابع زیر زمینی آب و سیلاب‌هایی است که  هر چند سال یکبار اتفاق می‌افتد. به همین دلیل اگر این منابع از این اکوسیستم دریغ شود یا کیفیت آنها آسیب ببیند. بسیاری از‌ رخساره‌های منحصربفرد لوت از بین خواهد رفت.

آن طور که او توضیح می‌دهد به دنبال از دست رفتن منابع آب در بیابان لوت پوشش گیاهی و جانوری منطقه نیز دچار آسیب خواهد شد.

توسعه ناپایدار و معدنکاوی نیز از دیگر عوامل تخریب اکوسیستم لوت به شمار می‌آید. جعفریان در این باره توضیح می‌دهد: بحث تغییر کاربری زمین مانند معدنکاوی نیز ‌بشدت می تواند این اکوسیستم را تخریب کند.

مدیرکل دفتر امور بیابان سازمان ‌منابع طبیعی و آبخیزداری از ‌گردشگری غیر مسئولانه نیز به عنوان عاملی که بیابان لوت را تهدید می‌کند، نام می‌برد و می‌گوید: گردشگری باید براساس شاخصه‌های پایداری انجام شود و جوامع محلی نیز باید از این مساله بهرمند شوند.

به این ترتیب باید تاکید کرد که دستگاه‌های مسئول مانند سازمان حفاظت محیط زیست، سازمان منابع طبیعی،‌ وزارت گردشگری و میراث فرهنگی و وزارت صنعت، معدن و تجارت باید برای حفظ این اکوسیستم ارزشمند نهایت همکاری را با یکدیگر داشته باشند و با در اولویت قرار دادن توسعه پایدار، شرایطی ایجاد کنند که نسل‌های آینده نیز بتوانند از چنین اکوسیستم‌هایی استفاده کنند.

مهدی آیینی

 

مدیریت خصمانه منابع آب در افغانستان

‌خشکیدن تالاب هامون به مشکلات اهالی سیستان و بلوچستان دامن زده ‌ و معیشت بسیاری از ساکنان این منطقه را تحت تاثیر قرار داده است. این شرایط منجر به افزایش مهاجرت و شیوع بیماری‌های ریوی و چشمی در بین ساکنان منطقه سیستان شده است. در ادامه درباره همه این مسائل با داود میرشکار، مدیر کل محیط ‌زیست سیستان و بلوچستان به گفت‌وگو پرداخته‌ایم.

مشکلات محیط زیستی سیستان و بلوچستان چقدر افزایش یافته است؟

شرایط محیط زیستی سیستان و بلوچستان مناسب نیست. اولین دلیل آن‌ بحث مدیریت خصمانه  منابع آب رودخانه هیرمند است که از چند سال گذشته آغاز شده است. متاسفانه با ایجاد بند کمال‌خان، سد کجکی و سد ارغنداب افغانستان به صورت‌ نامناسبی مانع تامین حقابه هامون ‌شده‌ و‌‌ ترجیح می‌دهند که بخش زیادی از آب را‌ به شوره زارها هدایت کنند.

‌وضعیت آب ذخیره شده در سدهایی که افغانستان روی هیرمند ایجاد کرده چگونه است؟

اکنون ‌میزان آب ذخیره شده در پشت سدهایی که روی هیرمند ایجاد شده به بیشترین میزان ‌در پنج سال  گذشته رسیده است. در واقع آنها به گونه‌ای منابع آب را مدیریت می‌کنند که بخشی از مردم خود افغانستان نیز در تنگنا قرار گرفته‌اند.

سایر منابع تامین کننده حقابه هامون چه شرایطی دارد؟

‌در شمال سیستان نیز سال گذشته از فراه‌رود آب اندکی به ایران می‌رسد. اما آب این رود را نیز به کانال‌های فرعی هدایت کرده‌اند. در واقع برای هامون صابوری‌ نیز آبی رها نشده است. به همین دلیل وسعت کانون‌های گرد و غبار فرامرزی که کشورمان را تهدید می‌کند نیز بیشتری از سال‌های گذشته شده است.‌

شرایط کانون‌های داخلی گرد و غبار منطقه چگونه است؟

‌ تهدید دیگری که در بستر هامون با آن رو به رو هستیم، دستکاری‌هایی است که بدون کارشناسی در منطقه انجام می‌شود و به افزایش‌ کانون‌های گرد و غبار دامن می زند. علاوه بر این چرای دام سنگین و سبک نیز مشکل دیگری است که با آن رو به رو هستیم، زیرا برخی افراد دام‌های سبک و سنگین خود را در تالاب رها می‌کنند و دام‌ها ‌ پوشش‌‌ گیاهی باقیمانده در تالاب را نیز از بین می‌برند و به این شکل به تخریب بیشتر تالاب و افزایش گرد و غبار دامن می‌زنند.

‌پیامدهای اجتماعی تخریب تالاب  چقدر افزایش یافته است؟

‌بیش از ۸۰ درصد معیشت ‌ساکنان اطراف تالاب به هامون وابسته است. به همین دلیل با توجه به شرایط تالاب  صیادی در منطقه از بین رفته است. علاوه بر این دامداری‌ نیز دستخوش آسیب شده است، زیرا حجم ‌علوفه ‌ بشدت کاهش پیدا کرده ‌ و دامداران شرایط بسیار سختی پیدا کرده‌اند. علاوه بر این تخریب تالاب سبب شده گردشگری و صنایع دستی منطقه نیز تحت تاثیر قرار بگیرد.

‌میزان مهاجرت از منطقه چقدر بیشتر شده است؟

مهاجرت بیشتر شده است. اما دستگا‌های متولی باید به این پرسش پاسخ دهند. لازم به یادآوری است که کشاورزی منطقه نیز دچار آسیب شده ، برای نمونه وقتی حقابه تامین می‌شد و کشاورزی رونق داشت همه زمین‌های منطقه مالک حقیقی داشت. اما اکنون شرایط تغییر کرده است.‌

افزایش توفان‌های گرد و غبار در منطقه نیز یکی دیگر از مشکلات اهالی سیستان است.

درست است. در گذشته ساکنان منطقه از بادهای ۱۲۰ روزه آسیب می‌دیدند. اما زمان وزش این بادها اکنون تغییر کرده و به ۱۸۰ روز و بیشتر از آن رسیده است و با توجه به اینکه بستر تالاب خشک شده گرد و غبار هم بیشتر شده است. ‌این بادها در گذشته به تعدیل هوای منطقه کمک می‌کردند، زیرا تالاب دارای آب بود و وزش باد و عبور آن از روی تالاب سبب بهبود شرایط آب و هوا می‌شد. اما اکنون توفان‌های گرد و غبار سبب افزایش بیماری‌های ریوی و  چشمی در بین ساکنان منطقه شده است‌.

 

مهدی آیینی

بازگشت به عقب در حوزه محیط زیست  

محیط زیست در لایحه هفتم توسعه فراموش شده است

رئیس دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست علوم و تحقیقات با اشاره به اینکه بی‌توجهی به محیط زیست را در برنامه هفتم توسعه باید بازگشت به عقب دانست، گفت: برخی از مفاد برنامه هفتم توسعه با سیاست‌های ابلاغی مغایرت دارد.

‌ دکتر هادی کیادلیری افزود: ‌در لایحه هفتم توسعه نشانی از توسعه پایدار به چشم نمی‌خورد و متن این لایحه بیشتر در راستای تولید بدون توجه به پایداری سرزمین نوشته شده است‌.

وی درباره پیامدهای این بی‌توجهی نیز گفت:‌ این بی‌توجهی ‌‌سبب می‌شود که تمام فرصت‌ها و مواهب طبیعی در آینده به بلایای طبیعی و تهدید بدل شوند.

رئیس دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست علوم و تحقیقات تاکید کرد: برنامه هفتم توسعه علاوه بر اینکه امنیت غذایی کشور را به خطر می‌اندازد، سبب از دست رفتن استقلال کشور نیز خواهد شد.

دکتر کیادلیری با اشاره به اینکه برخی مفاد لایحه هفتم توسعه با سیاست‌های ابلاغی در حوزه محیط زیست مغایرت دارد، عنوان کرد: برای نمونه در سیاست‌های کلی منابع طبیعی ‌که قبلا ابلاغ شده‌‌، بر مهار عوامل ناپایدار تاکید شده بود. علاوه بر این در بند یازدهم ابلاغیه سیاست‌های کلی برنامه هفتم نیز ‌تحقق سیاست کلی آمایش سرزمین مطرح شده است.

وی ادامه داد: در بند هفتم سیاست‌های کلی محیط زیست ‌نیز ‌به مسائلی مانند تغییرات اقلیمی، مقابله با بیابان‌زایی، گرد و غبار، خشکسالی و شناخت پدیده های نوظهور اشاره شده بود.

رئیس دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست علوم و تحقیقات با اشاره به اینکه برنامه هفتم توسعه نیز باید از چنین سیاست‌هایی پیروی کند، گفت: اما در‌ برنامه ‌ هفتم توسعه به این مسائل ‌توجه نشده است.

دکتر کیادلیری با اشاره به اینکه بخش ‌نهم برنامه ‌ششم توسعه به محیط زیست و منابع طبیعی اختصاص یافته بود، افزود: اما در برنامه هفتم این بخش حذف شده است. به همین دلیل می‌توان گفت ما در حوزه محیط زیست از دنیا و حتی گذشته خودمان نیز عقب افتاده‌ایم.‌

چراغ سبز به نابودی جنگل

وی با بیان اینکه یکی از عوامل نوظهور بحث ‌آتش‌سوزی جنگل و مراتع است، عنوان کرد: آتش سوزی جنگل‌ها و مراتع این روزها ‌شدت گرفته است. هرچند در برنامه ششم توسعه به این مساله پرداخته شده بود. اما به این مهم در برنامه توسعه هفتم‌ اشاره‌ای نشده است‌.

رئیس دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست علوم و تحقیقات ادامه داد: ما در حالی شعار کاشت یک میلیون درخت را مطرح می‌کنیم که بحث غنی‌سازی و توسعه جنگل‌های مخروبه  کشور در برنامه هفتم توسعه دیده نشده است.

‌وی ادامه داد: علاوه بر این به  بحث مقابله با بیابان‌زایی  نیز در برنامه هفتم توسعه هیچ اشاره‌ای نشده‌ این درحالی است که در ‌حدود ۱۶ سال اخیر ‌حدود یک میلیون و ۲۰۰ هزار هکتار به وسعت اراضی بیابانی کشور افزوده شده است.

دکتر کیادلیری با اشاره به اینکه بحث تعادل دام و مرتع نیز ‌یکی دیگر از بزرگترین مشکلات کشور ماست، افزود: این مساله نیز در برنامه هفتم مغفول مانده است.‌

رئیس دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست علوم و تحقیقات با بیان اینکه یکی از ارکان‌ پایداری سرزمین تنوع زیستی آن است، بیان کرد: در متن  برنامه هفتم توسعه به این مهم نیز هیچ اشاره‌ای نشده است.

فراهم شدن فرصت برای  جنگل‌خواری

‌وی عنوان کرد: اگر بخواهیم برنامه توسعه هفتم را با سیاست‌هایی که ابلاغ شده است، مقایسه کنیم، باید بگوییم بسیاری از مسائل مغفول مانده است و برخی از مسائل نیز با سیاست‌های ابلاغ شده مغایرت دارد. برای نمونه در برنامه هفتم اجازه برداشت درختان شکست و افتاده در حاشیه جاده‌های جنگلی داده شده است. اما براساس منابع علمی چنین رویکردی اشتباه است.

دکتر کیادلیری ادامه داد: افزون بر این در این لایحه عنوان شده که زارعت چوب در عرصه‌های جنگلی فاقد پوشش انجام شود. اما این رویکرد نیز‌  به لحاظ فنی و تکنیکی کاملا غلط است.

رئیس دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست علوم و تحقیقات در این باره توضیح داد: نباید در عرصه‌های جنگی ‌زراعت چوب انجام داد، زیرا کاشت گونه‌های سریع الرشد در اراضی جنگلی سبب طغیان آفت و بیماری خواهد شد.

وی عنوان کرد: علاوه بر این‌ زراعت چوب از سوی بخش خصوصی و مردمی انجام می‌شود و با توجه به این مساله اگر‌ عرصه‌های جنگلی فاقد پوشش در اختیار بخش خصوصی  قرار گیرد به نوعی زمینه برای ‌جنگل خواری و زمین خواری بیشتر فراهم می‌شود.

دکتر کیادلیری تاکید کرد: در ‌برنامه هفتم توسعه گفته شده که ارزیابی محیط‌زیستی برای طرح‌های توسعه‌ای جدید و بزرگ انجام خواهد شد. با توجه به این رویکرد باید پرسید، آیا طرح‌های کوچک توسعه و طرح‌های قدیمی به ارزیابی محیط زیستی نیاز ندارد؟

مهدی آیینی

سیل‌ توسعه آبخیزداری را برد

آبخیزداری در لایحه هفتم توسعه حذف شده است

مدیر کل دفتر آبخیزداری و حفاظت خاک سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری با اشاره به اینکه در لایحه هفتم توسعه هیچ اشاره‌ای به آبخیزداری نشده است، گفت: این بی‌توجهی پیامدهای ناگواری را برای کشور به همراه خواهد داشت، زیرا آبخیزداری زیر بنای امنیت غذایی، توسعه و اقتصاد کشور است.

‌‌هوشنگ جزی درباره اینکه جدی‌ترین چالشی که آبخیزداری با آن مواجه شده چیست؟ گفت: اولین چالشی که در این خصوص باید برطرف شود، این است که در لایحه برنامه هفتم توسعه هیچ توجهی به آبخیزداری نشده‌ و این در حالی است که آبخیزداری زیربنای توسعه، امنیت غذایی و اقتصاد کشور است.

وی با اشاره به اینکه در برنامه ششم توسعه دولت مکلف به انجام  ۱۰ میلیون هکتار عملیات آبخیزداری شده بود. افزود‌: اما در برنامه‌ هفتم توسعه هیچ تکلیفی برای آبخیزداری در نظر گرفته نشده. این درحالی است که در سیاست‌های ابلاغی از سوی مقام معظم رهبری به بحث آبخیزداری و آبخوان‌داری در برنامه هفتم توسعه تاکید شده بود.

جزی در پاسخ به این پرسش که چقدر از اهداف برنامه ششم توسعه در حوزه آبخیزداری محقق شده است؟ نیز عنوان کرد: در سال۹۷ تا ۹۹‌ از صندوق توسعه ملی به آبخیزداری کمک شد در نتیجه حدود ۶۰ درصد از اهدف برنامه ششم توسعه محقق شد. اما با توجه به اینکه در‌ لایحه هفتم توسعه هیچ اشاره ای به آبخیزداری نشده مشخص نیست، چگونه قرار است به این مهم اعتبار اختصاص یابد؟

مدیر کل دفتر آبخیزداری و حفاظت خاک سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری با بیان اینکه در لایحه برنامه هفتم توسعه هیچ نامی از منابع طبیعی و محیط زیست هم نیست، عنوان کرد: اثر بخشی عملیات‌های آبخیزداری در کشور کاملا مشهود است. به همین دلیل بسیاری از استانداران، فرمانداران و نمایندگان مجلس از منابع طبیعی می‌خواهند در مناطق تحت مدیریت‌ آنها عملیات آبخیزداری انجام شود.‌

وی با اشاره به اینکه ‌ ۱۳۶ میلیون هکتار از اراضی کشور را منابع طبیعی تشکیل می‌دهد در گفت‌وگو با ما تاکید کرد‌: علاوه بر این حدود ۱۲۵ میلیون هکتار از حوضه‌های آبخیز کشور ‌ به لحاظ فرسایش آبی در شرایط بحرانی قرار دارد. اما در لایحه هفتم توسعه هیچ اشاره‌ای به آبخیزداری نشده است.

مدیر کل دفتر آبخیزداری و حفاظت خاک سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری‌ درباره نیاز کشور به آبخیزداری نیز توضیح داد: ۱۲۵ میلیون هکتار از اراضی کشور ما تحت فرسایش آبی قرار دارد. به عبارت دیگر هر سال به طور میانگین ۱۵٫۴ تن در هکتار خاک کشور شسته می‌شود و به این شکل از ارزش غذایی و زیستی آن  کاهش می‌یابد.

وی با اشاره به اینکه با توجه به تاثیرات تغییر اقلیم جبران خاک از دست رفته در کشور غیر ممکن است، افزود‌: بی‌توجهی به آبخیزداری سبب شده که هر سال حدود ۳۵۰ میلیون متر مکعب خاک پشت سدهای کشور ذخیره ‌‌شود‌‌.

جزی با اشاره به اینکه هزینه زیادی برای احداث سد در کشور انجام می‌شود، گفت: اما هر سال ۱٫۵ برابر ظرفیت سد کرج خاک وارد مخازن سدهای کشور می‌شود.

مهدی آیینی

مرگ یوزها روی دور تند‌   

۱۳یوزپلنگ در ۱۳ سال گذشته در محور میامی-سبزوار کشته شده است

‌امروز یک یوزپلنگ دیگر در محور ترانزیتی میامی-سبزوار کشته شد. هرچند دُم این حیوان بریده شده است. اما به نظر می‌رسد که این یوز به دلیل تصادف با خودروهای عبوری کشته شده باشد. نگران کننده‌تر اینکه با مرگ این یوز آمار مرگ و میر یوزها در ۱۳ ساله گذشته در این محور به ۱۳ یوزپلنگ رسیده است.

‌‌یوزپلنگ‌ها آسان می‌میرند، این را آمار کشته شدن یوزها در محور میامی- سبزوار ثابت می‌کند، زیرا امروز سه شنبه نیز یک یوزپلنگ در اثر تصادف با خودروهای عبوری در این منطقه کشته شد.

‌به این ترتیب می‌توان گفت در ۱۳ سال گذشته به طور میانگین هر سال یک یوزپلنگ در این محور جان خود را از دست داده است.

این آمار زمانی نگران کننده‌تر می‌شود، که بدانید آمار دقیقی از جمعیت یوزپلنگ آسیایی در دست نیست و برخی کارشناسان احتمال می‌دهند که جمعیت این گونه در کشورمان به کمتر از ۳۰ فرد رسیده است.

بهرام‌ علی ظاهری، مدیر کل محیط زیست سمنان درباره یوزپلنگی که امروز کشته شد به ما می‌گوید: این یوزپلنگ در محدوده منطقه‌ای ‌که به چاه قنات معرف است کشته شده است.

آن طور که او توضیح می‌دهد، این یوزپلنگ به دلیل تصادف با خودروهای عبوری در ‌‌ محور ترانزیتی میامی سبزوار جانش را از دست داده است.

مدیر کل محیط زیست سمنان درباره این یوزپلنگ می‌افزاید: به نظر می‌رسد که این یوز کمتر از دوسال داشته و بالغ نشده بوده است. به همین دلیل همکاران ما امشب در اطراف محل حادثه گشت‌زنی می‌کنند تا حادثه مشابهی برای یوز مادر و یا دیگر اعضای خانواده این یوز اتفاق نیفتد.

ظاهری درپاسخ به این پرسش که در چند سال گذشته چند یوزپلنگ در این منطقه به علت تصادف کشته‌ شده‌اند، به ما می‌گوید: از سال ۸۹ تا کنون حدود ۱۳ یوزپلنگ در این منطقه بر اثر تصادف تلف شده‌اند.‌

ظاهری درباره اینکه چرا دم یوزپلنگ بریده شده است، ‌نیز توضیح می‌ دهد:  هنوز مشخص نیست که چطور این اتفاق افتاده است و این احتمال وجود دارد که در اثر تصادف ایجاد شده باشد. اما باید بررسی بیشتری در این خصوص انجام شود.‌

مرگ آسان یوزپلنگ‌ها در محور میامی – سبزوار ثابت می‌کند که وعده‌های مسئولان برای نجات یوزپلنگ آسیایی از خطر انقراض تاکنون از مقام وعده فراتر نرفته است، زیرا فنس‌کشی لازم در اطراف این جاده برای پیشگیری از تصادف یوزپلنگ‌ها انجام نشده است و مسئولان  همواره از انجام این مهم با بهانه‌هایی مانند نبود بودجه شانه خالی کرده‌اند.

علاوه بر این به نظر می‌رسد آنها برای انجام اقدامات کم‌ هزینه تر نیز قدم‌های مناسبی برنداشته‌اند، زیرا دست‌کم با نصب چند دوربین کنترل سرعت می‌توان شرایطی ایجاد کرد که یوزپلنگ‌ها به آسانی قربانی جاده‌هایی نشوند که زیستگاه‌ آنها را تخریب کرده است.‌

مهدی آیینی

افزایش ۳٫۵ برابری آلاینده ازون در تهران   

 ماسک در برابر آلاینده ازون بی‌تاثیر است

رئیس مرکز تحقیقات آلودگی هوای دانشگاه علوم پزشکی تهران با اشاره به اینکه میانگین آلاینده ازون در تهران سال گذشته ‌حدود  ۳٫۵ برابر حد استاندارد بود، گفت:‌ افزایش دمای هوا سبب می‌شود در روزهای پیش‌رو غلظت این آلاینده افزایش پیدا کند.

‌ دکتر محمدصادق حسنوند درباره آلاینده ازون افزود: ازون‌ آلاینده‌ای ثانویه است و‌ هیچ منبعی به شکل مستقیم آن را ایجاد نمی‌کند.‌

وی با اشاره به اینکه آلاینده‌های ثانویه حاصل واکنش آلاینده‌های اولیه هستند،‌ عنوان کرد: آلاینده ازون تحت تاثیر و واکنش‌ اکسیدهای نیتروژن، ترکیبات آلی فرار و نور خورشید ایجاد می‌شود.

رئیس مرکز تحقیقات آلودگی هوای دانشگاه علوم پزشکی تهران  با بیان اینکه ‌غلظت آلاینده ازون صرفا در فصل‌های گرم سال از حد استاندارد فراتر می‌رود، ادامه داد:‌ هرچه درجه دمای هوا بیشتر شود، غلظت این آلاینده نیز افزایش پیدا می‌کند. البته در فصول سرد سال مانند زمستان نیز این آلاینده وجود دارد. اما غلظت آن قابل توجه نیست.

دکتر حسنوند درباره اینکه در چه ساعاتی از روز غلظت این آلاینده به اوج می‌رسد؟ توضیح داد: با توجه به افزایش دمای هوا و نور خورشید در ساعات بعد از ظهر می‌توان گفت غلظت این آلاینده‌ در ساعات‌ سه و چهار بعد از ظهر بیشتر است.

وی درباره اینکه غلظت این آلاینده در کدام مناطق شهری بیشتر است؟ نیز عنوان کرد: برخلاف آلاینده‌هایی مانند ذرات معلق، غلظت آلاینده ازون در حومه‌ شهرها بیشتر از مرکز شهر است.

رئیس مرکز تحقیقات آلودگی هوای دانشگاه علوم پزشکی تهران درباره پیامدهای افزایش غلظت این آلاینده نیز گفت: مهمترین اثر آن بیماری‌های تنفسی است و اگر شخصی مبتلا به آسم باشد حملات آسمی او افزایش پیدا می‌کند. البته افزایش غلظت این آلاینده روی گیاهان نیز اثر می‌گذارد.

‌وی درباره اینکه حد مجاز آلاینده ازون چقدر است؟ نیز افزود: در این خصوص در کشورمان یک استاندارد ملی در نظر گرفته شده و البته‌ سازمان جهانی بهداشت نیز برای این آلاینده استانداردی را مشخص کرده است.

به گفته دکتر حسنوند میانگین غلظت این آلاینده حداکثر در یک بازه‌ زمانی هشت ساعته باید حدود ۱۰۰ میکروگرم بر متر مکعب باشد‌.

رئیس مرکز تحقیقات آلودگی هوای دانشگاه علوم پزشکی تهران در پاسخ به این پرسش که آیا برنامه‌ها برای کاهش این آلاینده موفق بوده است؟ نیز توضیح داد: در چند سال گذشته غلظت آلاینده‌های هوا افزایش یافته است. برای نمونه میزان ذرات معلق کوچکتر از ۲٫۵ میکرون در سال ۱۴۰۱ نسبت به سال ۱۴۰۰ حدود ۲۷ درصد افزایش پیدا کرد.‌

وی با اشاره به اینکه غلظت آلاینده ازون نسبت به سال‌های ۹۵ و ۹۶ روندی افزایشی دارد‌، عنوان کرد:‌ سال گذشته میزان آلاینده ازون و میانگینی که در شهر تهران ثبت شد حدود  ۳٫۵ برابر حد استاندارد بود.‌

دکتر حسنوند درباره اینکه شهروندان برای مواجهه کمتر با این آلاینده چه تدابیری باید بیندیشند؟ نیز گفت: میزان آلاینده ازون به دلیل واکنش پذیری آن در محیط‌های سربسته مانند منزل بشدت کاهش می‌یابد. به همین دلیل به شهروندان توصیه می‌شود که در ساعات بعد از ظهر از ترددهای غیر ضروری پرهیز کنند.‌

رئیس مرکز تحقیقات آلودگی هوای دانشگاه علوم پزشکی تهران در پاسخ به این پرسش که آیا در برابر این آلاینده می‌توان از ماسک استفاده کرد؟ نیز به ما گفت: چون ازون آلاینده‌ای گازی است، نمی‌توان در برابر آن از ماسک استفاده کرد.

وی دربار راهکارهای کاهش این آلاینده در شهرها نیز بیان کرد: این آلاینده از واکنش اکسید‌های نیتروژن و ترکیبات آلی فرار در حضور نور خورشید ایجاد می شود. به همین دلیل برای کاهش ‌آن باید یکی از این سه عامل را حذف کرد.

دکتر حسنوند ادامه داد: منبع اصلی اکسیدهای نیتروژن‌ ‌خودروها هستند. مهمترین محل انتشار ترکیبات آلی فرار نیز ‌ پمپ بنزین هاست. به همین دلیل‌ طرح کهاب باید به درستی اجرا شود‌.

 

مهدی آیینی

‌شیر تو شیر سد چم‌شیر

آبگیری سد چم‌شیر سبب افزایش مشکلات محیط زیستی کشور می‌شود

افزایش شوری آب رودخانه زهره، آلودگی نفتی، غرق شدن آثار باستانی و از بین رفتن اراضی کشاورزی بخشی از دغدغه‌های کارشناسان محیط زیست است که نسبت به آبگیری سد چم‌شیر هشدار می‌دهند، نگرانی‌هایی که مسئولان این پروژه آنها را رد می‌کنند‌.

‌ نگرانی‌ها از آبگیری سد چم‌شیر در  ۲۵ کیلومتری گچساران‌ افزایش پیدا کرده است تا آنجا که رئیس فراکسیون محیط زیست مجلس نیز از دستگاه‌های مسئول مانند قوه قضاییه خواسته است که مانع آبگیری این سد شوند.

این درحالی است که محمود محضرنیا، مجری طرح سد و نیروگاه چم‌شیر  از این پروژه ‌ به عنوان بزرگ‌ترین طرح آبی کشور ‌روی رودخانه زهره یاد کرده ‌و گفته است؛ این طرح بزرگترین سد RCC کشور و خاورمیانه است که سه واحد نیروگاهی به ظرفیت ۱۷۶ مگاوات دارد.

در این بین اما کم نیستند کارشناسانی که معتقدند شوری آب سد روی عملکرد توربین‌ها تاثیر خواهد گذاشت و به این شکل میزان تولید برق کاهش خواهد یافت درست مانند سد گتوند که نتوانست به اهدافش دست پیدا کند.‌

گتوند۲

مخالفان آب‌گیری سد چم‌شیر‌ تاکید می‌کنند که با آبگیری این سد ماجرایی مانند سد گتوند تکرار ‌می‌شود‌، چون افزایش شوری رودخانه زهره منجر به فاجعه محیط زیستی دیگری خواهد شد به این شکل که حدود ۱۱۰هزار هکتار از اراضی کشاورزی منطقه تحت تاثیر شوری آب ‌ قابلیت کشت را از دست خواهد داد.

محمد درویش، فعال محیط زیست ‌در گفت‌وگو با ما تاکید می‌کند که نگرانی‌هایی که در خصوص سد چم‌شیر وجود دارد از جنس‌ مسائلی است که در خصوص سد گتوند مطرح بود.

او ادامه می‌دهد:‌ بیم این می‌رود که با آبگیری سد چم‌شیر ‌شوری آب رودخانه زهره افزایش پیدا کند و ‌فاجعه‌ای بزرگ رقم بخورد.

فاجعه‌ای که درویش از آن یاد می‌کند، ابعاد گسترده‌ای دارد و سبب از بین رفتن اراضی کشاورزی در شرق خوزستان و منطقه هندیجان خواهد شد.

درویش عنوان می‌کند: می‌گویند با آب‌گیری این سد ‌۴۰هزار هکتار به وسعت اراضی کشاورزی در شرق خوزستان و منطقه هندیجان اضافه شود. اما به نظر می‌رسد افزایش شوری آب سبب از بین رفتن  حدود۱۱۰هزار هکتار از اراضی کشاورزی منطقه می‌شود.

این درحالی است که موافقان آب‌گیری این سد بر این باور هستند که این سد سبب بهبود کیفیت آب رودخانه خواهد شد. برای نمونه حسن بهبودی، ‌از مهندسان اجرایی این پروژه معتقد است، براساس آزمایش‌هایی که در این خصوص انجام شده ‌آب‌های شوری که وارد رودخانه زهره می‌شود، آب‌های جوی نیست.

به گفته او منشأ شوری آب رودخانه زهره پدیده‌ای در سازند گچساران به اسم آب سازندی پرفشار است‌.

ترکیب مرگبار نفت و نمک

شور شدن آب تنها نگرانی فعالان محیط زیست نیست، زیرا با توجه به چاه‌های نفتی که در منطقه آبگیری سد چم‌شیر وجود دارد. احتمال آلودگی منابع آب به نفت نیز دور از انتظار نیست.

سمیه رفیعی، رئیس فراکسیون محیط زیست مجلس نیز نسبت به پیامدهای آبگیری سد چم‌شیر ابراز نگرانی می‌کند.

آن طور که او توضیح می‌دهد با آبگیری این سد نمک و نفت با یکدیگر عجین خواهد شد و این اتفاق‌ سناریوی دیگری را برای کشاورزان منطقه رقم خواهد زد که در نهایت به مشکلاتی دامن می‌زند که سلامت مردم را به خطر خواهد انداخت.‌

رفیعی به نواقص مطالعاتی در پروژه سد چم‌شیر نیز اشاره می‌کند و می‌گوید: این مسائل تایید می‌کند که آبگیری این سد به صلاح نیست.‌

لزوم ورود قوه قضاییه

با توجه به اینکه برخی از کارشناسان محیط‌زیست معتقدند آبگیری سد چم‌شیر‌ به مشکلات محیط زیستی کشور دامن می‌زند، بهتر است دستگاه‌هایی مانند قوه قضاییه به این مساله ورود کنند تا حقوق و سلامت مردم به خطر نیفتد.

رئیس فراکسیون محیط زیست مجلس درباره هزینه‌هایی که برای ساخت این سد شده است، عنوان می‌کند‌: برای ساخت این سد  بودجه‌ای بالغ بر ۲۳۰ میلیون یورو حدود ۷۰۰۰ میلیارد تومان به‌علاوه فاینانس کشور چین که هنوز رقم دقیق آن رسانه‌ای نشده، هزینه شده است‌.

او با اشاره به اینکه خوزستان با مسائل زیست محیطی زیادی رو به رو است، ادامه می‌دهد: خوزستان این روزها درگیر بی‌آبی و ریزگردها نیز هست. به همین دلیل اگر سد  چم‌شیر آبگیری شود به طور حتم پیامد‌های زیست محیطی آن ابعاد ملی  پیدا می‌کند.

رئیس فراکسیون محیط زیست مجلس با بیان اینکه مخالف آب‌گیری سد چم‌شیر است، عنوان می‌کند: ضروری است که دستگاه‌های مسئول مانند قوه قضاییه مانع آبگیری سد شوند، زیرا براساس اصل یکصدوپنجاه‌ وسوم قانون اساسی «هرگونه قراردادی که موجب سلطه‌ بیگانگان بر منابع طبیعی، اقتصادی، فرهنگ، ارتش و دیگر شئون کشور گردد، ممنوع است.»

علیرضا ورناصری، عضو کمیسیون انرژی ‌ مجلس نیز مدتی پیش به ماجرای آبگیری سد چم‌شیر واکنش نشان داده و تاکید کرده بود که وزارت نیرو باید در آبگیری سد چم‌شیر تا تکمیل مطالعات تجدید نظر کند.

به گفته او اعضای مجمع نمایندگان استان خوزستان مخالفت خود را با احداث و آبگیری این سد در کمیسیون اصل ۹۰ مجلس مطرح کرده‌اند‌.

سایت‌های تاریخی غرق می‌شوند؟

مخالفان آبگیری سد چم‌شیر معتقدند آبگیری سد ‌پیامدهای زیادی به دنبال دارد که نباید آنها را به افزایش شوری آب رودخانه زهره، از بین رفتن اراضی کشاورزی و آلودگی نفتی محدود کرد.

محمد درویش،  فعال محیط زیست در این باره عنوان می‌کند: لازم به یادآوری است که حدود ۳۵۰ سایت تاریخی در محوطه سد چم‌شیر وجود دارد که با آبگیری سد مجال بررسی آنها از بین می‌رود.

این در حالی است که وزارت نیرو در این خصوص اعلام کرده است که بر اساس گزارش‌های رسمی و ۳ فاز مطالعات باستان شناسی که به مدت ۱۲ سال در محل احداث سد چم‌شیر انجام شده است، شواهد و مدارکی ناظر بر استقرار بنا‌های بزرگ و یا معماری برجسته و فاخر ادوار تاریخی و امثال آن کشف نشده است.

با این حال برخی کارشناسان میراث فرهنگی در این خصوص ابراز نگرانی می‌کنند.

به این ترتیب لازم به یادآوری است که نکات قابل توجهی در پروژه سد چم‌شیر دیده می‌شود که تاکنون به درستی به آن پرداخته نشده است و نیاز به شفاف سازی دارد. به همین دلیل‌ سازمان حفاظت محیط زیست نیز فعلا  با آبگیری سد مخالفت کرده است، چراکه ارزیابی زیست محیطی که سال ۸۸ در خصوص این پروژه انجام شد ‌دارای نواقصی‌ بوده است.

رویای نجات دریاچه با یک تونل | وعده‌هایی که ارومیه را می‌خشکاند

‌ آیا افتتاح پروژه تونل انتقال آب از سد کانی‌سیب دریاچه ارومیه را نجات می‌دهد؟

دریاچه ارومیه آب ندارد، آنقدر که محیط‌بانان با خودرو به جزایر این دریاچه رفت و آمد می‌کنند. در چنین شرایطی ‌ مسئولان از نجات دریاچه با افتتاح پروژه تونل انتقال آب از سد کانی سیب سخن به میان می‌آورند. این درحالی است که کارشناسان معتقدند احیای دریاچه فقط با مدیریت یکپارچه حوضه آبخیز امکان پذیر است و افتتاح پروژه انتقال آب در کوتاه مدت تاثیری در شرایط دریاچه ندارد.

وعده‌ها درباره احیای دریاچه ارومیه دوباره به سرتیتر خبرها باز گشته است، آن طور که از دولت خبر می‌رسد، قرار است فاز اول پروژه انتقال آب از سد کانی سیب به دریاچه ارومیه در بهمن ماه به اتمام برسد و به این شکل ۳۰۰ میلیون متر مکعب آب در سال به دریاچه برسد.

هر چند هنوز پرسش‌های زیادی در خصوص اجرای این پروژه مطرح است. اما برخی مسئولان آن را شاهکار مهندسی ایرانی می‌نامند. به همین دلیل به نظر می‌رسد، برخی می‌خواهند بی‌توجهی به احیای دریاچه ارومیه را با تبلیغات درباره این پروژه جبران کنند.

این درحالی است که برخی کارشناسان نیز معتقدند دولت سیزدهم برای احیای دریاچه ارومیه در ۱٫۵ سال گذشته اقدام قابل توجهی انجام نداده است و افتتاح پروژه انتقال آب نیز از طرح‌های دولت گذشته است که این روزها به مرحله اجرا نزدیک شده است.

البته برخی مسئولان مانند دبیر هیات تحقیق و تفحص از دریاچه ارومیه معتقدند‌ ‌دولت با وجود درگیری با مشکلات مالی‌ در تزریق اعتبار برای احیای دریاچه ارومیه سنگ تمام گذاشته است.

بنابراین می‌توان گفت هنوز بسیاری از مسئولان به دریاچه نگاه تبلیغاتی دارند، زیرا برخلاف وعده‌هایی که در چند سال گذشته مطرح شده شرایط دریاچه هر سال وخیم‌تر می‌شود.

دریاچه‌ای در حال مرگ

آمارهای مختلفی درباره وضعیت دریاچه ارومیه مطرح می‌شود که برخی از آنها به ظاهر از بهبود شرایط دریاچه حکایت دارد. برای نمونه سیزدهم آذرماه بود که مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای آذربایجان‌غربی ‌از افزایش شش سانتی‌متری تراز دریاچه ارومیه خبرداد و‌ گفت: تراز دریاچه به یک هزار و ۲۷۰ متر و ۱۰ سانتی‌متر رسیده است‌.

این درحالی است که ‌میزان بارش‌ها در حوضه آبریز دریاچه ارومیه ‌روندی کاهشی را نشان می‌دهد. تازه‌ترین بررسی‌ها نشان می‌دهد که میزان بارش‌ها در حوضه آبریز دریاچه از ابتدای سال آبی جاری تا ۳۰ آذرماه ۵۱٫۶ میلی‌متر بوده است. لازم به یادآوری است که میزان بارش‌ها در این حوضه در دوره بلندمدت ۸۵٫۸ میلی‌متر ‌گزارش شده بود.

افزون بر این برخی کارشناسان معتقدند با اعلام افزایش تراز دریاچه ارومیه نباید  تصور کرد سطح آب در تمام دریاچه افزایش پیدا کرده است.

دکتر حسام احمدی بیرگانی، عضو هیات علمی دانشکده منابع طبیعی دانشگاه ارومیه ‌ در گفت‌وگو با ما در باره آخرین وضعیت دریاچه ارومیه تاکید می‌کند: می‌گویند شش سانتی‌متر به تراز دریاچه اضافه شده ‌ نکته اینجاست که وقتی گفته می‌شود، تراز دریاچه شش سانتی متر افزایش پیدا کرده برخی تصور می‌کنند که در کل دریاچه شش سانتی متر آب بالا آمده ‌ این درحالی است ‌در گودترین نقطه دریاچه اندازه گیری‌ها انجام می‌شود.

‌ عضو هیات علمی دانشکده منابع طبیعی دانشگاه ارومیه توضیح می‌دهد حدود ۹۰ درصد از دریاچه خشکیده است و شرایطی ایجاد شده که ‌محیط‌بانان با خودرو به جزایر دریاچه رفت و آمد می‌کنند.‌

در واقع افزایش شش سانتی‌متری تراز در‌ عمیق‌ترین نقطه دریاچه اتفاق افتاده است و نباید آن را به تمام بستر دریاچه تعمیم داد.‌

تکلیف دریاچه مشخص نیست

شرایط نامناسب دریاچه ارومیه از این حکایت دارد که برخلاف وعده‌هایی که برای نجات دریاچه تاکنون مطرح شده،‌ اقدام موثری برای احیای آن انجام نشده است.

دکتر احمدی بیرگانی نیز تاکید می‌کند که در ۱٫۵ سال گذشته شاهد اجرای هیچ برنامه مشخصی نبوده‌ایم و حتی درباره نحوه مدیریت دریاچه نیز هنوز اختلاف نظرهای قابل توجهی وجود دارد که سبب شده در استان نیز هنوز بین اینکه مدیریت مسائل باید از طریق ستاد احیای استانی ‌ یا مرکز آینده پژوهی  انجام شود توافقی صورت نگرفته است.

به این ترتیب می‌توان گفت هنوز مشخص نیست‌ چه تیمی و با چه برنامه‌ای قرار است برای احیای دریاچه تلاش کند؟‌

افزون بر این کارشناسان تاکید می‌کنند که برای احیای دریاچه نیاز است که در کنار پروژه‌هایی مانند انتقال آب به مسائل مهم دیگری مانند مدیریت کشاورزی و مدیریت منابع آب نیز پرداخت، زیرا بدون توجه به این مسائل نجات دریاچه امکان پذیر نیست و مدیران در این حوزه باید برنامه‌های مشخصی برای مدیریت کشاورزی، تغییر الگوی کشت و مدیریت منابع آب داشته باشند.

نجات دریاچه با یک تونل!

به این ترتیب این پرسش مطرح می‌شود که افتتاح پروژه تونل انتقال آب کانی سیب چقدر در احیای دریاچه نقش خواهد داشت؟

کارشناسان معتقدند مشکل دریاچه ارومیه فقط با افتتاح پروژه انتقال آب ‌کانی سیب رفع نمی‌شود، زیرا نیاز آبی دریاچه بسیار بیشتر از مقداری است که قرار شده از طریق تونل به دریاچه برسد.

عضو هیات علمی دانشکده منابع طبیعی دانشگاه ارومیه درباره تاثیر افتتاح تونل انتقال آب در احیای دریاچه ‌ به جام جم آنلاین می‌گوید: ‌ تونل انتقال آب ‌ در بهترین حالت حدود ۳۰۰ میلیون متر مکعب آب در سال به دریاچه می‌رساند.

آن طور که او توضیح می‌دهد‌‌ با ۳۰۰ میلیون مترمکعب آب در سال نمی‌توان در کوتاه مدت‌ شرایط را بهبود داد، چون دریاچه ارومیه حدود ۱۵ تا ۲۰ میلیارد مکعب آب را از دست داده است.

بنابراین با افتتاح پروژه انتقال آب در بهمن ماه در کوتاه مدت اتفاق خاصی برای دریاچه نمی‌افتد.

این درحالی است که هنوز مشخص نیست ورود آب از طریق تونل پایدار خواهد بود، زیرا ممکن است با اعتراض کشاورزان برای تامین آب وقفه‌‌ای در انتقال آب اتفاق بیفتد.

‌مساله دیگری که کارشناسان روی آن دست می‌گذارند نحوه تحویل آب به دریاچه است، زیرا وقتی حقابه‌ دریاچه از طریق سد‌ها رها می‌شود، بسیاری از کشاورزان در مسیر انتقال آب با استفاده از پمپ حقابه‌ دریاچه را برداشت می‌کنند.

دکتر احمدی بیرگانی در این خصوص توضیح می‌دهد: هنوز مشخص نیست که حجم مشخص شده آب از چه طریقی به دریاچه می‌رسد؟ زیرا اگر از طریق رودخانه‌ها انجام شود کشاورزان حقابه دریاچه را برداشت خواهند کرد.

افزون براین درباره پروژه تونل انتقال آب نیز هنوز پرسش‌هایی مطرح است. دکتر احمدی بیرگانی دراین باره می‌گوید: مشخص نیست که برای برداشت آب ‌هماهنگی‌های لازم با عراق انجام شده است یا نه؟ این نکته مهمی است،‌ چون عراق از ترکیه به دلیل جلوگیری از ورود آب شکایت کرده و ممکن است در خصوص ایران نیز چنین رویکردی در نظر گرفته شود.

او می‌افزاید: مساله دیگری که باید به آن توجه کرد، این است که آیا مشکلات فنی تونل برطرف شده است؟ چون برخی نگران هستند که به دلیل تعجیل در افتتاح  پروژه مشکلات بدرستی برطرف نشود.

تفکیک اراضی کشاورزی در اطراف دریاچه

کم نیستند کارشناسانی که تاکید می‌کنند که نمی‌توان به احیای دریاچه ارومیه امیدوار بود، زیرا ‌مدیریت کشاورزی به حال خود رها شده است و افزایش اراضی کشاورزی در حوضه دریاچه ارومیه هر سال بخش قابل توجهی از  حقابه دریاچه را می‌بلعد‌.

برای نمونه استاندار آذربایجان غربی بتازگی نسبت به افزایش اراضی کشاورزی در اطراف دریاچه ارومیه هشدار داده است. او با تاکید بر اینکه احیای دریاچه ارومیه با توسعه اراضی کشاورزی در حوضه آبریز دریاچه همخوانی ندارد از افزایش وسعت اراضی کشاورزی در اطراف دریاچه ابراز نگرانی کرده و گفته  در هشت سال گذشته بیش از ۱۲۰ هزار هکتار به اراضی کشاورزی آذربایجان‌غربی اضافه و منجر به مصرف آبی به میزان ۲٫۵ میلیارد متر مکعب شده است.

مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری آذربایجان شرقی نیز معتقد است،‌ تغییر الگوی کشت و تغییر معیشت مردم منطقه از دامداری و کشاورزی به سمت مشاغل دیگر جزو ضرورت‌های حفاظت از دریاچه ارومیه و احیای آن است.

عضو هیات علمی دانشکده منابع طبیعی دانشگاه ارومیه نیز می‌گوید: شرایط برای حفر چاه‌های بیشتر در اطراف دریاچه ارومیه مهیا شده است، چون برخی  زمین‌های کشاورزی را تفکیک می‌کنند تا آن را راحت‌تر بفروشند.

آن طور که او توضیح می‌دهد این روزها ‌اراضی کشاورزی در قطعات ۵۰۰ متری ‌نیز خرید و فروش می‌شود و صاحبان این زمین‌ها نیز تلاش می‌کنند، برای دسترسی به آب در زمین‌های خود چاه حفر کنند.

به این ترتیب باید تاکید کرد که احیای دریاچه ارومیه فقط با افتتاح پروژه تونل انتقال آب امکان پذیر نیست، زیرا مسائل مختلفی باعث خشک شدن دریاچه شده است. در واقع بدون مدیریت یکپارچه حوضه آبخیز دریاچه نجات پیدا نمی‌کند و برای رسیدن به این هدف باید مدیریت مناسبی در بخش‌هایی مانند کشاورزی، تامین حقابه از سدها و فرهنگ سازی انجام شود.

مهدی آیینی

بالا